Εν μέσω πανδημίας και μόλις λίγες ημέρες μετά την ανακοίνωση της “ΡΕΝΕ – Ριζοσπαστικής Εναλλακτικής Ενότητας”, στο ΣΥΡΙΖΑ έκανε την εμφάνισή του και νέο “ρεύμα”, η λεγόμενη ομάδα “Ομπρέλα” με κείμενο που υπογράφουν 11 μέλη της Πολιτικής Γραμματείας του ΣΥΡΙΖΑ (σκέτο) και του Πολιτικού Συμβουλίου του ΣΥΡΙΖΑ – Προοδευτική Συμμαχία.
Αυτό που θα πρέπει να σημειωθεί πάντως είναι ότι το κείμενο δεν υπογράφει κανένα από τα μέλη που προέρχονται από τη διεύρυνση του κόμματος, γεγονός που σημαίνει πολλά. Ακόμα περισσότερο σημαντικό πάντως είναι ότι ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ-Προοδευτική Συμμαχία καλωσόρισε την τάση και όχι το κείμενο…
Επίσης επισημαίνεται ότι στο κείμενο δεν γίνεται καμία αναφορά στα ζητήματα της μνημονιακής πολιτικής…
Τα 11 μέλη της Πολιτικής Γραμματείας του ΣΥΡΙΖΑ και του Πολιτικού Συμβουλίου του ΣΥΡΙΖΑ – Προοδευτική Συμμαχία που υπογράφουν το κείμενο είναι οι: Δημήτρης Βίτσας, Νίκος Βούτσης, Θοδωρής Δρίτσας, Έφη Καλαμαρά, Κατερίνα Κνήτου, Πάνος Λάμπρου, Ράνια Σβίγγου, Πάνος Σκουρλέτης, Ευκλείδης Τσακαλώτος, Νίκος Φίλης και Τασία Χριστοδουλοπούλου.
Στην εισαγωγή του κειμένου αναφέρεται επίσης ότι “στη συγγραφή του συνέβαλαν οι συντρόφισσες και σύντροφοι μέλη της ΚΕΑ του ΣΥΡΙΖΑ – Προοδευτική Συμμαχία και της Κ.Ε. του ΣΥΡΙΖΑ» σημειώνεται στο κείμενο, αναφέροντας τους Κώστα Αθανασίου, Άγγελο Γκόγκογλου, Πέτρο Καλκανδή, Ερμίνα Κυπριανίδου, Τριαντάφυλλο Μηταφίδη, Γιάννη Μπασκόζο, Ανδρέα Ξανθό, Δημήτρη Παπαδημούλη, Χριστόφορο Παπαδόπουλο, Κώστα Πουλάκη, Μανώλη Σαρρή και Μιχάλη Υδραίο.
Το κείμενο, όπως αναφέρουν οι συντάκτες του, κατατέθηκε με τη φιλοδοξία «να αποτελέσει μια ανοικτή πολιτική πρωτοβουλία διαλόγου, για την αντεπίθεση και τη νικηφόρα προοπτική απέναντι στη νεοφιλελεύθερη διακυβέρνηση που έχει οδηγήσει σε συνεχή όξυνση των ανισοτήτων και σε πολλαπλά αδιέξοδα την κοινωνία και τη χώρα μας».
Ακολουθεί μια συντομευμένη εκδοχή του κειμένου, όπως παρουσιάζεται στην avgi.gr, όπου μπορεί κανείς να κατεβάσει και το πλήρες κείμενο με μορφή pdf.
ΜΕΡΟΣ A: Η ΠΑΝΔΗΜΙΑ
Το κυβερνητικό αφήγημα του εθνικού success story στην αντιμετώπιση της πανδημίας, έχει καταρρεύσει εδώ και καιρό. Κοινή αίσθηση αποτελεί ότι στο δεύτερο κύμα η κυβερνητική αποτυχία σε όλα τα κρίσιμα πεδία ( Δημόσια Υγεία, Οικονομία, Εργασία, Κοινωνική συνοχή, Κράτος Δικαίου) ήταν πλήρης και αδιαμφισβήτητη
Από την αρχή της πανδημίας ο ΣΥΡΙΖΑ στήριξε τα απαραίτητα υγειονομικά και περιοριστικά μέτρα που εισηγήθηκε η Επιτροπή Εμπειρογνωμόνων του Υπουργείου Υγείας. Ταυτόχρονα, όμως, άσκησε συστηματικό πολιτικό έλεγχο στην κυβέρνηση για κενά, παραλείψεις, λάθη, αδιαφανείς χειρισμούς και ιδεοληπτικού χαρακτήρα επιλογές, που οδήγησαν στη συνολική αποτυχία της διαχείρισης και στο δεύτερο λοκντάουν.
