Μήπως τελικά δεν φοβάται ο Τσίπρας τις εκλογές αλλά θα τον βόλευαν; Είναι πολύ ελκυστικά τα δεδομένα για τον οποιονδήποτε πρωθυπουργό ώστε να προσφύγει σε πρόωρες εκλογές. Θα παίξει σε μια «ζαριά» ο Μητσοτάκης το πολιτικό κεφάλαιο που έχει δημιουργήσει με βασικούς πυλώνες την υπευθυνότητα και την αξιοπιστία του;
Η εκλογολογία είναι η αγαπημένη συζήτηση δημοσιογράφων και πολιτικών και φυσικά υπάρχει ο κανόνας ότι δεν προαναγγέλλονται. Ωστόσο ο δύσκολος οικονομικός ορίζοντας αλλά και η απλή αναλογική κάνουν σύνθετη αυτή την «εξίσωση».
Η απάντηση από την πλευρά της κυβέρνησης όταν φουντώνουν τα σχετικά δημοσιεύματα είναι, ότι φοβάται ο Τσίπρας αυτό το ενδεχόμενο και τα σχετικά σενάρια εκπορεύονται από την Κουμουνδούρου.
Μήπως τελικά δεν φοβάται ο Τσίπρας τις εκλογές αλλά θα τον βόλευαν;
Την εκλογολογία την είχε πυροδοτήσει το τελευταίο διάστημα η επιτυχής διαχείριση της υγειονομικής κρίσης αλλά και το μεγάλο δημοσκοπικό προβάδισμα της Ν.Δ. έναντι του ΣΥΡΙΖΑ.
Είναι πολύ ελκυστικά τα δεδομένα για τον οποιονδήποτε πρωθυπουργό ώστε να προσφύγει σε πρόωρες εκλογές. Αλλά με ποιο αφήγημα; Μόλις με την συμπλήρωση ενός χρόνου διακυβέρνησης;
Την ώρα που ο πρωθυπουργός διαφημίζει στο εξωτερικό και στο εσωτερικό την ανάκτηση της σχέσης εμπιστοσύνης με τους πολίτες θα αποφασίσει ένα τέτοιον τακτικισμό, σε μια τόσο κρίσιμη φάση για την οικονομία και την εξέλιξη της πανδημίας;
Θα παίξει σε μια «ζαριά» το πολιτικό κεφάλαιο που έχει δημιουργήσει με βασικούς πυλώνες την υπευθυνότητα και την αξιοπιστία του;
Σε αυτήν την περίπτωση η αξιοπιστία του θα υφίστατο καίριο πλήγμα καθώς ο κ. Μητσοτάκης θα διολίσθαινε σε «πολιτικούς τακτικισμούς», την ώρα που η πλειοψηφία της κοινής γνώμης, όπως προκύπτει από δημοσκοπήσεις, δεν επιθυμεί την πρόωρη προσφυγή στις κάλπες.
Πως θα εξηγούσε στους πολίτες μια προσφυγή στις κάλπες όταν έχει μπροστά του τρία χρόνια διακυβέρνησης;
Η ακύρωση της απλής αναλογικής δεν πείθει ότι είναι λόγος για εκλογές κι από την άλλη δείχνει φόβο ότι στο τέλος της τετραετίας οι πολιτικές ισορροπίες θα έχουν αλλάξει προς το χειρότερο για την κυβέρνηση.
Η οικονομία είναι ένας λόγος που μπορεί να ζητήσει την ανανέωση της εμπιστοσύνης των πολιτών, αλλά τότε θα είναι σαν να αποδέχεται ότι το πρόγραμμα που εφαρμόζει απέτυχε και θα χρειαστούν άλλα έκτακτα μέτρα δικαιώνοντας την κριτική του ΣΥΡΙΖΑ. Παράλληλα θα έδινε τη δυνατότητα στον Αλέξη Τσίπρα να μετασχηματίσει το κόμμα του χωρίς άλλες καθυστερήσεις, επικαλούμενος τον εκλογικό αιφνιδιασμό.
Πλέον , η κυβέρνηση δεν μπορεί να «οχυρωθεί» έναντι της επερχόμενης ύφεσης, αλλά ούτε και να επιδιώξει την ανανέωση της λαϊκής εντολής ακόμα και με την επίκληση ότι τον περασμένο Ιούλιο είχε επικρατήσει στις εκλογές με ένα εντελώς διαφορετικό αφήγημα. Η προσφυγή στις κάλπες που θα είναι διπλές, καθώς η πρώτη αναμέτρηση θα διεξαχθεί με απλή αναλογική, θα είχε αντιφατικό μήνυμα σχετικά με την οικονομία και θα προκαλούσε αβεβαιότητα και πάγωμα της, με αποτέλεσμα η χώρα να οδηγηθεί σε ακόμη βαθύτερη ύφεση.
Το άλλο επιχείρημα που διακινείται είναι, ό,τι με την προσφυγή στις κάλπες δίνεται η δυνατότητα «ο Μητσοτάκης να “τελειώσει” τον Τσίπρα».
Μήπως όλα τα παραπάνω επιχειρήματα δημιουργήσουν αποστροφή στους κεντρώους ψηφοφόρους και δεν πάνε στην κάλπη. Κι ακόμα στο εκλογικό σενάριο επικράτησης του κ. Μητσοτάκη, πόθεν προκύπτει ότι «τελειώνει» ο κ. Τσίπρας από τον ΣΥΡΙΖΑ; Αυτό θα είχε νόημα στο τέλος της τετραετίας, αλλά σε πρόωρες εκλογές υπό αυτές τις συνθήκες και μετά από ένα χρόνο από τις προηγούμενες, ποιος θα εγκαλούσε τον πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ καθώς οποιαδήποτε διαφορά μικρότερη από την προηγούμενη θα ήταν κέρδος. Αλλά το βασικό ζητούμενο σ’ αυτό το σενάριο είναι αν υπάρχει κάποιος να αμφισβητήσει τον Αλέξη Τσίπρα.
Σήμερα ο κ. Μητσοτάκης διαθέτει Κοινοβουλευτική Ομάδα με 158 βουλευτές και με απόλυτη συσπείρωση, θα διακινδύνευε να πάρει οριακή πλειοψηφία ή ακόμα και ανοχή από το ΚΙΝΑΛ για να κυβερνήσει στη δύνη της οικονομικής κρίσης;
Σε μια τέτοια περίπτωση ο πρωθυπουργός θα είναι δύσκολο να οδηγήσει τη χώρα εκ νέου στις κάλπες, αλλά θα έχει καταστεί «όμηρος» ενός άλλου κόμματος και άλλης αριθμητικής εξίσωσης της δικής του ΚΟ.
Και γιατί να φοβάται ο κ. Τσίπρας διπλή εκλογική αναμέτρηση και όχι ο κ. Μητσοτάκης; Ποιος μπορεί να γνωρίζει τι θα συμβεί με την πανδημία και τις Τουρκικές προκλήσεις με μια υπηρεσιακή κυβέρνηση στο τιμόνι της χώρας; Για ό,τι συμβεί ο λογαριασμός θα πάει στον πρωθυπουργό που προκήρυξε για λόγους κομματικών σκοπιμοτήτων πρόωρες εκλογές.
Με την προκήρυξη των εκλογών ρευστοποιείται και το πολιτικό κεφάλαιο στις κάλπες με τη ψήφο των πολιτών. Ο Κυριάκος Μητσοτάκης εξελέγη για να κυβερνήσει υποσχόμενος να επαναφέρει μια κατάσταση πολιτικής και κοινωνικής κανονικότητας. Με τις πρόωρες εκλογές υπάρχει ο κίνδυνος να αυτοακυρωθεί χωρίς να μπορεί κανείς να προβλέψει πως θα επηρεαστούν οι ψηφοφόροι που τον εμπιστεύτηκαν στις 7 Ιουλίου.
Τα πολλά ρίσκα των πρόωρων εκλογών είναι για τον Κυριάκο Μητσοτάκη και όχι για τον Αλέξη Τσίπρα.
δημοσιεύτηκε στο newpost.gr
