Ο Αλέξης Τσίπρας, η Π.Γ. του ΣΥΡΙΖΑ, ο Ελ. Βενιζέλος και ο καφές του Γείτονα με τον Φλαμπουράρη (του Ν.Λακόπουλου)

[..]…Το ραντεβού Φλαμπουράρη – Γείτονα -που είναι οι δύο «Νέστορες» των κομμάτων όπως γράφτηκε- πήρε δημοσιότητα πέρα από την ερμηνεία πως είναι -δυο «παλιοί φίλοι».

Η συνάντηση αυτή απαντά σε μια διαπίστωση: αν δεν συνεργασθεί ο ΣΥΡΙΖΑ και Σία -ή όπως πλέον θα λέγεται και μάλιστα με δημοψήφισμα- με το Κινάλ- ενδεχομένως και με τον …Βαρουφάκη, κυβέρνηση δεν ξαναβλέπει.

Δεν βγαίνουν τα νούμερα. Αντιθέτως μάλιστα βγαίνουν και παραβγαίνουν σε μια τέτοια «δημοκρατική συμμαχία» ακόμα κι αν ο ΣΥΡΙΖΑ είναι το …δεύτερο κόμμα.

Ο Αλέξης Τσίπρας δεν ανέλαβε το ρίσκο για την δημιουργία ενός πραγματικά νέου κόμματος, αφού όπως ο ίδιος έχει πει «ο παλιός ΣΥΡΙΖΑ» δεν υπάρχει πια. Προτίμησε τον αμφίβολο «μετασχηματισμό» ενός κόμματος που διασπάστηκε στις εκλογές του Σεπτέμβρη του 2015 με μικρές απώλειες και ηττήθηκε απανωτά στις πολλαπλές εκλογές του 2020.

Είναι σαφές πως με το ίδιο κόμμα, τα ίδια πρόσωπα, τις ίδιες πολιτικές -που σε πολλά θέματα είναι απαρχαιωμένες- ο ΣΥΡΙΖΑ, έστω κι αν γίνει ΣΥΡΙΖΑ και ..Σία, θα ηττηθεί και πάλι.

Οι απώλειες της Νέας Δημοκρατίας στις επόμενες εκλογές που αναμένεται να είναι μεγαλύτερες όσο πιο μακρυά πάνε οι εκλογές -αν εξαιρέσουμε το ενδεχόμενο κατάρρευσης μπροστά σε μια μια «εθνική κρίση»- είναι πιθανότερο να πάνε στα ακροδεξιά κόμματα -ή σε νέο «εθνικό» κόμμα- και το Κινάλ.

Η μάχη για ένα «αριστερό» κόμμα που δεν θα μολυνθεί από την σοσιαλδημοκρατία, ενώ είναι πιο δεξιό από τα αριστερά σοσιαλδημοκρατικά κόμματα την εποχή της ακμής τους, οδηγεί είτε στην διάσπαση, είτε σε ένα μικρότερο κόμμα από το εκτόπισμα του παλιού -και πολυτασικού- ΠΑΣΟΚ. Πριν γίνει ένα αποστεωμένο «εθνικό κρατικό κόμμα» με σοσιαλφιλελεύθερες ανταύγειες που κατέρρευσε στο 4% μάλλον για λόγους που δεν αφορούν μόνο το μνημόνιο.

Μ΄αυτή την προοπτική ο μισοανανεωμένος φορέας του νέου ΣΥΡΙΖΑ με τις παύλες του- ενισχυμένος με στελέχη των ΑΝΕΛ και τον …Απόστολο Γκλέτσο θα μετατρέψει το 32% από αφετηρία για ποσοστά ενός νέου 1981 -απέναντι στην πιο σκληρή δεξιά μετά την Μεταπολίτευση στο ανώτατο ποσοστό που μπορεί να πάρει -κι αν το πάρει.

Τα ποσοστά των κομμάτων πλέον διαμορφώνονται από την πρωτοφανή αποχή των τελευταίων εκλογών και την κρίση πολιτικής εκπροσώπησης που οδηγούν σε κυβερνήσεις που δεν εκπροσωπούν ούτε το 20% των πολιτών. Πάνω από ενάμισυ εκατ. ψηφοφόροι έφυγαν από τις κάλπες την τελευταία δεκαετία και απογοητευμένοι και πιθανόν να κρατάνε το κλειδί των μελλοντικών εξελίξεων.

Τόσο ο Αλέξης Τσίπρας, όσο και ο Κυριάκος Μητσοτάκης ήταν δυο αναπάντεχοι πολιτικοί που θα κρίνει η Ιστορία η οποία όμως μάλλον επιφυλάσσει πολιτικές εκπλήξεις. Εκτός αν περάσουμε άλλη μια εικοσαετία που δυο κόμματα θα εναλλάσσονται στην εξουσία -που εν προκειμένω θέλουν και τα δύο να είναι …βενιζελικά, αριστερό το ένα, κεντροδεξιό το άλλο.

Δεν μπορεί όμως. Κάπου θα υπάρξει και ένα «σύγχρονο, αριστερό και ριζοσπαστικό κόμμα» κι ένα …»Λαϊκό». Ο Μητσοτάκης -Βενιζέλος έχει ημερομηνία λήξης όπως δείχνουν οι ογδοντάρηδες που διαλέγει για διοικητές νοσοκομείων.

Και ο παλιός ΣΥΡΙΖΑ δεν υπάρχει πια. Αν ο Αλέξης Τσίπρας -που εμφανίστηκε από το πουθενά με ροκαμπιλάτη φαβορίτα και χωρίς γραβάτα- δεν δημιουργήσει ένα κόμμα από το μέλλον, τότε -καθώς πια έχει φορέσει γραβάτα, αλλά δεν …φαίνεται- το μέλλον θα είναι πίσω του.

«Η Ελπίδα Έρχεται» έλεγε το σύνθημα, αλλά μάλλον ήλθε κι έφυγε. Ο συσχετισμός Δεξιάς- Δημοκρατικής Παράταξης δεν έχει ανατραπεί υπέρ της Δεξιάς και στις τελευταίες εκλογές ο ΣΥΡΙΖΑ έχασε πρώτα πρώτα μια ιδεολογική μάχη που προσπαθεί να αντιμετωπίσει με οργανωτικό τρόπο.

ολόκληρο το κείμενο του Νίκου Λακόπουλου στο anoixtoparathyro.gr