Το σοκ από το δυστύχημα του τρένου είναι μεγάλο , μοναδικό , απροσμέτρητο. Ουδείς συμβιβάζεται με αυτή την τόσο απρόσμενη απώλεια. Συγκλόνισε και συνεχίζει να συγκλονίζει τους πάντες. Ο πόνος και ο θρήνος για τους νέους , τις νέες, τους μηχανοδηγούς και τους άλλους ανυποψίαστους επιβάτες που χάθηκαν άδικα στα Τέμπη είναι μαζικός , πανεθνικός. Ξεπερνά τους πάντες και τα πάντα και γι’ αυτό επιδρά καταλυτικά στον εθνικό μας βίο.
Μαζί με τους 57 επιβάτες χάθηκαν και τα όποια αποθέματα εμπιστοσύνης της ελληνικής κοινωνίας απέναντι στο κράτος, στην κυβέρνηση και στον πρωθυπουργό τον ίδιο. Ειδικώς για τον κ.Μητσοτάκη και τους υπουργούς του έσπασε εκείνο το αδιόρατο τείχος προστασίας και ανοχής που τους περιέβαλε και ταυτόχρονα κατέρρευσε η βεβαιότητα που πολλοί διατηρούσαν ότι όντως κάτι έχουν επιτύχει στην τρέχουσα θητεία τους , μα και η προσδοκία και η ελπίδα ότι κάτι ακόμη περισσότερο μπορεί να καταφέρουν στο μέλλον.
Το δυστύχημα έδρασε κατά τρόπο καταλυτικό. Ηταν σαν οι πολλές προηγούμενες αμφιβολίες, τις οποίες οι περισσότεροι προσπερνούσαν, να γιγαντώθηκαν και να πήραν διαστάσεις γενικευμένης αμφισβήτησης. Αυτό δηλώνουν οι έντονες αντιδράσεις στους δρόμους ,στις πλατείες, στα γήπεδα, παντού. Αλλά και οι συζητήσεις στις γειτονιές ,στους τόπους εργασίας , στα σπίτια είναι καταδικαστικές. Δηλωτικά είναι και τα ακραία συνθήματα που μέχρι πρότινος ακούγονταν σε περιθωριακές εκδηλώσεις και τώρα εκτοξεύονται με άνεση παντού,με πρώτη ευκαιρία, δημιουργώντας την αίσθηση επανάκαμψης του διαβρωτικού αντισυστημισμού που επικράτησε στα χρόνια της μεγάλης οικονομικής κρίσης και των μνημονίων και βύθισε τη χώρα και τους πολίτες σε δοκιμασία μακράς διαρκείας.
Κοινώς το γυαλί ράγισε και τίποτε επί του παρόντος δεν μοιάζει ικανό να οδηγήσει σε μια έστω τραυματική επανασυγκόληση. Ηδη οι δημοσκόποι παρατηρούν αμήχανοι την αντίδραση των πολιτών και δεν έχουν απαντήσεις για τη στάση και τη συμπεριφορά τους. Η κυβέρνηση προσπαθεί να αμβλύνει τις εντυπώσεις, να διανείμει τις ευθύνες και να παρασύρει τους πάντες σε καστάσταση συνυπευθυνότητας και κυβερνητικού αδιεξόδου αντίστοιχου εκείνου που επικράτησε το 2012. Οτι και να κάνει ο κ.Μητσοτάκης, ακόμη και αν αμβλύνει τα κύματα οργής και φθοράς και επιτύχει την πρωτιά, η όποια κυβέρνηση σχηματίσει θα είναι ασθενής και βραχύβια. Με ότι αυτό συνεπάγεται για την πολιτική σταθερότητα, την οποία όλο το προηγούμενο διάστημα ανήγαγε σε εθνικό στόχο. Είπαμε το γυαλί ράγισε…
Πηγή: tovima.gr
Δυστυχία για τον ελληνικό λαό
μια τέτοια πολιτική κλάση. Είναι όλοι τους βρόμικοι, κλέφτες και μαφιόζοι έχουν πιάσει τον κρατικό μηχανισμό. Και ρωτάω τοσα χρονια η ελληνική δικαιοσύνη που είναι;
.πορεία τ θύματα του δυστυχήματος να μην είναι βιολογικά παιδιά μου. Σας βεβαιω ότι θρηνω σαν να πρόκειται για δικά μου παιδιά.
Και τα σκότωσε μια ανεύθυνη κυβέρνηση και ένας υπουργός που θα έπρεπε να ειχε ακολουθήσει το παράδειγμα του Οιδίποδα.
Δεν υπαρχει λογος,η δευτερη μας σκεψη να περιεχει συμπονια για τους δολοφονους.Καθε λιγο ειμαστε αναγκασμενοι να αναθεωρουμε την οργη μας προς το χειροτερο και αγριωτερο.Και αυτο γιατι ειναι αμετανοητοι σκατοψυχοι,αμετροεπεις,ειρωνες και ψευτες.Δειχνουν,ασυδωτα,την κουτοπονηρια τους και την βρωμα τους κατα ριπας,θεωρωντας μας ανοα σκυμβαλα.Δειτε,πχ,την εκτωματικη δικαιολογια του ερποντα υφυπουργου Παπαδοπουλου που προσπαθει να μας πεισει οτι το “τηλε”αναφερεται και στο ενα μετρο[εκτος αν θελει τηλεσκοπιο για να διαβασει]Η αγυρτεια στο υπερτατο.