Επειδή, καλά τα παραμύθια τους αλλά … δεν έχουν ” δράκο “, ας υπενθυμίσουμε και μερικές ” αλήθειες “, αυτονόητες, αλλά άβολες για κάποιους. Στο Μέγαρο Μουσικής , το οποίο υπήρξε από την αρχή ένα ” δώρο ” του ” παπανδρεικού ” ΠΑΣΟΚ ( επί εποχής Αντρέα και Λαλιώτη ) στον Χρήστο Λαμπράκη, εκδότη – τότε – του ΔΟΛ, από την αρχή το Ελληνικό Κράτος, ήταν ” και κερατάς και δαρμένος ” … Εκτός από τη … ” δωρεάν ” παραχώρηση στον τότε ισχυρό άντρα της Δημοσιογραφίας, του καλύτερου φιλέτου, στις παρυφές του Λυκαβηττού, στην καρδιά της πόλης, στο μέσον της Βασιλίσσης Σοφίας, μεγαλύτερου σε έκταση και από την γειτονική του Αμερικανική Πρεσβεία, , το ” καταστατικό “ της ίδρυσης του ΟΜΜΑ, προέβλεπε μετοχική συμμετοχή του Δημοσίου κατά 50%, αλλά εγγυοδοσία 100%, στα δάνεια που θα συνήπτε η Διοίκηση του Οργανισμού. Στο ΔΣ όμως και στο μάνατζμεντ το “πάνω χέρι ” θα είχε ο άλλος ” εταίρος “, δηλαδή ο ΔΟΛ…
Δηλαδή σε ” τίτλους “ η είδηση ήταν, ότι -τότε- (1991), το Δημόσιο ” χάριζε ” ένα αμυθήτου αξίας ακίνητο στο κέντρο της Αθήνας, σε έναν Οργανισμό, τον οποίο, ΔΕΝ ήλεγχε, ΔΕΝ διοικούσε, αλλά ΕΓΓΥΟΤΑΝ για τα ” δάνεια “, που έπαιρνε. Αυτή ήταν η συμφωνία των κυβερνήσεων, τότε με τον Χρήστο Λαμπράκη και τηρήθηκε ” ανενόχλητα ” μέχρι σήμερα.
Και πάμε στο σήμερα. Σήμερα υπάρχει, καλώς η κακώς, ένα ” φαραωνικό ” έργο στο κέντρο της πόλής με: ” μη εξυπηρετούμενο δανεισμό ” της τάξης των 195 εκατ ευρώ, στους τραπεζίτες ( που μέχρι τώρα έκαναν τα ” στραβά μάτια “, αλλά τώρα πλέον δεν μπορούν ), μια πολύ σημαντική οφειλή μέχρι πρόσφατα ( που ήδη ρυθμίζεται ) στο Δημόσιο από την αδυναμία της επιχείρησης να πληρώνει τα ΕΝΦΙΑ τόσα χρόνια, μερικές εκατοντάδες εργαζόμενοι που είναι απλήρωτοι εδώ και 6 μήνες τουλάχιστον ( πιθανόν και περισσότερο ) και ένα ακίνητο, που ακόμα και με τη σημερινή ” δραματική εικόνα ” του real estate. παραμένει asset για όποιον το έχει …
Το ερώτημα, λοιπόν είναι απλό ( κύριοι Watson της δημοσιογραφίας και των οικονομικών ): Τι θα ήταν επωφελέστερο για την δεύτερη επιχείρηση ( του εγγυητή ) που βρέθηκε μπλεγμένος σε ένα ” άλλου τύπου deal … ) να πράξει; Να αφήσει τον Οργανισμό να βάλει λουκέτο και σε φάση εκκαθάρισης, με, με, με και με τους εργαζόμενους απλήρωτους, στον δρόμο και στα γκισέ του ΟΑΕΔ, ή; Η να πάρει πίσω το asset καταγράφοντας την όποια λογιστική ( γιατί η πραγματική μπορεί να αποδειχθεί πολύ σημαντικότερη στο μέλλον ) απόσβεση της ” ζημιάς “, να προσπαθήσει να διατηρήσει θέσεις εραγασίας και ταυτόχρονα με ένα νέο μάνατζμεντ και μια Διοίκηση χωρίς … ” νταλάρες να σουλατσάρουν “, και ηγεμονικές αποζημιώσεις, να προσπαθήσει να ” γυρίσει ” το παιχνίδι και μάλιστα με μια υπεραξία Πολιτισμού και Τέχνης για την Αθήνα και τον Τουρισμό ;
ΥΓ: Αν κατάλαβα καλά από το καταστατικό που δημοσίευσαν και τα Μέσα του ΔΟΛ, από το 81 πέρα από τα κατασκευαστικά, το Δημόσιο είχε αναλάβει μέχρι και 50% την επιχορήγηση του προϋπολογισμού. Τα δάνεια που έπαιρνε τα έπαιρνε με εγγύηση Ελληνικού Δημοσίου και όταν σταμάτησαν οι πληρωμές των τοκοχρεωλυτικών δόσεων, οι εγγυήσεις κατέπεσαν φυσικά. Κατάλαβα σωστά; Και ρωτάω αφελώς: αφού το Δημόσιο συμμετείχε ως τώρα σε ποσοστό 50% στο ΔΣ του ΟΜΜΑ, δεν υπήρχε κανένας έλεγχος επ’ αυτού; Κανείς δε θα ελεγχθεί;
