Οι τελευταίες εξελίξεις στην Τουρκία με την αποκαθήλωση του Αχμέτ Νταβούτογλου επιβεβαίωσαν ότι όποιος εμπιστεύεται τον Ταγίπ Ερντογάν, δεν δικαιούται να κοιμάται ήσυχος.
Μόνο που αυτοί που έκαναν αυτή την επιλογή, έστω και αναγκαστικά ήταν αρκετοί το προηγούμενο διάστημα και πιθανότατα να έχουν εισέλθει σε ένα στενό διάδρομο, στον οποίο δεν υπάρχει χώρος να κάνουν αναστροφή. Ηδη στις περισσότερες ευρωπαϊκές πρωτεύουσες επικρατεί μεγάλος εκνευρισμός για τις επόμενες κινήσεις της Αγκυρας. Ωστόσο ο πρότερος βίος του Τούρκου Προέδρου θα έπρεπε να τους είχε κάνει προσεκτικότερους.
Δεν είναι μόνο ότι ο Νταβούτογλου προστίθεται σε μια μακρά λίστα πρώην φίλων του Σουλτάνου, που απομακρύνθηκαν ή εκδιώχθηκαν από κοντά του μέσα σε μια νύχτα. Ανάμεσά τους και πολλά «ιστορικά» στελέχη του κόμματός του ΑΚΡ και πιο τρανταχτή περίπτωση εκείνη του άλλοτε στενότερου «φίλου» του Αμπντουλάχ Γκιούλ, τέως προέδρου και πρωθυπουργού της χώρας. Δεν είναι μόνο η «γραφικότητα» μιας πιθανής επιλογής του …γαμπρού του ως πιθανού νέου πρωθυπουργού.
Είναι η ουσία που κάνει κάποιους να τρομάζουν. Ο Ερντογάν έχει αποδείξει ότι μπροστά στη δίψα του για ακόμα πιο απόλυτο έλεγχο του πολιτικού συστήματος, για ακόμα περισσότερη εξουσία δεν υπολογίζει καμιά φιλία και δεν αισθάνεται καμιά υποχρέωση. Για το πόσο αδίστακτος είναι απέναντι σε όποιον θεωρεί εχθρό του δεν χρειάζεται να το υπενθυμίσει κανείς.
Γιατί λοιπόν να αισθάνεται ότι θα πρέπει να τηρήσει κάποιες «προφορικές» δεσμεύσεις, που υποτίθεται ότι έχει δώσει στους Ευρωπαίους σε σχέση με το προσφυγικό; Οι Ευρωπαίοι καταλαβαίνουν τώρα ότι η ελπίδα τους να κρατήσουν μακριά τους πρόσφυγες, ποντάροντας στη «συμφωνία» με τον Ερντογάν ίσως να ήταν κάτι παραπάνω από κούφια… Και θα πρέπει να αναζητήσουν εναλλακτικές λύσεις για να αντιμετωπίσουν τα προβλήματα.
Το ίδιο ισχύει φυσικά και για την περίπτωση της Ελλάδας, τόσο ως γειτονικής χώρας, όσο και ως μέλους της ΕΕ. Τα ζεϊμπέκικα και τα γαρύφαλα, οι φιλοφρονήσεις και τα τριαντάφυλα μπορεί να είναι επικερδή για τους …φωτογράφους, αλλά πολιτικά έχουν αποδειχτεί ότι μαραίνονται πολύ γρήγορα, όπως συμβαίνει με όλα τα …λουλούδια.
Δημοσιεύτηκε στο blog 28Europe του Κώστα Αργυρού
