Άραγε, αξίζει να ασχολείται κανείς, χρονιάρες μέρες, με τον Γιάννη Στουρνάρα; Δεν θα άξιζε, αλλά το προκαλεί. Γιατί δίνει την εντύπωση ότι επιδιώκει να είναι και κάτι άλλο από αυτό που είναι αλλά και γιατί ως Διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδος οι πρωτοβουλίες του μόνο απαρατήρητες δεν περνάνε. Ο τύπος δεν… παίζεται. Παίζει. Με όλους και με όλα. Με τη χώρα, την οικονομία, τον ρόλο του, με την ίδια τη λογική.
Μοστράρεται ως περιζήτητος τεχνοκράτης, οικονομολόγος, σοσιαλνεοφιλελεύθερος εκσυγχρονιστής, αλλά συμπεριφέρεται ως πολιτικός βεληνεκούς Άδωνι και Σταϊκούρα. Θεωρείται -και πρέπει να είναι- ο θεματοφύλακας της σταθερότητας του τραπεζικού συστήματος, αλλά κάθε τόσο γίνεται παράγοντας αστάθειας. Θεσμικά, ως επικεφαλής της κεντρικής τράπεζας, είναι και σύμβουλος της κυβέρνησης, αλλά αυτός διολισθαίνει προθύμως και ασκόπως στον ρόλο του πολιτικού της αντιπάλου. Μεθοδικά, επαναλαμβανόμενα και κυρίως αστόχαστα.
Τη μια, παραμονές των εκλογών του 2015, ως Άδωνις, κινδυνολογεί επισείοντας τον «μπαμπούλα» της φυγής καταθέσεων στο εξωτερικό αν εκλεγεί ο ΣΥΡΙΖΑ. Την άλλη, πρόσφατα, ως Σταϊκούρας, κοστολογεί πόσο… στοίχισαν στη χώρα τα… μαντίλια και τα… καντήλια του Βαρουφάκη. Και τώρα, στο παρά πέντε του τέλους του προγράμματος, υποδεικνύει τη δική του μέθοδο για την έξοδο από τα Μνημόνια, προτείνοντας την ένταξη της χώρας σε «προληπτικό πρόγραμμα στήριξης» κόντρα στη «γραμμή» της «καθαρής εξόδου» που επιλέγει η εκλεγμένη κυβέρνηση του τόπου, η οποία, όπως λέει, έχει εξασφαλίσει και το χρηματοδοτικό «μαξιλάρι» ασφαλείας αλλά και τη συναίνεση των δανειστών. Αντί δηλαδή -ως όφειλε – να υποστηρίζει τεχνοκρατικά τη βασική επιλογή της κυβέρνησης, επιλέγει την πιο κρίσιμη στιγμή, και μάλιστα δημοσίως, να προκρίνει μια άλλη «γραμμή», να συγκρουστεί με την κυβέρνηση, της οποίας -είπαμε- είναι οιονεί σύμβουλος και να αναπαράγει πολιτικές της αντιπολίτευσης που ακόμα και οι δανειστές προσπερνούν.
Τι καταλαβαίνει ο Στουρνάρας
Τι συμβαίνει λοιπόν;
Άραγε είναι τόσο… στουρνάρας ο Στουρνάρας, που να μη δέχεται ότι την κύρια ευθύνη της οικονομικής πολιτικής σε μια χώρα την έχει η υπεύθυνη κυβέρνηση και όχι ο κεντρικός τραπεζίτης και η αντιπολίτευση; Που να μην καταλαβαίνει ότι η οικονομία, για να ανακάμψει, θέλει δουλειά, καθαρό ορίζοντα, σταθερότητα και ήρεμο πολιτικό και οικονομικό κλίμα; Αν καταλαβαίνει, που καταλαβαίνει, γιατί το τορπιλίζει;
Είναι τόσο… στουρνάρας ο Στουρνάρας, που να μη συνειδητοποιεί ότι οι… τορπίλες του μπορεί να προκαλέσουν αμφιβολίες, καθυστερήσεις και τελικά περιττό κόστος σε μια οικονομία που βγαίνει βαριά τραυματισμένη από την κρίση;
Είναι τόσο… στουρνάρας, που να μην αντιλαμβάνεται αυτό που αντιλαμβάνονται και δηλώνουν όλοι σχεδόν οι Ευρωπαίοι, το ΔΝΤ μαζί και το «αφεντικό» του στην ΕΚΤ, οι οποίοι συμφωνούν στον συγκεκριμένο οδικό χάρτη εξόδου από το πρόγραμμα και δεν δείχνουν να συμμερίζονται τις ιδέες του;
Ασφαλώς και δεν είναι τόσο… στουρνάρας ο Στουρνάρας. Όλα τα συνειδητοποιεί κι αυτό είναι το χειρότερο. Γιατί, ενώ όλα τα καταλαβαίνει, δεν αποφεύγει τον πειρασμό να προκαλεί – κάθε τρεις και λίγο- αχρείαστες συγκρούσεις με την κυβέρνηση, να αμφισβητεί ανοιχτά βασικές πολιτικές της επιλογές και να δυσκολεύει έτσι, την πιο κρίσιμη στιγμή, το αποφασιστικό βήμα για την έξοδο της χώρας από τα προγράμματα και τη μέγγενη της ασφυκτικής επιτροπείας.
Δύο τινά μπορεί να συμβαίνουν: Ο Γ. Στουρνάρας ή δεν «αντέχει» στη σκέψη ότι άλλοι πετυχαίνουν εκεί που ο ίδιος, ως υπουργός Οικονομικών, δεν πρόκοψε, ή ότι διαθέτει τον εαυτό του και τον ρόλο του στη λογική να… φύγουν αυτοί και… γαία πυρί μιχθήτω.
Ασφαλώς, ως Στουρνάρας, διατηρεί κάθε δικαίωμα να διατυπώνει οποιαδήποτε γνώμη, θέση, διαφωνία με την κυβέρνηση για την οικονομία. Ως διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδος όμως, δεν διατηρεί αυτό το δικαίωμα. Οφείλει να ευθυγραμμίζεται με τις βασικές τουλάχιστον πολιτικές επιλογές της εκλεγμένης κυβέρνησης του τόπου. Αυτή έχει την ευθύνη, την εντολή και – άρα- την πολιτική νομιμοποίηση να τις χαράσσει και να τις υλοποιεί. Αυτή ελέγχεται, κρίνεται και λογοδοτεί. Ο εκάστοτε διορισμένος κεντρικός τραπεζίτης, αν διαφωνεί αθεράπευτα, παραιτείται. Δεν «πετροβολά» τη χώρα από την… ασφάλεια της Φραγκφούρτης. Απλά πράγματα. Και καθαρά.
δημοσιεύτηκε στην avgi.gr
