“…Ο βασικός λόγος που τα εσωκομματικά μεθοριακά επεισόδια είναι απωθητικά για την κοινή γνώμη σχετίζεται με το γεγονός ότι ο ΣΥΡΙΖΑ δίνει την εντύπωση πως αντί να ασχολείται με τα αντιπολιτευτικά του καθήκοντα, καταναλώνει τις δυνάμεις τους στις εσωκομματικές μάχες. Και η αλήθεια είναι ότι ορισμένοι στην Κουμουνδούρου, και πρωτίστως στελέχη της αριστερής μειοψηφίας, δεν βιάζονται, όπως ο Τσίπρας, να επιστρέψει ο ΣΥΡΙΖΑ στην κυβέρνηση επειδή έχουν “στρατηγική δεύτερου κόμματος”. Φέρνουν δε ως παράδειγμα τις θέσεις που διατυπώνουν διακεκριμένα στελέχη από την ομάδα των “53”, όπως ο Χριστόφορος Παπαδόπουλος, σύμφωνα με τις οποίες “ο κύριος στόχος δεν πρέπει να είναι η επιστροφή στην κυβέρνηση, αλλά η δημιουργία αντίβαρου στο σύστημα”.
Αυτά βλέπει ο Τσίπρας και φρικάρει. Και ορισμένοι εκ των συνεργατών του εκφράζουν σκεπτικισμό για τη μακροημέρευση της εκεχειρίας που επετεύχθη την παραμονή της συνεδρίασης του Πολιτικού Συμβουλίου. Κάποιοι μάλιστα βάζουν και στοιχήματα για το χρόνο που τα ξίφη θα παραμείνουν στα θηκάρια. “Μία βδομάδα, δύο, πάντως μήνα δεν θα κρατήσει ο ..,αφοπλισμός” διατείνεται πρώην (κανονικός) υπουργός και νυν σκιώδης. Θεωρεί δε ότι η εκεχειρία θα αποβεί τελικά σε βάρος του Αλέξη, επειδή, κατ’ αυτόν αυτό που έγινε το προηγούμενο διάστημα είναι να αναγορευθεί και επισήμως ο Τσακαλώτος σε διάδοχο του Τσίπρα. Με αυτή την εκτίμηση συμφωνεί και έτερος σκιώδης υπουργός, που όμως ανήκει στην αριστερή μειοψηφία: “Ο Ευκλείδης πλέον είναι και για το κόμμα και για την κοινωνία ο δελφίνος του Αλέξη. Αν χάσουμε τις εκλογές τα βλέμματα όλων θα στραφούν σ’ αυτόν. Μέχρι τώρα η απουσία εναλλακτικής ηγεσίας ήταν το απόλυτο πλεονέκτημα του Τσίπρα. Τώρα που ο Ευκλείδης πείστηκε να βγει μπροστά η αριστερή πτέρυγα ενισχύεται. Όχι μόνον για να μην φτιαχτεί αρχηγικό κόμμα, αλλά και για να αποτραπεί η μετατροπή του ΣΥΡΙΖΑ από κόμμα της αριστεράς σε φορέα της σοσιαλδημοκρατίας και του προοδευτικού Κέντρου.”
Δεν είναι άλλωστε, όπως μάς λέει, τυχαίο ότι ακόμη και πασοκογενείς έχουν αρχίσει να προσεγγίζουν τον Ευκλείδη, επειδή θεωρούν ότι τηρουμένων των αναλογιών με το ΠΑΣΟΚ θα μπορούσε ο πρώην υπουργός Οικονομικών να εξελιχθεί σε ένα είδος αριστερού εκσυγχρονιστή, αντίβαρο στον Ανδρέα, όπως ο Σημίτης. Φέρνει δε ως παράδειγμα τα ευρήματα πρόσφατης δημοσκόπησης η οποία δείχνει, μετά τη σύγκρουση με τον Τσίπρα -για το αν είναι ή όχι πολιτικός απατεώνας ο Μητσοτάκης-, να ενισχύεται η δημοφιλία του Τσακαλώτου στους εκτός ΣΥΡΙΖΑ ψηφοφόρους. Εκτός από τους πασοκογενείς έχει αυξηθεί και η συμπάθεια στους” γεφυροποιούς”. Στο Πολιτικό Συμβούλιο η ταύτιση των “53” με τους “γεφυροποιούς” έφθασε μάλιστα στο σημείο να σηκώνονται ο ένας μετά τον άλλον (από τον Τσακαλώτο μέχρι τον Λάμπρου) και να δηλώνουν “με κάλυψε ο Νίκος Μπίστης”. Η κάλυψη που παρείχε ο Μπίστης ήταν βέβαια για τα εθνικά, όμως τα εθνικά είναι ένας βασικός τομέας διχασμού στου ΣΥΡΙΖΑ. Και στον οποίο ο Τσίπρας είναι στο άλλο στρατόπεδο, αυτό των “πατριωτών” και όχι στους “κοσμοπολίτες” που ανήκουν ο Τσακαλώτος, ο Μπίστης, ο Φίλης και σχεδόν το σύνολο όσων προέρχονται από την ανανεωτική αριστερά και ιδιαίτερα όσοι ομνύουν στον Λεωνίδα Κύρκο.
Ενδεχομένως, τα εθνικά θέματα να αποτελέσουν την επόμενα εστία έντασης στον ΣΥΡΙΖΑ. Μάλιστα μπορεί να αποτελέσουν την αχίλλειο πτέρνα του Τσίπρα και να απωλέσει τα όποια κέρδη έχει εισπράξει από τη μεταστροφή Μητσοτάκη στο Μακεδονικό. Για παράδειγμα στο Πολιτικό Συμβούλιο ο Δημήτρης Χατζησωκράτης προχώρησε ένα βήμα πιο μπροστά απ’ όλους για τη θέση που πρέπει να έχει ο ΣΥΡΙΖΑ στο περιεχόμενο των διερευνητικών επαφών που ξεκινούν. Επικαλέστηκε τον Λεωνίδες Κύρκο, ο οποίος είχε ταχθεί υπέρ της συνεκμετάλλευσης με τους Τούρκους στο Αιγαίο. Ο Τσίπρας και οι συνεργάτες του φοβούνται ότι σε περίπτωση που αρχίσουν να τσακώνονται στον ΣΥΡΙΖΑ για τη Χάγη, το συνυποσχετικό και τη συνεκμετάλλευση ο μόνος κερδισμένος θα είναι ο Κυριάκος Μητσοτάκης. Αντί δηλαδή στην ελληνοτουρκική προσέγγιση να αναπτυχθούν, όπως ελπίζει ο Τσίπρας, οι αντιθέσεις στο εσωτερικό της κυβέρνησης τα φώτα της δημοσιότητας θα πέσουν στην αξιωματική αντιπολίτευση. Προφανώς, την “εθνική φαγωμάρα” στον ΣΥΡΙΖΑ θέλει να εκμεταλλευθεί και η Φώφη Γεννηματά και γι’ αυτό επετέθη με σφοδρότητα στην κυβέρνηση για τα συμπεράσματα του Συμβουλίου Κορυφής. Θέλει να προσεγγίσει το λεγόμενο πατριωτικό κομμάτι των ανδρεοπαπανδρεϊκών ψηφοφόρων του ΠΑΣΟΚ, που έχουν πάει στον ΣΥΡΙΖΑ, με το επιχείρημα ότι Μητσοτάκης και Τσίπρας μετά το Μακεδονικό τα βρίσκουν και στα ελληνοτουρκικά.
Οι διαφορετικές, σε κάποια σημεία και αποκλίνουσες, προσεγγίσεις στα ελληνοτουρκικά προβληματίζουν τον Αλέξη Τσίπρα για το αν θα πρέπει να συνεδριάσει εκ νέου το Πολιτικό Συμβούλιο. Την Τρίτη είπε στους 41 συντρόφους του ότι μετά το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο, θα συνεδριάσει το Πολιτικό Συμβούλιο για τα θέματα εξωτερικής πολιτικής. “Απομένει να δούμε αν θα φανεί συνεπής στη δέσμευσή του ή θα φοβηθεί τις παρενέργειες από τη γκάμα των διαφορετικών απόψεων που θα ειπωθούν και οι οποίες, κατά πάσα πιθανότητα θα προβοκαριστούν από την κυβέρνηση και τα φιλικά σε αυτήν Μέσα Ενημέρωσης”, μάς λέει μέλος του Πολιτικού Συμβουλίου.
Το σίγουρο είναι ότι ο Τσίπρας δεν δέχεται, όπως ο Μπίστης, ο Τσακαλώτος και οι άλλα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ ότι η συνεκμετάλλευση μπορεί να είναι, με τα σημερινά τουλάχιστον δεδομένα, θέση της χώρας. Κάποιοι συνεργάτες του βλέποντας και τις δημοσκοπήσεις, δεν θεωρούν ότι θα πρέπει η κοινή γνώμη να τροφοδοτηθεί, σε διάστημα μιας εβδομάδας, με ένα νέο μενού εσωστρέφειας. Εξάλλου, μια πρώτη συζήτηση έγινε και μάλιστα ο Νίκος Φίλης παρατήρησε ότι δεν είναι δυνατόν την ώρα που είναι ο Πομπέο στην Αθήνα, το κείμενο της απόφασης του Πολιτικού Συμβουλίου να μην κάνει νύξη για το γεγονός και εύρυτερα για το πλέγμα των ελληνοαμερικανικών σχέσεων. Δεν ήταν όμως το μόνο προβληματικό σημείο στο κείμενο της απόφασης που συνέταξε ο γραμματέας του κόμματος Δημήτρης Τζανακόπουλος.
Χρειάστηκε να γίνουν αρκετές αλλαγές προκειμένου να υπερψηφιστεί, με μοναδική εξαίρεση τον Στέφανο Τζουμάκα που το καταψήφισε. Όχι μόνο γιατί δεν συμμερίζεται την εκτίμηση ότι η κυβέρνηση βρίσκεται σε κρίση και ότι άρχισε το ξήλωμα του πουλόβερ του Μητσοτάκη ούτε επειδή, όπως λέει, είναι υπέρ μιας γραμμής που “θα συγκροτεί πολιτική και κοινωνική πλειοψηφία και όχι μέτωπα” που είναι ιδιαίτερα δημοφιλή στον σκληρό πυρήνα του ΣΥΡΙΖΑ, ανεξαρτήτως τάσεων, αλλά και γιατί διαφωνεί με τον τρόπο επιχειρείται η διεύρυνση του ΣΥΡΙΖΑ. Την ίδια αρνητική άποψη για τη διεύρυνση προς την Κεντροαροστερα φαίνεται πως έχουν και σειρά άλλων στελεχών από το χώρο του ΠΑΣΟΚ που έχουν πάει ή θέλουν να ενταχθούν στον ΣΥΡΙΖΑ – Προοδευτική Συμμαχία. “Από τη συμπεριφορά τους, ιδιαίτερα στις νομαρχιακές οργανώσεις, φαίνεται ότι δεν μάς θέλουν ως ισότιμα μέλη, αλλά να μάς χρησιμοποιήσουν ως εκλογικό βραχίονα και για την επικράτηση στα μεταξύ τους παιχνίδια κομματικής εξουσίας”, υποστηρίζει περιφερειακό στέλεχος με επιρροή στον επαγγελματικό του χώρο και την τοπική κοινωνία.
Το κεντρικό πάντως πρόβλημα της αξιωματικής αντιπολίτευσης, όπως το επεσήμαναν οι Νίκος Βούτσης, Μενέλαος Γκίβαλος, Στέφανος Τζουμάκας και άλλοι, είναι ότι δεν έχει συνειδητοποιηθεί πως ο αντικυβερνητισμός δεν αρκεί για να ανακάμψει πολιτικά και εκλογικά ο ΣΥΡΙΖΑ, χρειάζονται εναλλακτικό κυβερνητικό πρόγραμμα, ριζοσπαστικό πολιτικό σχέδιο και κοινωνικές συμμαχίες. Κάτι με το οποίο συμφώνησε ο Τσίπρας, αλλά, όπως είπε υπάρχει θέμα πολιτικής αξιοπιστίας επειδή αυτά που είχαμε υποσχεθεί δεν τα κάναμε και ο κόσμος δεν έχει κατανοήσει ότι δεν τα κάναμε επειδή μάς είχαν το πιστόλι στον κρόταφο. Εκτός από το θέμα αξιοπιστίας ο Τσίπρας επέμεινε και στην τήρηση των κανόνων από τα στελέχη και γι’ αυτό απευθυνόμενος στον Τσακαλώτο είπε ότι στη συμπεριφορά του υπάρχουν τρία προβλήματα. Το πρώτο είναι θέμα ουσίας, αν δηλαδή είναι πολιτικός απατεώνας ο Μητσοτάκης ή όχι. Το δεύτερο σχετίζεται με τις προθέσεις, αν δηλαδή κάποιος θέλει να ζημιώσει το κόμμα. Δεν πιστεύω, είπε, ότι ο Ευκλείδης ή κάποιος άλλος έχει πρόθεση να φθείρει το κόμμα. Και το τρίτο, που είναι και το πιο ουσιαστικό, είναι η ζημία στην κοινωνία. Οι διαφοροποιήσεις έχουν παρενέργειες, οι οποίες προκαλούν ζημία στην κοινωνία σε μια στιγμή που προκαλούνται τα πρώτα ρήγματα στην αξιοπιστία της κυβέρνησης. Ο Τσακαλώτος αντέτεινε ότι “το πρόβλημα δεν είναι αν είμαστε ή όχι με τον Αλέξη, αλλά να μπορούμε να λέμε ελεύθερα τη γνώμη μας”. Δεν έθεσε ευθέως θέμα αρχηγού και αρχηγικού κόμματος, αλλά όλοι αυτό κατάλαβαν.
Εξάλλου, όπως μάς λέει παλαιός και έμπειρος κοινοβουλευτικός “ανεξαρτήτως του τι λένε οι διάφορες ομάδες και οι εκπρόσωποί τους, αυτό που θέλουν οι “53”, ο Τσακαλώτος, ο Φίλης, ο Σκουρλέτης και οι υπόλοιποι είναι να μην γίνει ο ΣΥΡΙΖΑ αρχηγικό κόμμα. Κάποιοι, πάνε και ένα βήμα παραπέρα και λένε: “όχι αρχηγικό κόμμα, όχι μονοκομματική κυβέρνηση”. Η αριστερή μειοψηφία δεν είναι λοιπόν αντίθετη μόνο στον αρχηγό Τσίπρα, αλλά και σε αυτοδυναμία του ΣΥΡΙΖΑ. Προσώρας αυτή φαντάζει αδύνατη, όμως το ερώτημα είναι, όπως μάς το διατυπώνει ακραιφνής προεδρικός: “τι θα κάνει ο Τσακαλώτος εάν το εκλογικό αποτέλεσμα δεν δώσει αυτοδυναμία στο πρώτο κόμμα. Είναι διατεθειμένος να συνεργαστεί και με τον Μητσοτάκη, αφού αυτός, όπως λέει ο Ευκλείδης, δεν είναι απατεώνας; Κι αν ναι ποιοι θα τον ακολουθήσουν;”
Ολόκληρο το άρθρο του Νίκου Φελέκη μπορείτε να το διαβάσετε στο matrix24.gr
