Είστε εδώ

Η σκούνα και η τσουτσούνα

Δεν τρώγεστε, όμως, ώρες – ώρες κι εσείς οι αριστεροί. Είπε ο ποτάμιος Ιάσων Φωτήλας (του Ασημάκη) μια κουβέντα για την «αριστερή ιδεολογία της τσουτσούνας» και κολλήσατε εκεί. Όχι στην ιδεολογία, στην τσουτσούνα.
Με αποτέλεσμα να σας διαφύγουν και να υπάρξει κίνδυνος να διαφύγουν και από την ανυπόμονη να ενημερωθεί για τις απόψεις του Ιάσονος κοινή γνώμη -τα άλλα, τα σοβαρά, που από του βήματος της Βουλής διαπίστωσε και στεντορεία τη φωνή διεκήρυξε. Στη συζήτηση για το προσφυγικό, παρακαλώ, όχι σε κάποια συζήτηση σε καφενείο του Κολωνού ή σε καφέ του Κολωνακίου.
Είπε λοιπόν ο φιλόδοξος αχθοφόρος ενδόξου ονόματος ότι η κυβέρνηση είναι εθνικά επικίνδυνη και πρέπει να φύγει χθες, πριν ρημάξει εντελώς τη χώρα με τον μπαλτά του Μπαλτά και την κρεμάλα του Μουζάλα. Κι αν υπεκφύγετε ότι δεν δώσατε τόση σημασία σ’ αυτά, γιατί τα ίδια είπε προχθές κι ο Μητσοτάκης, σας έχω νέα. Ο Ιάσων έκανε το βήμα προς την Κολχίδα που δεν τόλμησε να κάνει ο Κυριάκος. Ζήτησε την κήρυξη ανενδότου αγώνος, με τη σύμπραξη όλων των δημοκρατικών κομμάτων και πολιτών, για να φύγει η κυβέρνηση που λυμαίνεται τη χώρα. Αμ πώς, που θα επικροτούσε κι ο Χατζηχρήστος.
Κι εδώ δεν εκτίμησε σοβαρά την απειλητική σημασία της πρότασης ο ΣΥΡΙΖΑ. Ο κοινοβουλευτικός του εκπρόσωπος περιορίστηκε να ζητήσει από τον Ιάσονα να ανακαλέσει εκείνο το πέτσινο «λυμαίνεται», ενώ το χρυσόμαλλο δέρας ήταν αλλού -στην πρόταση για παλλαϊκό μέτωπο κατά της τσουτσούνας και των παραφυάδων της. Με αποτέλεσμα, αντί στο Μαξίμου να ασχολούνται αυτή τη στιγμή με τον ανένδοτο της ποταμίου πολεμικής σκούνας, να ασχολούνται με το ανέκδοτο της αριστερής τσουτσούνας. Εξ ου και το αρχικό συμπέρασμα του παρόντος πονήματος: Δεν τρώγεστε ώρες – ώρες εσείς οι αριστεροί.
Τέλος πάντων. Υποθέτουμε ότι τουλάχιστον ο Σταύρος θα είναι ευτυχής με τον ανένδοτο -έστω κι αν δεν τον κήρυξε ο ίδιος- και με τη σοβαρότητα, αλλά -γιατί όχι;- και με την τσουτσούνα του δικού του ρηξικέλευθου βουλευτή. Να τολμήσει να αναφωνήσει, όπως ο Σαμαράς για κάποιον άλλο άκρως σοβαρό: “Μακάρι να είχαμε δέκα σαν κι αυτόν”, επικροτώντας δημοσίως το ήθος και τη δημοκρατική ευθυκρισία του. Είναι και θέμα συσχετισμών: δέκα τσουτσούνες, καλύτερες από μία…
Toυ Θανάση Καρτερού στην avgi.gr

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *