του Γιάννη Καρμανίδη*
Τζιχάντ. Αυτός ο παλαβός “ιερός πόλεμος” που ταλανίζει σήμερα τον σύγχρονο κόσμο, με απίστευτες συνέπειες, καθώς διενεργείται από ανθρώπους που δεν έχουν πρόβλημα να θυσιαστούν και να συμπαρασύρουν χιλιάδες ανθρώπους στην αντίπερα όχθη. Δεν έχουν τίποτα να χάσουν, γιατί ό,τι κι αν είναι μπροστά στο θέλημα τού Αλλάχ εκμηδενίζεται. Μεταφορικά πάντα μιλώντας, γιατί κάθε απόπειρα εξίσωσης με ό,τι παρακάτω πούμε θα ήταν θλιβερή, θα μπορούσε να πει κανείς πως οι σημερινοί καναλάρχες που δεν αδειοδοτήθηκαν συμπεριφέρονται σαν sui generis “τζιχαντιστές”. Οι “τζιχαντιστές” τής ενημέρωσης! Μόνο που αυτοί και έχουν πολλά να χάσουν και δεν πρόκειται, ασφαλώς, να χαθούν. Που έγκειται, λοιπόν, η ομοιότητα; Στο ότι ζώνονται και αυτοί με εκρηκτικά και απειλούν μέσω αυτών. Ποια είναι αυτά; Οι χιλιάδες αθώες ψυχές των απασχολουμένων στα κανάλια τους.
Ζούμε, λοιπόν, αυτές τις μέρες καναλάρχες -μη αδειοδοτημένους πια- να βάζουν μπροστά σαν ασπίδα τους εργαζόμενους τους, ώστε να πιέσουν για ίδιον συμφέρον. Σύμφωνοι, όμως, πριν κανείς συνηγορήσει καλό είναι να πάρει τα γεγονότα από την αρχή. Στην Ελλάδα ουδέποτε λειτούργησε τηλεοπτικός σταθμός με νόμιμη κανονική άδεια. Όλα τα σημερινά σχήματα και όσα παλαιότερα υπήρξαν λειτούργησαν με το γνωστό καθεστώς τής ημιπαρανομίας, δηλαδή με άδειες προσωρινές, των οποίων η προσωρινότητα εδύνατο να παρατείνεται συνεχώς με…μία υπουργική απόφαση στις 31 Δεκεμβρίου! Τί δημιούργησε, λοιπόν, αυτό το παγκόσμιας πρωτοτυπίας καθεστώς; Κανάλια που λειτουργούν de facto μόνιμα (28 χρόνια γαρ), κανείς δεν τα αγγίζει, κανείς δεν τα πειράζει. 
Τα de facto μόνιμα κανάλια είχαν ασφαλώς και μόνιμο προσωπικό, ώστε να λειτουργούν. Και ερχόμαστε στο σημερινό ερώτημα: Η Πολιτεία τί πρέπει άραγε να πράξει; Να μοριοδοτήσει τα υπάρχοντα σχήματα εις βάρος όποιου άλλου θέλει να επενδύσει ή ακόμα χειρότερα να τα αναγνωρίσει έτσι απλά και αν θέλει ας κάνει και διαγωνισμό για νέες άδειες; Μα αν το έκανε αυτό θα ήταν σαν να αγνοούσε με τρόπο αναίσχυντο σειρά αποφάσεων τού ΣτΕ που έκριναν αντισυνταγματικό τον τρόπο που τα υπάρχοντα κανάλια είναι στον αέρα, καθώς το συνεχιζόμενο καθεστώς τής προσωρινότητας αντίκειται στο Σύνταγμα τής Ελληνικής Δημοκρατίας. Ευτυχώς, η Πολιτεία δεν το έπελεξε.
Τουναντίον, επέλεξε να διεξαγάγει διεθνή πλειοδοτικό διαγωνισμό, όπως κάθε σοβαρή χώρα και το έκανε μάλιστα από μηδενική βάση, καθώς δεν υπήρχε παλαιότερος διαγωνισμός, παρά μόνο 28χρονη πειρατεία. Και εγένετο επιτυχέστατα ο διαγωνισμός και βγήκαν και οι 4 πλειοδότες. 2 από τα παρανόμως λειτουργούντα κανάλια (STAR, ALPHA) δεν τα κατάφεραν με δική τους καθαρά ευθύνη και άρχισε αυτός ο τύποις Ιερός Πόλεμος. Βάλανε τους εργαζόμενους μπροστά με σκοπό να απειλήσουν λες και γι’ αυτούς νοιάζονται οι κ. Βαρδινογιάννης και Κοντομηνάς. Αφού, λοιπόν, νοιάζονται τόσο γιατί δεν νοιάστηκαν και στον διαγωνισμό; Μετά τους ήλθε η φώτιση; Γιατί ο κ. Βαρδινογιάννης σταμάτησε στα 18 εκατομμύρια και ο κ. Κοντομήνας (όχι ο ίδιος) δεν χτύπησε στα 61,5 και δεν πέρασε στην επόμενη φάση των κλειστών προσφορών; Γιατί ο Alpha δεν έχασε στις κλειστές προσφορές, αλλά έπελεξε συνειδητά να παραμείνει αδρανής από πριν. Αυτή είναι αλήθεια: δεν τον ενδιέφερε διακαώς η άδεια, όπως τον Ant1, ούτε και οι εργαζόμενοι που σήμερα βάζει μπροστά. Και στην ύστατη προσπάθεια βάλανε και τους δημοσιογράφους τους μπροστά, τα διάφορα παπαγαλάκια (και των αδειοδοτημένων και των μη) να φανούν ως υπερασπιστές των εργαζομένων. Μόνο γέλια προκαλούν, όπως τα αντίστοιχα γέλια που μας προκαλεί το κόμμα τής ντροπής, η ΝΔ, όταν εμφανίζεται προστάτιδα των συνταξιούχων. Που ήταν όλοι αυτοί οι ευαισθητούληδες όταν έκλεινε η ΕΡΤ με 2.800 (!) παρακαλώ εργαζόμενους, το ALTER, η Ελευθεροτυπία; Όταν το συγκρότημα Φαλήρου εξαπέλυε πογκρόμ απολύσεων το 2010, 2011 και 2012. “Τα λέγαμε και τότε” σου απαντούν, απλώς εμείς οι “αδαείς” δεν τα θυμόμαστε.
Υπάρχει, όμως, και η πραγματική, ανθρώπινη διάσταση. Ανεξαρτήτως από Kοντομηνάδες, Βαρδινογιάννηδες, Μπάμπηδες, Σίες και λοιπούς υπάρχει σοβαρή αβεβαιότητα στους εργαζόμενους σε αυτά τα κανάλια για το μέλλον τους, το οποίο για πολλούς ίσως είναι αβέβαιο. Αν το ατενίσουμε με κάποια νηφαλιότητα θα δούμε πως τα αδειοδοτημένα υπάρχοντα σχήματα θα αναγκαστούν σε προσλήψεις, ώστε να απασχολούν τουλάχιστον 400. Τα νέα σχήματα δεν θα “ψωνίσουν” προσωπικό από το φεγγάρι, αλλά ανθρώπους που ξέρουν τη δουλειά. Που βρίσκονται αυτοί; Μα φυσικά στα υπάρχοντα σχήματα! Θα μιλάμε, λοιπόν, για 1.600 εργαζόμενους διασφαλισμένους από τα πογκρόμ, με κανονικές εργασιακές σχέσεις και όχι γαλέρας. Και με τους άλλους 1000; Τί θα απογίνουν; Υπάρχουν τα θεματικά, υπάρχουν και τα περιφερειακά, τα οποία θα απορροφήσουν κόσμο. Και στη τελική, εάν ένα πανελλαδικό κανάλι γενικού περιεχομένου (δηλαδή μεγάλο) θέλει να είναι και σοβαρό και να τηρεί όλες τις προδιαγραφές τού νόμου 4339/2015 (πράγμα το οποίο συνεπάγεται ανάγκες), δεν θα περιοριστεί στον μίνιμουμ αριθμό εργαζομένων. Εδώ θα είμαστε και θα τα δούμε όλα.
Το πλέον, όμως, σίγουρο είναι πως δεν θα δούμε ξανά το παλαιό καθεστώς. Γιατί, όσο και να ζώνονται με τους εργαζόμενους και να απειλούν πως θα εκραγούν οι καναλάρχες και οι μεγαλοδημοσιογράφοι τους, η νομιμότητα θα εφαρμοστεί. Το κανουν, διότι ξέρουν πως δεν είμαστε όλοι οι άνθρωποι κοινωνικά ανάλγητοι σαν αυτούς. Αλλά δεν μπορούμε να επιτρέψουμε και τη παράνομη συνέχιση τής λειτουργίας τους, γιατί οι θέσεις εργασίας δεν αναιρούν τη τήρηση τής νομιμότητας προς όλους. Σε λίγο καιρό μετά από 28 χρόνια σκόπιμης αδιαφορίας, θα έχουμε επιτέλους νόμιμα αδειοδοτημένα κανάλια με όσα παραπάνω καταγράψαμε και εννοείται πως ευχόμαστε όλοι οι καλοπροαίρετοι άνθρωποι το καλύτερο για όλους τους εργαζόμενους είτε είναι 10, είτε 20, είτε 100, είτε 1.000, είτε 1.500.000 (όπως το σύνολο των ανέργων). Για τους “τζιχαντιστές” τής ενημέρωσης, όμως, δεν πρέπει να χυθεί ούτε ένα δάκρυ, εκτός εάν είναι χαράς.
ΥΓ: Α! Και αγαπητέ Αντώνη (Σρόιτερ) μάς παρότρυνες στο μήνυμα σου μέσω fb με μπόλικη χολή να δούμε ΕΡΤ. Ναι ρε φίλε, ΕΡΤ θα δούμε, βλέπαμε και το δικό σου το δελτίο βέβαια, διότι ήταν ψύχραιμο, νηφάλιο χωρίς Μπάμπηδες και Άρηδες. Εφόσον, όμως, αποφασίσατε μέσα σε μία νύχτα να γίνετε χειρότεροι από το #skai_xeftiles, άσε να μας λείπει το βύσσινο!
Γιάννης Καρμανίδης
Προπτυχιακός Φοιτητής Φιλολογίας (Κλασική Φιλολογία), Φιλοσοφική Σχολή, Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών
