Είστε εδώ

Ο χειρότερος (υ)ιός (του Γιάννη Δαμίγου)

Έχει την μεγάλη ατυχία η χώρα μας να κυβερνάται, μετά από μία “τιμωρητική” ψήφο (στερνή μου γνώση να σ’ είχα πρώτα), από έναν υιό μιας οικογένειας, που απομυζά χρόνια την οικονομία της και την “θρέφει” αγόγγυστα, χωρίς κανένα μέλος της να έχει εργαστεί με την στενή έννοια και χρήση της λέξης. Και έχει αυτή την ατυχία, την στιγμή που υπάρχει ταυτόχρονα και η πανδημία του κορονοϊού, πέρα από όλα τα υπόλοιπα δεινά που μαστίζουν αυτόν τον τόπο.

Για κακή μας τύχη και κακή μας επιλογή, αλλά και για το αντίτιμο της ίδιας μας της τιμωρίας, έχουμε και τον ιό της ακροδεξιάς πολιτικής, που έχει προσβάλλει όλο το έθνος και έχει μολύνει μέχρι και την ψυχή μας. Έχει προκαλέσει τέτοια βλάβη, θέλω να πιστεύω όχι ανήκεστη ακόμα και σε τόσα επίπεδα, που ίσως αποδειχθεί στο άμεσο μέλλον τραγικότερη και από αυτή ίσως της πανδημίας. Η μόλυνση από αυτόν τον ιό έχει προσβάλλει την ίδια τη Δημοκρατία που νοσηλεύεται στην ΜΕΘ, σε κρίσιμη κατάσταση, με την παροχή οξυγόνου να βρίσκεται στα χέρια, ενός “ανέμελου” πονηρού και στυγνού ατόμου. Υποφέρει η Δημοκρατία από στέρηση δικαιωμάτων, ελευθερίας υποφέρει από βίαιη καταστολή και απαγορεύσεις. Έχει μολυνθεί, με την σειρά της, η παιδεία μας, το πιο τρυφερό και ελπιδοφόρο κομμάτι για υγιή γνώση ζωής και επιβάλλεται η σωτηρία της με όποιο τίμημα και κόστος. Κινδυνεύει ο αναγκαίος για όλους μας, τομέας της υγείας από την μόλυνση της ιδιωτικοποίησης και έτσι της αδυναμίας πρόσβασης του φτωχού. Σοβαρή μόλυνση συναντάται, στην ίδια την επιστημοσύνη με σοβαρότατες αρνητικές συνέπειες και επιπτώσεις, εξαιτίας “νοσούντων” επιστημόνων.

Μολυσμένος παρουσιάζεται και ο λεγόμενος “πυλώνας” της δικαιοσύνης, το τελευταίο καταφύγιο και ελπίδα του αδύναμου. που μόνο αυτόν δεν υπολογίζει και αδυνατεί να αντικρύσει, καθότι τυφλή, στο ίσο και δίκαιο.

Με εμφανή σημάδια σηψαιμίας παρατηρείται η δημοσιογραφία, μετά από ραγδαία μόλυνση και απανωτή έκθεση σε ακροδεξιές παρακρούσεις, στην μάταιη προσπάθεια να παρουσιάσει την νύχτα ημέρα και το μαύρο άσπρο, με βαθυκίτρινες νερομπογιές.

Το σώμα των δικαιωμάτων στην εργασία, περιφέρεται πεινασμένο, άρρωστο και ρακένδυτο στα σκοτεινά στενά της μαύρης εκμετάλλευσης και της καθημερινού βιασμού από την εργοδοτική ασέλγεια.

Και ένας λαός σε παράκρουση, χωρίς πυξίδα, χωρίς την παραμικρή έννοια του πάνω και του κάτω, χωρίς ελπίδα ξημερώματος, να υπομένει τα πάντα και να μην αντιδρά στο παραμικρό ερέθισμα ένδειξης υποτυπώδους αντίδρασης. Εθισμένος στο πρόσκαιρο βόλεμα, τάχα, της ήσυχης και μίζερης ύπαρξης της ζωής του, νομίζοντας πως εξασφάλισε τα αναγκαία προς το ζην, ο ανόητος, αγνοώντας τις πραγματικές ανάγκες των παιδιών του, όχι για επιβίωση αλλά για πραγματική ζωή.

Και συνεχίζει, αυτός ο ιός, να μολύνει τα πάντα στο πέρασμά του, μα με μόνο τελικό στόχο, την μόλυνση της σκέψης, της τελευταίας ελεύθερης σκέψης.

Το μοναδικό εμβόλιο για τον συγκεκριμένο ιό, ανθεκτικό στις όποιες μεταλλάξεις του, δεν το έχουν οι φαρμακοβιομηχανίες. Είναι φθηνό, εύκολο και η παραγωγή του απλή.

Είναι ένα παιδί που διαβάζει ένα βιβλίο.

*φωτογραφία Eurokinissi

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *