Όσοι καλόπιστοι, δημοκρατικοί και προοδευτικοί πολίτες αισθάνθηκαν έκπληξη και απογοήτευση από την πλήρη σύμπλευση του ΚΙΝ.ΑΛ με το κυβερνητικό καθεστώς στην ψήφιση του χουντικής κοπής νομοσχεδίου για την απαγόρευση των συγκεντρώσεων, θα πρέπει να ξαναδιαβάσουν στο ιστορικό τους βάθος τις εξελίξεις των τελευταίων 25 ετών.
του Μενέλαου Γκίβαλου*
Η ιστορική μετάλλαξη του ΠΑ.ΣΟ.Κ. ξεκίνησε με την εγκαθίδρυση του σημιτικού εκσυγχρονισμού και ολοκληρώθηκε το 2012 με τη συγκρότηση της συγκυβέρνησης Α. Σαμαρά – Ε. Βενιζέλου, όπου συντελέσθηκε η πλήρης ενσωμάτωσή του τόσο σε πολιτικό όσο και σε ιδεολογικό επίπεδο στο συστημικό – νεοφιλελεύθερο καθεστώς.
Έκτοτε το μεταλλαγμένο μόρφωμα του πάλαι ποτέ κραταιού ΠΑ.ΣΟ.Κ., αφού άλλαξε πολλές «ταμπέλες» και το σχετικό ΑΦΜ (ως εμπορική επιχείρηση) αποκρυσταλλώθηκε ως οργανική απόληξη της φαιομέλανας υπερσυντηρητικής παράταξης, αποτελώντας μια εγχώρια εκδοχή του ακραίου – νεοφιλελεύθερου κέντρου. Τα περί σοσιαλδημοκρατικού ΚΙΝ.ΑΛ. αποτελούν απλώς προσχήματα που απευθύνονται σε αφελείς.
Η θεωρία περί «ίσων αποστάσεων» του ΚΙΝ.ΑΛ. από τη ΝΔ και τον ΣΥΡΙΖΑ- Προοδευτική Συμμαχία, όπως και η «κριτική» που ασκείται προς την κυβέρνηση δεν αποτελούν παρά σκηνές μιας κακοπαιγμένης θεατρικής – κομματικής παράστασης.
Εάν καταγράψουμε τις περιπτώσεις όπου η ηγεσία του ΚΙΝ.ΑΛ. ασκεί κριτική προς τις κυβερνητικές πολιτικές , θα παρατηρήσουμε ότι η κριτική αυτή περιορίζεται σε θέματα διαχείρισης και προκλητικών κυβερνητικών συμπεριφορών.
Πρώτα «σηκώνονται οι πέτρες», πρώτα ξεσηκώνεται η κοινωνία και μετά η ηγεσία του ΚΙΝ.ΑΛ. αισθάνεται την ανάγκη να ψελλίσει κάποιες αντιθέσεις…
Αυτό έπραξε και στην περίπτωση της περιβόητης «λίστας Πέτσα», όταν σύμπαντες είχαν στραφεί κατά της κυβέρνησης… Ακούσατε όμως ταυτόχρονα την ηγεσία του ΚΙΝ.ΑΛ. να καταγγέλλει τη μιντιακή ολιγαρχία, την δικτατορικής εμπνεύσεως ολοκληρωτική προπαγάνδα; Ποτέ δεν θα διατυπωθούν τέτοιου τύπου καταγγελίες που θίγουν το ΒΑΘΥ ΚΡΑΤΟΣ ΤΗΣ ΔΙΑΠΛΟΚΗΣ, τους ημέτερους επιχειρηματίες που καταγγέλλουν σκάνδαλα τύπου Novartis ή εγκληματικές ενέργειες τύπου Noor 1.
Η διαπλοκή και τα μεγάλα συμφέροντα καθορίζουν τις «κόκκινες γραμμές» των επιλογών της ηγεσίας και της ηγετικής ελίτ του ΚΙΝ.ΑΛ. Το ΚΙΝ.ΑΛ. αποτελεί έναν κομματικό – πολιτικό «κατάδικο» με μια σιδερένια μπάλα στα πόδια η οποία οριοθετεί αυστηρά τις κινήσεις του.
Μόνο κατά την τελευταία περίοδο η δίωξη και παραπομπή του Παπαγγελόπουλου, η κατηγορία περί παρακράτους του ΣΥΡΙΖΑ και η ψήφιση του αντισυνταγματικού – χουντικού κατασκευάσματος για τις συγκεντρώσεις αποκαλύπτουν ότι η ηγεσία του ΚΙΝ.ΑΛ. αποτελεί πρόθυμο κομματικό «αιμοδότη» του καθεστώτος, όταν διακυβεύονται σημαντικά συστημικά συμφέροντα.
Όλα αυτά τα έχει διαπιστώσει και τα έχει πολλαπλώς επιβεβαιώσει η μεγάλη προοδευτική – δημοκρατική πλειοψηφία εδώ και οκτώ ολόκληρα χρόνια από τον Ιούνιο του 2012, όταν έκανε για πρώτη φορά τη ρήξη με το συστημικό μόρφωμα ψηφίζοντας τον ΣΥΡΙΖΑ.
Αυτή η σημαντική κοινωνικο-πολιτική πλειοψηφία που εκφράσθηκε εκλογικά από το 27% έως το 37% έχει κόψει οριστικά τις «γέφυρες» με το παρελθόν και διεκδικεί το δικό της παρόν και μέλλον. Σ’ αυτήν πρέπει να απευθυνθεί ο ΣΥΡΙΖΑ-Προοδευτική Συμμαχία, σ’ αυτήν πρέπει να στηρίξει τις προοπτικές και τα προγράμματά του για μια προοδευτική διακυβέρνηση. Γιατί σε τελική ανάλυση τις όποιες συμμαχίες κορυφής τις προωθεί και τις επιβάλλει η κοινωνική – προοδευτική πλειοψηφία και όχι οι συνεννοήσεις κορυφής.
Με την ψήφο της στο χουντικής δομής και ιδεολογίας νομοσχέδιο για τις συγκεντρώσεις η ηγεσία του ΚΙΝ.ΑΛ. επισημοποιεί το «τέλος εποχής» ακόμη και αυτών των μεταλλαγμένων ερειπίων που απέμειναν από το ΠΑ.ΣΟ.Κ. Περιφρονεί και χλευάζει ταυτόχρονα την μεγάλη κοινωνική πλειοψηφία που πορεύθηκε επί δεκαετίες μαζί με το μεγάλο λαϊκό κίνημα του ΠΑ.ΣΟ.Κ. και τον Ιδρυτή του…
Τώρα πλέον δεν υπάρχει «ούτε πλοίο ούτε οδός»… Κι όπως προτρέπει ο ίδιος ο Καρλ Μαρξ (18η Μπρυμαίρ του Λ. Βοναπάρτη) «άφες τους νεκρούς θάπτειν τους εαυτών νεκρούς».
*Ο Μενέλαος Γκίβαλος είναι Καθηγητής Πολιτικής Επιστήμης ΕΚΠΑ, Μέλος του Κ.Σ. της Κ.Ε.Α. του ΣΥΡΙΖΑ –Προοδευτική Συμμαχία