Εξαρχής φάνηκε ότι η κυβέρνηση ήθελε να χρησιμοποιήσει την κρίση ως ευκαιρία για να επιβάλει κοινωνικά ανάλγητες πολιτικές, να ενισχύσει συγκεκριμένα συμφέροντα μέσω σκανδαλωδών συμβάσεων του δημοσίου και να θωρακίσει το αυταρχικό της οπλοστάσιο ενάντια στα δικαιώματα των πολιτών
Χρειαζόμαστε επειγόντως σχέδιο απεμπλοκής από αυτή την τραγική και πολύ κατώτερη των περιστάσεων υγειονομική διαχείριση. Είναι λοιπόν κομβικής σημασίας η διαμόρφωση των προϋποθέσεων μιας ριζικής αλλαγής πολιτικής, με διαφάνεια, εμπιστοσύνη στο ΕΣΥ και στις δομές του, μέγιστη δυνατή κινητοποίηση ανθρώπινων και υλικών πόρων υπέρ της δημόσιας περίθαλψης, έμφαση στην ΠΦΥ και στη Δημόσια Υγεία, ολοκληρωμένη υγειονομική και ψυχοκοινωνική φροντίδα, αντισταθμιστικές παρεμβάσεις στήριξης της πραγματικής οικονομίας, της απασχόλησης και του εισοδήματος των ανθρώπων.
Ο ΣΥΡΙΖΑ/ΠΣ σέβεται πάντα τις τεκμηριωμένες επιστημονικές απόψεις και θεωρεί σημαντική, σε σχέση με την εξέλιξη της πανδημίας, τη διατήρηση της εμπιστοσύνης της κοινωνίας στο έργο των ειδικών. Όμως, και η ίδια η Επιτροπή Εμπειρογνωμόνων και τα μέλη της οφείλουν να προστατεύουν το κύρος και την αξιοπιστία της και να απαιτούν διαφάνεια και πλήρη ενημέρωση της κοινωνίας.
Η ανακάλυψη και κυκλοφορία ασφαλών και αποτελεσματικών εμβολίων αποτελεί σημαντική εξέλιξη στη μάχη που δίνει η ανθρωπότητα κατά της πανδημίας. Στην Ελλάδα η έναρξη των εμβολιασμών -πέρα από τα σοβαρά προβλήματα στη διαχείριση των πρώτων ανεπαρκών ποσοτήτων, τις αναβολές εμβολιασμών υγειονομικού προσωπικού και το «φιάσκο» της προτεραιότητας των «ημετέρων»- δεν συνεπάγεται αυτόματη «απελευθέρωση» από τα «δεσμά» του SARS-CoV-2, καθώς η διαδικασία συλλογικής ανοσοποίησης θα είναι αργή
Η αντιπολιτευτική μας τακτική οφείλει να επικεντρώνεται στα στρατηγικά θέματα, όπου είναι διακριτές οι ιδεολογικές και πολιτικές διαφορές με την κυβέρνηση και υπάρχει περιθώριο σκληρής πολιτικής κριτικής και αντιπαράθεσης, όπως το δημόσιο σύστημα υγείας, το κοινωνικό κράτος, τα εργασιακά δικαιώματα, η προστασία των αδύναμων, το κράτος δικαίου και η δημοκρατική λειτουργία των θεσμών. Να στείλουμε το μήνυμα ότι δική μας επιλογή δεν είναι η μικροπολιτική, αλλά η στάση ευθύνης για να βγούμε από αυτή την υγειονομική κρίση με τις λιγότερες δυνατές απώλειες και για να μη μείνει κανένας χωρίς περίθαλψη, εισόδημα και κοινωνική προστασία.
ΜΕΡΟΣ Β
1. Η πολιτική μας, το κόμμα μας
Η δημοκρατική λειτουργία δεν είναι κάποιο φετίχ, αλλά ταυτοτικό στοιχείο ενός κόμματος της Αριστεράς. Οφείλουμε να αναδεικνύουμε διαρκώς την υπεροχή των συλλογικών δημοκρατικών κομματικών λειτουργιών και της δημιουργικής κουλτούρας διαλόγου, αντί του «κυνηγιού μαγισσών», της δαιμονοποίησης της όποιας άλλης άποψης και της εκφώνησης προσωπικών ηγετικών θέσεων και παρεμβάσεων.
Κρίσιμο θέμα που δεν έχει απαντηθεί επαρκώς είναι το «πολιτικό ύφος» της αντιπολίτευσης που θα κάνει ο ΣΥΡΙΖΑ: πρέπει να είναι κανόνας η αυστηρή προσήλωση, σε αντιπαράθεση και με το παλαιό πολιτικό σύστημα, στα ζητήματα ύφους και ήθους τόσο της αντιπολίτευσης όσο και της μελλοντικής διακυβέρνησης. Μια ανομολόγητη, επιφανειακή και πολωτική ρητορική που υπακούει στην επικοινωνία ως προτεραιότητα, ιδιαίτερα σε θέματα που δεν είναι κρίσιμα για την κοινωνία και τις ανάγκες του κόσμου της εργασίας, δεν διαμορφώνει εναλλακτικό σχέδιο για διακυβέρνηση.
Αντίθετα, η τεκμηριωμένη, μαχητική προγραμματική αντιπολίτευση δημιουργεί ρωγμές και αποδομεί το αντιΣΥΡΙΖΑ μέτωπο και καταρρίπτει πειστικά τη θεωρία «των δύο άκρων» με τα οποία πορεύεται η κυβέρνηση της ΝΔ, καθώς διεισδύει και βρίσκει αποδοχή σε ευρύτερα κοινωνικά και πολιτικά ακροατήρια.
Πρέπει να παρθούν συγκεκριμένες πρωτοβουλίες για να αρθεί το τοξικό κλίμα, που σε έναν βαθμό διχάζει τις προσυνεδριακές συζητήσεις με πλαστά διλήμματα, όπως π.χ. «ποιοι θέλουν και ποιοι δεν θέλουν τη διεύρυνση», «ποιοι υπονομεύουν τον πρόεδρο», «αν γίνεται αμήχανη και ασθενική αντιπολίτευση προς την κυβέρνηση Μητσοτάκη», «το κόμμα του 3% σε αντιπαράθεση με εκείνο του 33%». Να οικοδομηθεί κλίμα εμπιστοσύνης και συνευθύνης. Προϋπόθεση είναι η συλλογική λειτουργία του κόμματος, η καταπολέμηση των προσωπικών στρατηγικών και των ιδιοτελών συμπεριφορών, η αναζωογόνηση των ΟΜ και η απόδοση ουσιαστικού ρόλου στα μέλη του κόμματος,
2. Για τη διεύρυνση, την ταυτότητα και την κοινωνική γείωση του ΣΥΡΙΖΑ
Το κείμενο αποτελεί ενωτική προσπάθεια στην κατευθυνση της ανασυγκρότησης διεύρυνσης και προγραμματικής εμβάθυνσης του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ , σαν κόμματος μαζικού δημοκρατικού της Αριστεράς.
Το κείμενο επιχειρεί να συμβάλει στην βελτίωση της εικόνας και της απεύθυνσης του κόμματος στην κοινωνία, με παράλληλη ενίσχυση της δημοκρατικής λειτουργίας του και της αριστερής φυσιογνωμίας του
Η αναγκαία κοινωνική γείωση και η διεύρυνση της πολιτικής επιρροής του κόμματος συντελείται με την ενεργή παρουσία στους κοινωνικούς αγώνες, δια μέσου τόσο των ιστορικών μορφών κοινωνικής οργάνωσης, όσο και των νέων μορφών οργάνωσης του κοινωνικού ανταγωνισμού.
Ο ΣΥΡΙΖΑ – Προοδευτική Συμμαχία πρέπει να διαμορφώνει όρους συνεργασίας με τους όμορους πολιτικούς χώρους και ταυτόχρονα κινηματικούς δεσμούς, ιδιαίτερα με τους χώρους της νεολαίας, στη βάση των αναγκών και των εμπειριών τους. Να σφυρηλατεί μια νέα σχέση με την πολιτική στα κοινωνικά στρώματα και τις κατηγορίες των πολιτών που απείχαν ή εξωθούνται σε αποχή από τις πολιτικές και εκλογικές διαδικασίες.
Ο ΣΥΡΙΖΑ/ΠΣ ως κόμμα της Αριστεράς ενσωματώνει όλες τις παραδόσεις και θεωρητικές αναλύσεις του παρελθόντος και συνάμα δημιουργεί και αναζητά νέες στη βάση των συμφερόντων των εργαζόμενων, των κοινωνικών στρωμάτων και των τάξεων που θέλει να εκπροσωπεί.
Ο ΣΥΡΙΖΑ επιδιώκει τον κοινωνικό μετασχηματισμό, την αλλαγή της κοινωνίας, τον σοσιαλισμό, που είναι ταυτόχρονα και στόχος και δρόμος. Κεντρικό ζήτημα αποτελεί η αναδιαμόρφωση μιας ισχυρής ταυτότητας του κόμματος, καθόλου μονολιθικής αλλά βεβαίως σε αντίθεση με έναν άνευρο πολιτικό και προγραμματικό πολυσυλλεκτισμό.
3. Στον ορίζοντά μας η Ευρώπη και η «Προοδευτική Συμμαχία». Αντικρούοντας τον ιστορικό αναθεωρητισμό
Η Αριστερά πρέπει να αναμετρηθεί με τα επίδικα που θα προσδιορίσουν τη νέα φάση για τον κόσμο μας, για έναν διαφορετικό κόσμο μετά την πανδημία
Στο πλαίσιο αυτό, πρέπει να υπάρχει ανοιχτή αντιπαράθεση με το «δεξιό ριζοσπαστισμό», με τα στερεότυπα σοσιαλδημοκρατικών δυνάμεων που έχουν ενσωματωθεί στη νεοφιλελεύθερη λογική, με τη λογική της «μεταδημοκρατίας», με την επιβολή του «ψηφιακού καπιταλισμού» ως μήτρας για τη διεύρυνση των ανισοτήτων.
Σημαντικό βήμα, στο ευρωπαϊκό επίπεδο, αποτελεί η Προοδευτική Συμμαχία, ως χώρος διαλόγου και κοινής δράσης ευρωβουλευτών από τρεις πολιτικές ομάδες (Αριστερά, Πράσινοι, Σοσιαλιστές)
Στην υγειονομική κρίση και ιδιαίτερα στις οικονομικές και κοινωνικές επιπτώσεις, θετικό βήμα που δεν πρέπει να υποτιμούμε είναι η έγκριση από την Κομισιόν του «πακέτου» των 750 δις ευρώ και η συγκρότηση του Ταμείου Ανάκαμψης. Όπως επίσης επιτακτική είναι η ανάγκη να αντιμετωπιστεί η νέα κρίση χρέους στην ευρωζώνη. Χρειάζεται, προφανώς, ριζική αναθεώρηση για ένα σύμφωνο πραγματικής σταθερότητας και βιώσιμης ανάπτυξης, όπως επίσης και να υπάρξει ευρωπαϊκή ρύθμιση και στρατηγική αλληλεγγύης για την ελάφρυνση του χρέους.
Ιδιαίτερα κρίσιμο αναδεικνύεται το μέτωπο και η σύγκρουση με τον ιστορικό αναθεωρητισμό, που τα τελευταία χρόνια διεξάγεται διεθνώς και που οξύνεται ιδιαίτερα μέσα στην κρίση της πανδημίας.
4. Τεκμηριωμένη μαχητική αντιπολίτευση και μέτωπο στη μεταδημοκρατία
Στο αίτημα για «περισσότερη αντιπολίτευση» η απάντηση πρέπει να είναι συγκροτημένη, τεκμηριωμένη και μαχητική αντιπολίτευση, εντός και εκτός του κοινοβουλίου. Η ενθάρρυνση και η συμμετοχή στους κοινωνικούς αγώνες, η ενίσχυση των δομών κοινωνικής αλληλεγγύης, η στήριξη συλλογικοτήτων που παρεμβαίνουν εναντίον του ρατσισμού, της ομοφοβίας, του σεξισμού και της αστυνομικής βίας είναι κομμάτι της αντιπολιτευτικής μας στρατηγικής
Η διεκδίκηση της ηγεμονίας, στη βάση των αξιών και των πολιτικών της Αριστεράς, δεν περιορίζεται προφανώς στην έμπρακτη αντίκρουση των παλαιοκομματικών νοοτροπιών και των τρόπων άσκησης πολιτικής, που βεβαίως ακόμα υπάρχουν και είναι διάχυτες στην κοινωνία. Αυτές οι νοοτροπίες έχουν διαμορφώσει ένα νέο πεδίο άσκησης μικροπολιτικής και μεταπολιτικής, ένα πεδίο αποσιώπησης και χυδαίας προπαγάνδας από μεγάλο μέρος των μέσων μαζικής ενημέρωσης, ένα πεδίο ψευδών ειδήσεων και δολοφονίας χαρακτήρων μέσω της χρήσης των social media, ένα πεδίο εν τέλει «μεταδημοκρατίας».
Είναι ορατός ο κίνδυνος, όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά και στην Ευρώπη γενικότερα, να υπάρξει συντηρητική ανασύνθεση του πολιτικού σκηνικού με ενίσχυση των δυνάμεων της μεταπολιτικής.
5. Η ηγεμονία της Αριστεράς. Να μετασχηματιστεί η κοινωνική δυσαρέσκεια σε αίτημα για αλλαγή στη διακυβέρνηση του τόπου
Κρίσιμο ζήτημα είναι να εντάσσουμε την αντιπολιτευτική μας τακτική σε έναν ευρύτερο προγραμματικό ορίζοντα. Με αυτή την έννοια η αντιπολίτευσή μας γίνεται πειστική στον βαθμό που καταθέτουμε εναλλακτικές προτάσεις, οι οποίες μας δεσμεύουν στη «δεύτερη φορά Αριστερά», προτάσεις πέρα, ακόμα και σε αντίθεση και σε αναθεώρηση, του κυβερνητικού μας έργου.
Η επαγγελία ότι «την άλλη φορά θα είναι διαφορετικά» για τη διακυβέρνηση της Αριστεράς έχει σημασία και μπορεί να δημιουργήσει νέα ελπίδα και έμπνευση μόνο μέσα από τη συλλογική λειτουργία και την προγραμματική ανασύνταξη.
Είναι προφανές ότι δεν μπορεί να έχει κανείς τη λογική του «ώριμου φρούτου» για μια αυτόματη εναλλαγή στη διακυβέρνηση, έτσι όπως αυτή εντυπώθηκε στην πρόσφατη μεταπολιτευτική ιστορία του τόπου.
6. Προγραμματική αντιπαράθεση
Προτεραιότητα το πρόγραμμα, Προϋπόθεση η συμμετοχή των μελών στη συνδιαμόρφωση.
Αναγκαία συνθήκη η σαφήνεια στις κοινωνικές κατηγορίες που απευθύνεται ο ΣΥΡΙΖΑ, στο βαθμό που φιλοδοξούμε αυτό το πρόγραμμα να είναι ένα νέο κοινωνικό συμβόλαιο. Αναγκαία και ικανή συνθήκη η οικουμενική ματιά, η ανάδειξη των παγκόσμιων ζητημάτων που φέρνει στην επιφάνεια η πανδημία, οι κοινωνικές ανισότητες σε τοπικό, εθνικό, περιφερειακό και παγκόσμιο επίπεδο, η κρίση υπερσυσσώρευσης που μεταβολίζεται σε κρίση χρέους σε κρατικό και ιδιωτικό επίπεδο, η οικολογική κρίση, ο ψηφιακός καπιταλισμός που παράγει ένα καθεστώς «κατασκοπευτικού καπιταλισμού», ένα γιγάντιο σύστημα επιτήρησης και επιβολής, η «μεταδημοκρατία» του νεοφιλελευθερισμού, η οποία παράγει και αναπαράγει τον «δεξιό ριζοσπαστισμό» σε κάθε γωνιά του πλανήτη.
Το επιτελικό κράτος του Κυριάκου Μητσοτάκη πολύ σύντομα αποκαλύφθηκε: ολιγαρχικός συγκεντρωτισμός, μεροληψία υπέρ των «φίλων», ταξική πολιτική υπέρ των πλουσίων, κομματική κατάληψη και κατεδάφιση κάθε διαφανούς δημόσιου θεσμού, νεοφιλελευθερισμός με ακροδεξιά υπεράσπιση του κοινωνικού συντηρητισμού, αντιδημοκρατικός αυταρχισμός.
Από αυτή τη σκοπιά είναι προγραμματική προτεραιότητα η ανάδειξη και η επιμονή στα κρίσιμα ζητήματα δημοκρατίας και ελευθεριών, η αντιμετώπιση της διεύρυνσης και της όξυνσης των ανισοτήτων σε όλα τα επίπεδα, οι επιπτώσεις από την κλιματική κρίση, η αντιμετώπιση του προσφυγικού-μεταναστευτικού με βάση τις αξίες μας, η ενίσχυση του κοινωνικού κράτους και η ανάδειξη των αναγκών των «αοράτων». Σε κάθε περίπτωση, η αντιμετώπιση του μείζονος «κοινωνικού ζητήματος», που αναδεικνύεται με καινούργιες δραματικές εκφάνσεις ως συνέπεια των νεοφιλελεύθερων πολιτικών και του νομοθετικού πλαισίου που επιβάλλει η ΝΔ.
Επιπλέον, η διαχείριση και οι συνέπειες της πανδημίας αποτύπωσαν το έμφυλο πρόσημό της σε παγκόσμιο επίπεδο αλλά και στη χώρα μας. Εργασία, υγεία, αθέατη οικιακή, μη αμειβόμενη εργασία και φροντίδα, έξαρση έμφυλης και ενδοοικογενειακής βίας, αναδεικνύουν την έμφυλη διάσταση της υγειονομικής, οικονομικής, κοινωνικής κρίσης, καθιστώντας σαφές ότι η όποια ανάκαμψη δεν μπορεί παρά να εμπεριέχει την έμφυλη οπτική.
Κεντρικό ζήτημα είναι η επεξεργασία ενός νέου παραγωγικού μοντέλου σε μια νέα οικονομία με ενίσχυση της θεσμικής θωράκισης της εργασίας και της κοινωνίας, οι συλλογικοί και συνεταιριστικοί θεσμοί, όπως και η εμπέδωσης του κράτους δικαίου.
7. Η εναλλακτική πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ/ΠΣ στη στρατηγική του σχεδίου Πισσαρίδη
Η κυβέρνηση προωθεί το «μεταρρυθμιστικό» έργο της οξύνοντας το κοινωνικό ζήτημα μέσα σε συνθήκες μεγάλων κοινωνικών και οικονομικών συνεπειών από την πανδημία.
Η πολιτική αυτή ανατροφοδοτείται με την «έκθεση Πισσαρίδη» η οποία κάποιοι υποστηρίζουν δημοσίως ως μεσομακροπρόθεσμη «στρατηγική ανάπτυξης» για τη χώρα, ενώ είναι σαφές ότι αποτελεί ένα πρόπλασμα «εθνικού μνημονίου», καθώς προωθεί: την ιδιωτικοποίηση στο ασφαλιστικό σύστημα, μειώσεις σε συντάξεις και μισθούς, ελαστικοποίηση εργασίας, απαξίωση δημόσιας υγείας και παιδείας και δραστική συρρίκνωση των μικρομεσαίων επιχειρήσεων. Εν τέλει, η αναβίωση όλων των παλιών και αποτυχημένων συνταγών.
Η πολιτική αντιπρόταση του ΣΥΡΙΖΑ στο παραπάνω σχέδιο οριοθετεί και το πλαίσιο για τη «νέα κοινωνική συμφωνία», τόσο για την κρίσιμη διαχείριση στην παρατεταμένη περίοδο της πανδημίας όσο και για την αντιμετώπιση των μεγάλων οικονομικών και κοινωνικών ζητημάτων μεσομακροπρόθεσμα. Η εναλλακτική πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ αρθρώνεται από πολιτικές και προτάσεις που κατατείνουν στη διεύρυνση και ενίσχυση του κοινωνικού κράτους, την ανάταξη της δημόσιας υγείας και παιδείας, την παραγωγική ανασυγκρότηση, την οικολογική βιωσιμότητα και την «πράσινη μετάβαση», τη στήριξη του πολιτισμού, την προώθηση οικονομικών πολιτικών για προοδευτική φορολογία και για διεύρυνση της κοινωνικής και συνεταιριστικής οικονομίας. Πολιτικές που έχουν ως μέτρο την κοινωνική δικαιοσύνη, την προώθηση ενός άλλου παραγωγικού μοντέλου και βέβαια την αναδιανομή εισοδημάτων και κοινωνικής ισχύος.
8. Μέτωπο κατά του ρατσισμού και του αυταρχισμού
Η κυβέρνηση της ΝΔ ακολουθεί συστηματικά και με ακραίες πολιτικές παρεμβάσεις την πολιτική τής καταστολής, της αστυνομικής βίας, της αντιμεταναστευτικής υστερίας και του θεσμικού αυταρχισμού. Άλλωστε με αυτή την πολιτική και τη βοήθεια πρόθυμων ΜΜΕ πορεύτηκε και ως αντιπολίτευση, συγκροτώντας, από τότε, τη συμμαχία με την Ακροδεξιά, τόσο στην κοινωνία όσο και στο δημόσιο χώρο αλλά και στο ίδιο το κόμμα της ΝΔ, εντός του οποίου αδυνατίζουν όλο και περισσότερο τα στοιχεία και οι απόψεις του πολιτικού φιλελευθερισμού ως προς τα δικαιώματα και τις ελευθερίες.
Ο ΣΥΡΙΖΑ, ευρύτερα οι δυνάμεις της Αριστεράς, όπως καταδείχθηκε και στην αντιπαράθεση για τον εορτασμό της εξέγερσης του Νοέμβρη, υποστηρίζει με συνέπεια τα ζητήματα της υπεράσπισης των δικαιωμάτων και των ελευθεριών, ως προτεραιότητα των πολιτικών του παρεμβάσεων.
9. Ελληνοτουρκικά – Κυπριακό
Η πρόσφατη απόφαση του Πολιτικού Συμβουλίου του ΣΥΡΙΖΑ – Προοδευτική Συμμαχία για την εξωτερική πολιτική, με αιχμή τα ελληνοτουρκικά, αντανακλά ευρύτερη σύνθεση απόψεων και αποτελεί μια ιδιαίτερα σημαντική και ολοκληρωμένη συλλογική επεξεργασία. Υπερασπιζόμαστε, παγίως, την ανάγκη για ειρηνική επίλυση των διαφορών με αμοιβαίους συμβιβασμούς, στη βάση του σεβασμού του διεθνούς δικαίου και του δικαίου της θάλασσας.
Ο ΣΥΡΙΖΑ έχει δώσει δείγματα γραφής και στη διαμόρφωση της αναγκαίας σταθερότητας στην περιοχή μέσα από την πολυδιάστατη εξωτερική πολιτική, με κορυφαίο επίτευγμα τη Συμφωνία των Πρεσπών. Αναλύουμε την κατάσταση που διαμορφώνεται και τις γεωπολιτικές συνθήκες στην ευρύτερη περιοχή μας, τα κρατικά συμφέροντα που παίζονται, τις προσδοκίες των μεγάλων εταιριών των εξορύξεων και των ενεργειακών αγωγών. Γνωρίζουμε άλλωστε ότι η βιομηχανία του πολέμου καραδοκεί για νέα εξοπλιστικά προγράμματα.
Σημειώνουμε τόσο την επικινδυνότητα που διαμορφώνει στην ευρύτερη περιοχή μας η ανοικτά εθνικιστική, αναθεωρητική των συνθηκών και επιθετική πλειοδοσία της πολιτικής ηγεσίας της Τουρκίας, όσο, κυρίως, και την ακόμα δυσμενέστερη τροπή που έλαβε η επίλυση του Κυπριακού, που οδηγείται σε απευκταίες διχοτομικές λύσεις σε αντίθεση με την προσδοκία για μια ενιαία Κύπρο μέλος της Ε.Ε. στη βάση της διζωνικής δικοινοτικής ομοσπονδίας και των αντίστοιχων προτάσεων που είχαν κατατεθεί από τον ΟΗΕ στη συνάντηση του Κραν Μοντανά.
ΜΕΡΟΣ Γ
Κάποιες προγραμματικές αιχμές
α. Προσφυγικό
β. Κλιματική κρίση
γ. Η επίθεση στους νέους και στην εκπαίδευση
δ. Κράτος δικαίου στην εποχή του νεοφιλελευθερισμού και του καθεστώτος έκτακτης ανάγκης και εξαίρεσης
ε. Η πολιτιστική δημιουργία, ο αθέατος κόσμος, οι δημόσιες πολιτικές
