Αυτό που πραγματικά θέλουν από αυτήν την υπόθεση με την παράσταση του Εθνικού, είναι να ξανακαθίσουν τον κόσμο της Αριστεράς στον “καναπέ” του σπιτιού του. Με κατεβασμένο κεφάλι και συλλογικές ” ενοχές “.
Θέλω,πράγματι, να δω το βράδυ τα κανάλια της διαπλοκής και τους “Δημοσιογράφους” που βραβεύονται απο το Ίδρυμα Μπότση (που ηταν “θύμα” και το ίδιο των τρομοκρατών, υποτίθεται) πως θα σχολιάσουν την χυδαία και εμφανώς εμπρηστική θέση της ΝΔ στη δεύτερη στη σειρά στοχοποίηση της οικίας και της οικογένειας ενός πολιτικού.
“Ο ΣΥΡΙΖΑ σπέρνει ανέμους και θερίζει θύελλες” σχολίασε ο Κουμουτσάκος (φαντάζομαι ο ίδιος προσωπικα να συνειδητοποιεί τι δηλωση υπέγραψε όταν θα ανασύρει στη συνείδηση του την επίθεση που δέχτηκε πρόσφατα ο ίδιος…)!
Και για να μιλάμε ξεκάθαρα. Αυτη η γενικευμένη αναταραχή τις τελευταίες ημέρες και ο τρόπος που υποδαυλίζεται και πολλαπλασιάζεται απο τα τρoμοκάναλα και τα δημοσιογραφικα ” μισθωμένα 45άρια “, για εμάς τους λιγο πιο παλιούς έχουν διάχυτο άρωμα “παρακράτους” και σχεδίου πρόκλησης κοινωνικής αναταραχής. Επειδή όμως σε αυτη την συγκυρία της Ιστορίας παίζονται πολύ περισσότερα απο μερικά θαλασσοδάνεια, 2-3 τηλεοπτικές άδειες, μια ΤΡΑΠΕΖΑ και το πρωθυπουργιλίκι ενός παιδιού απο το Χάρβαρντ και η ανάδειξη μιας Ευγενίας σε “πρώτη κυρία” (θυμίζει και λιγο …Δέσποινα, για όσους θυμούνται την 7ετία) δεν μας παίρνει να το παίξουμε ” Σουηδοί”… Θα πούμε τα πράγματα με το… επώνυμο τους.
Και πρώτα απο ολα για την “Οικογένεια” που 30 χρόνια τώρα καπηλεύεται τον πόνο των θυμάτων κεφαλαιοποιώντας πολιτικά -και όχι μόνο- το κίβδηλο νόμισμα του δήθεν ” ανένδοτου ” κατά των “τρομοκρατών”.
Το θέμα του Εθνικού ανέδειξε με το πλέον ξεκάθαρο τρόπο ότι στον τόπο μας ΔΕΝ έχουμε Δημοκρατία. Το “πρόβλημά” τους, ΔΕΝ ήταν ποτέ και ΔΕΝ είναι και αυτή τη φορά, ένας Σάββας! Μην νομίζετε οτι την ” χρυσοποίκιλτη ” Ντόρα και τη ” γαλαζοαίματη ” γενιά Μητσοτάκη τους ” πήρε (πάλι) ο πόνος ” από τη μνήμη των θυμάτων και την ασέβεια στον ” βουβό ” θρήνο των οικογενειών τους.
Γιατί ” βουβός ” ειναι ο πόνος των άλλων (όπως και κάποιων χιλιάδων συγγενών των ανθρώπων που έδωσαν τέλος στη ζωή τους στα χρόνια της κρίσης). Ο δικός τους (της οικογένειας Μητσοτάκη) ο πόνος, δεν είναι καθόλου “βουβός”. Αντίθετα, ” κραυγάζει ” κάθε φορά. Είναι “πρωτοσέλιδος” στα περίπτερα και “πρώτο τραπέζι πίστα” στα δελτία των 8, κάθε φορά. Και εξαργυρώνεται πολιτικά απο όλη την οικογένεια, κοντά 30 χρόνια, τώρα. Κάτι σαν “πατρική” κληρονομιά.
Ξέρει, αλήθεια, κάποιος απο όλους μας, άλλη περίπτωση συζύγου που διατηρεί το επώνυμο χηρείας, και στο νέο της γάμο και παρά το γεγονός ότι το πατρικό της όνομα ειναι επίσης “βαρύ” πολιτικά; Γιατι άραγε το κάνει, ενώ (και σωστα) η ίδια εχει προχωρήσει παρακάτω την ζωή της; Για σκεφτείτε, πραγματικά, ποιοι ειναι εκείνοι που κρατάνε “ζεστά” τα 45άρια της “τρομοκρατίας” δεκαετίες τωρα, στην επικαιρότητα; Ποιοι επενδύουν και ποιοι ωφελούνται να δείχνουν τις “καπνισμένες κάννες” τους. Και για να τελειώνουμε. Αυτο το έλλειμμα Δημοκρατίας το ανέδειξε για πρώτη φορα τόσο καθαρά, ο ΣΥΡΙΖΑ. Και του το χρωστάμε. Και γι’ αυτο και τους εχει πιάσει “πανικός”. Γιατί μετά την ανάδειξη του προβλήματος η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ προχωρά σταθερά συνεχώς στην ανατροπή του. Χθες με τις λίστες της φοροδιαφυγής, σήμερα με τις τηλεοπτικές άδειες και την άρση των φορολογικών ασύλων, αύριο με τις Τραπεζες και την κατευθυνόμενη Δικαιοσύνη.
Αυτό λοιπον που ήθελαν αυτήν την φορα, με το κατέβασμα της παράστασης, δεν ηταν να πλήξουν την κυβέρνηση. Ήταν να σπάσουν τον “τσαμπουκά” του κόσμου της Αριστεράς. Να σταματήσουν τον ” αέρα της Νίκης “ που φυσάει στα πανιά του απο το 2014. Και τον κάνει αήττητο. Αυτό ήθελαν και όχι απλα να “φιμώσουν” την Τέχνη ή να “τρομοκρατήσουν” την Δημοκρατία. Να την “τελειώσουν”, θέλουν. Και μαζί και την αντίσταση των πολιτών!
Υπάρχουν δρόμοι που οδηγούν σε ιδέες. Και υπάρχουν ιδέες που βγάζουν στους δρόμους. Η Τέχνη υπηρετεί το πρώτο. Όταν τη φιμώνεις, είναι καλο να καταλαβαίνεις ότι η μόνη επιλογή που αφήνεις, είναι η δεύτερη…
