Φοβερά τα επιχειρήματα του Κούλη, άφησαν άφωνους όσους είχαν το μαζοχισμό και υποτίθεται ότι προκάλεσαν τον ενθουσιασμό των βουλευτών του. Αυτοί μάλιστα ενθουσιάστηκαν ακόμη πιο πολύ, σύμφωνα με τους γνωστούς και μη εξαιρετέους, κολαούζους της μιντιο-πολιτικής διαπλοκής, όταν ο Κούλης ζήτησε – οποία πρωτοτυπία – εκλογές, ενώ δεν έχουν καλά – καλά περάσει έξι μήνες από τις εκλογές. Αναμέτρηση που κέρδισε για τρίτη φορά, συμπεριλαμβανομένου και του δημοψηφίσματος, ο Αλέξης Τσίπρας.
Κατά τα άλλα, η ομιλία του Κούλη, για όποιον είχε το κουράγιο να την ακούσει όλη – τόσο βαρετή και προβλέψιμη ήταν -, δεν παρουσίασε κανένα ενδιαφέρον.
Μια ξαναστεσταμένη σούπα, διανθισμένη με μερικούς εξυπνακισμούς, με ένα… σκίτσο του Αρκά και αρκετές κορώνες εσωτερικής κατανάλωσης – μάλλον θα πρέπει να έτριξαν τα κόκκαλα των παλιών αρχηγών της συντηρητικής παράταξης, των Καραμανλή, Ράλλη, Αβέρωφ, ακόμη και του ίδιου του πατέρα του με το χαμηλό επίπεδο του λόγου, την ανύπαρκτη ρητορική, τη φτώχεια των επιχειρημάτων.
Επιχειρημάτων που ήταν το εξής ένα : να φύγει ο Τσίπρας! Κατά δε έναν περίεργο τρόπο, το ίδιο ήταν, με ολίγον διαφορετική φρασεολογία, το επιχείρημα και όλων των άλλων κομμάτων της
αντιπολίτευσης. ΌΛΩΝ.
Ούτε λέξη για το θέμα της συζήτησης που ήταν τα ζητήματα της Δικαιοσύνης και της διαφθοράς. Ούτε λέξη για να αντικρούσουν την τεκμηριωμένη τοποθέτηση του πρωθυπουργού Τσίπρα.
Απορία ψάλτου βηξ.
Και ο νο 1 ψάλτης, ο Κούλης, η ελπίδα – καλά, λέμε τώρα – του τόπου, σύμφωνα με τις άκρως αξιόπιστες δημοσκοπήσεις, περί άλλων ετύρβαζε, προσπαθώντας ο άνθρωπος να πείσει ότι μπορεί να
κυβερνήσει.
Ε, δεν πείθει.
Αλλά δεν έχει σημασία.
Έχει μπροστά του τουλάχιστον τρία χρόνια για να… προπονηθεί…
Αντζελίνα η… Συριζαία
