Μειράκια της πολιτικής υπεράνω όλων; – Η προκλητικότητα Σκέρτσου δείγμα της μεταπολιτικής Μητσοτάκη – Της Κατερίνας Ακριβοπούλου

Της Κατερίνας Ακριβοπούλου

Αρχίζουν και ξεπερνούν τα όρια. Όχι ότι είχαν ποτέ, έτσι όπως θεωρούν την χώρα ιδιοκτησία τους, αλλά τελευταία πλειοδοτούν αναίσχυντα σε προκλητικότητα και προωθούν ασμένως την λογική της μεταπολιτικής που πρεσβεύει ο νέος Μωϋσής. 

Σαν να μην έφτανε η πρόσφατη ανάρτηση Σκέρτσου ο οποίος με την αναίδεια του καλοταϊσμένου γιάπη, μόνον που δεν χαρακτήρισε καθυστερημένους, όσους αντέδρασαν στο σεξιστικό σποτάκι με τον Χρ. Λούλη, ο επιτελικός του Μαξίμου, αλαζών και υπεράνω όλων, θεώρησε αυτονόητο δικαίωμα του να επικρίνει την εισαγγελέα στην δίκη για την δολοφονία Τοπαλούδη, αλλά δεν αρκέστηκε σε αυτό. Προχώρησε και σε υποδείξεις για τον τρόπο λειτουργίας της Δικαιοσύνης!

Δεν του είπε κανείς ότι λόγω της θέσης του, οι παρεμβάσεις του δεν μπορεί πλέον να είναι προσωπικές, όπως ισχυρίστηκε ο ίδιος; Μάλλον δεν τον ενδιαφέρει. Ο αυθάδης Άκης Σκέρτσος, πολιτικό μειράκιον στο νέο μοντέλο διακυβέρνησης Μητσοτάκη, ή δεν έχει καμία συναίσθηση των στοιχειωδών κανόνων που διέπουν την λειτουργία της Δημοκρατίας, ή τους περιφρονεί επιδεικτικά γιατί έτσι …γουστάρει.

Νεοφιλελέ θρασίμι με τα όλα του, θεωρεί τους δικαστές υφιστάμενους του, την κοινωνία κατώτερη των προδιαγραφών του- αν όχι και ενοχλητική- τους συναδέλφους του υπουργούς ανύπαρκτους και την πολιτική ως ένα ακόμη πρότζεκτ του ΣΕΒ.

Ο Άκης Σκέρτσος, είδε- ως μη όφειλε έτσι κι αλλιώς- “λαϊκά δικαστήρια” και “δικαστικό λαϊκισμό” στην δίκη για την δολοφονία Τοπαλούδη, αλλά τα είδε όλα καλώς καμωμένα στην Δίκη της Χρυσής Αυγής, όπου η εισαγγελέας της έδρας επιχείρησε να ξεπλύνει την ναζιστική εγκληματική οργάνωση. Κι εκεί προσεβλήθη το λαϊκό αίσθημα, αλλά ουδόλως ο κ. Σκέρτσος. Προφανώς έμεινε ικανοποιημένος με την αφασία της εισαγγελέα να μην “ενδώσει” στη λαϊκή οργή.

Συνάδει άλλωστε με την δογματική κακοήθη απέχθεια των νεοφιλελέδων του είδους του, απέναντι στην λαϊκή έκφραση, την οποία σπεύδουν να βαφτίσουν ως λαϊκισμό για πάσα χρήση, καθώς μάλιστα η λαϊκή οργή εντείνεται.

Σε τι αφορά η προτροπή ότι ο δικαστής “οφείλει να κρίνει ΚΑΙ κόντρα στις προσωπικές του απόψεις, να λαμβάνει ΚΑΙ αντιδημοφιλείς αποφάσεις“; Μήπως σε όζουσες υποθέσεις, όπως η περίπτωση του Νίκου Γεωργιάδη που απαλλάχθηκε των κατηγοριών για ασέλγεια εις βάρος ανηλίκων, λόγω παραγραφής, με αποτέλεσμα η τρέχουσα αφηγηματική να τον παρουσιάζει σαν αθώο;

Εκτός και εάν ο εντεταλμένος του Μαξίμου αγωνιά για το ενδεχόμενο εισαγγελικής παρέμβασης αναφορικά με τα αναρίθμητα σκάνδαλα που αποκαλύπτονται καθημερινά, σχετιζόμενα κατά σύμπτωση όλα με διασπάθιση του δημοσίου χρήματος…

Ο Σκέρτσος δεν είναι μόνο του. Είναι ο εκφραστής της ολοκληρωτικής αντίληψης που διαπερνά το σύστημα Μητσοτάκη σε όλα τα πεδία. Εάν στις δημόσιες παρεμβάσεις εκτίθενται με αυτό τον ωμό τρόπο, μπορούμε βασίμως να υποθέσουμε τι συμβαίνει με τις ιδιωτικές παρεμβάσεις πίσω από τις κλειστές πόρτες…

Υ.Γ. Αξιοπρόσεκτη η ευαισθησία του Δικηγορικού Συλλόγου να εγκαλέσει την εισαγγελέα για τις αναφορές της στους δικηγόρους,αλλά θα ήταν θεσμικά χρησιμότερη και μια αντίδραση για την θεσμική εκτροπή Σκέρτσου. –