Είστε εδώ

(vid) Η συγκλονιστική μαρτυρία επιζώντα της επίθεσης στο Μπατακλάν-Ένα χρόνο μετά…

Ήταν 13 Νοεμβρίου του 2015 όταν ομάδα τρομοκρατών σκόρπισε το θάνατο μέσα στο Μπατακλάν στο Παρίσι, σκοτώνοντας 90 ανθρώπους. Εκείνο το βράδυ το αμερικανικό συγκρότημα Eagles of Death Metal έπαιζε για ένα κοινό 1.500 ατόμων. Περίπου μία ώρα μετά την έναρξη της συναυλίας, τέσσερις μαυροντυμένοι άνδρες κρατώντας  όπλα μπήκαν στην αίθουσα. Μάρτυρες άκουσαν τους ένοπλους να φωνάζουν «Αλλάχ Άκμπαρ»  λίγο πριν επιτεθούν κατά του πλήθους με πυροβολισμούς και χειροβομβίδες. Η συνέχεια είναι γνωστή…
Ένα χρόνο μετά το μακελειό στο Μπατακλάν οι επιζώντες προσπαθούν να συνθέσουν τα κομμάτια του παζλ και να συνειδητοποιήσουν τον εφιάλτη που έζησαν! Η Helen Wilson, μία από τους επιζώντες της φρικτής νύχτας σε συνέντευξή της στην Wall Street Journal φέρνει στο μυαλό της  τις σοκαριστικές εικόνες από την επίθεση! «Πέρασε ένας χρόνος» λέει με δάκρυα στα μάτια προσθέτοντας ότι «κάθε μέρα μοιάζει με εκείνη τη μέρα. Έχει περάσει μόλις ένας χρόνος. Δηλαδή τίποτα».
Η Helen Wilson μένει στο Παρίσι από το 2000 και έχει μία μικρή επιχείρηση catering, η οποία μεταφέρει φαγητό σε διάφορες συναυλίες και άλλες εκδηλώσεις. Τη μοιραία νύχτα ήταν στο Μπατακλάν,  όχι όμως για δουλειά. Βρισκόταν κοντά στην  είσοδο με τον πρώην φίλο της, Nick Alexander ο οποίος παρείχε τον κατάλληλο εξοπλισμό στο συγκρότημα για την πραγματοποίηση της συναυλίας.
«Ο κόσμος έτρεξε μέσα στο club, και μετά ακούστηκαν πυροβολισμοί. Ένας εκ των δραστών, ο οποίος κρατούσε όπλο μπήκε μέσα στο Μπατακλάν. Ο Nick με άρπαξε και μου έσωσε τη ζωή» περιγράφει η Helen Wilson.
Μέσα στον πανικό η Helen θυμάται έναν τύπο, ο οποίος άρχισε να ουρλιάζει και να βρίζει και όλοι του έλεγαν να σταματήσει.
«Μετά οι δράστες άρχισαν να πυροβολούν εν ψυχρώ κατά των θαμώνων. Ρώτησα τον Nick αν τον χτύπησαν και μου απάντησε ναι. Τον ρώτησα που και μου είπε στο στομάχι. Δυσκολευόταν να αναπνεύσει και πήγα δίπλα του και του έδωσα λίγο αέρα, λέγοντας του να φτύσει οτιδήποτε είχε μέσα στο στόμα του. Άντεξε για λίγο ακόμα», τονίζει η ίδια φέροντας στη μνήμη της τις τελευταίες στιγμές του συντρόφου της. «Και την τελευταία φορά που μου είπε ότι δεν μπορεί να αναπνεύσει τον πήρα στην αγκαλιά μου και έβαλα το στόμα μου πάνω στο δικό του και μετά πέθανε» καταλήγει η Helen.
Η ίδια λέει ότι ο πρώην σύντροφός της με την καθαρότητα της ψυχής του τη βοήθησε να γίνει καλύτερος άνθρωπος. «Με έκανε να πιστέψω ότι υπάρχει αληθινή αγάπη. Αν και πολλοί το έχουν πει πριν από εμένα, όλοι είμαστε άνθρωποι και έχουμε αισθήματα και το «χρώμα» δεν μετράει, ούτε οι θρησκευτικές πεποιθήσεις έχουν σημασία. Το μόνο πράγμα που μετράει είναι ότι αγαπάμε ο ένας τον άλλο. Είναι τόσο απλό. Είμαστε όλοι ένας άνθρωπος» συμπληρώνει η Helen προσπαθώντας να περάσει το δικό της μήνυμα συμφιλίωσης και αγάπης.
Δυστυχώς, όμως οι μνήμες δεν σβήνουν έτσι απλά…
Δείτε το βίντεο:
 

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *