Καταρχάς να ξεκαθαρίσω – για να μην έχουμε παρεξηγήσεις – ότι και πιστεύω στον εμβολιασμό και θα κάνω το εμβόλιο όταν έρθει η σειρά μου.
του Νίκου Μωραΐτη
Από ‘κει και πέρα όμως, αυτό που ζήσαμε τις τελευταίες μέρες με το εμβόλιο δεν εντάσσεται στη σφαίρα της λογικής. Στη Γαλλία, για παράδειγμα, παρέλαβαν το εμβόλιο οι επικεφαλής του ιατρικού κόσμου και ούτε γάτα ούτε ζημιά. Απλά. Κανονικά.
Εδώ στήθηκε μία ολόκληρη επικοινωνιακή επιχείρηση. Κανάλια και site να διαφημίζουν drone, επιχειρήσεις τύπου James Bond, νταλίκες με τα φώτα νυσταγμένα και βαριά και, στο τέλος, να σκάει ένα βανάκι στα σύνορα. Κι όταν το βανάκι ανοίχτηκε, βγήκαν από μέσα… δύο κουτιά! Ανοίγω τη μεγάλη τσάντα, βγάζω το μικρό τσαντάκι, που θα άγραφε και ο Ψαθάς, σε αυτή την επιχείρηση – μπάμπουσκα και φούσκα συγχρόνως.
Τι έκαναν τα ΜΜΕ με το βανάκι των εμβολίων; Ακριβώς ό,τι θα έκαναν με τους 100 νεκρούς τη μέρα αν κυβερνούσε ο ΣΥΡΙΖΑ. Τότε θα είχαν ζωντανή μετάδοση από νεκροταφεία και οικογένειες θυμάτων, τώρα είχαν από την εθνική οδό και τους εμβολιαζόμενους. Τότε η κυβέρνηση θα ήταν κυβέρνηση θανάτου, τώρα είναι κυβέρνηση ζωής.
Από τη μία, η κυβερνητική προπαγάνδα με τον «στρατηγό» Χαρδαλιά και, από την άλλη, ο εκτελεστικός βραχίονας της προπαγάνδας αυτής, τα ΜΜΕ, συνεχίζουν να παράγουν σχεδόν αποκλειστικά επικαιρότητα, πολιτική και εικόνα.
Κι αν τελικά δεν ήρθαν φορτηγά αλλά ένα βαν, κι αν τελικά η γιγαντιαία επιχείρηση σωτηρίας ήταν δυο κούτες για γάλατα, μικρό το κακό. Ποιος καταλαβαίνει σε μία χώρα όπου κανείς δε μιλά;
δημοσιεύτηκε στο altsantiri.gr
