Όσο συνεχίζεται η αντιφατική, αλλοπρόσαλλη και αναποτελεσματική στην αντιμετώπιση της πανδημίας, πολιτική της κυβέρνησης, τα προβλήματα πολλαπλασιάζονται. Ένα από αυτά αφορά την ψυχική υγεία όλο και περισσότερων ανθρώπων, κλονίζεται πλέον σοβαρά όπως μαρτυρούν και οι μετρήσεις στα λύματα της Αττικής από το ΕΚΠΑ, που δείχνουν μεγάλη χρήση, μεταξύ άλλων, αγχολυτικών και αντικαταθλιπτικών ουσιών.
“Και αυτό είναι ένα πάρα πολύ κακό νέο σε μια χώρα που όσοι επισκέπτονται ψυχαναλυτή, ψυχίατρο, κατατάσσονται αυτομάτως στους “προβληματικούς”, μια χώρα όπου προβλήματα ψυχικής υγείας, στιγματίζουν, δυστυχώς, ανεξίτηλα. Άγνοια; Αδιαφορία; Υποκρισία; “Αυτά είναι για τους άλλους, εμένα δεν με αφορούν;” Όλα αυτά μαζί; Λίγη σημασία έχει. Γιατί η σημερινή συγκυρία, φευ, συνδυάζει όλα τα συστατικά για ατομικά ναυάγια χωρίς ναυαγοσώστες” : σημειώνει η Ρένα Δούρου σε άρθρο της με τίτλο “ατομικά ναυάγια χωρίς ναυαγοσώστες”.
“Παράπλευρη απώλεια της καθόλα αποτυχημένης διαχείρισης της πανδημίας από μια κυβέρνηση που, διόλου συγκυριακά, ενδιαφέρεται μόνο για το φαίνεσθαι. Την εξωτερική εικόνα. Για την εσωτερική εικόνα, ουδείς λόγος. Αν η αντιμετώπιση της πανδημίας, είναι, όπως επαναλαμβάνει η κυβέρνηση, “ατομική ευθύνη”, η ψυχική υγεία απλά αγνοείται, με ό,τι αυτό συνεπάγεται”.
Η ίδια παρατηρεί ότι “ίσως να είμαστε στο “και 5” μιας συζήτησης που οφείλαμε να έχουμε ήδη ξεκινήσει” και “που πρέπει να γίνει με την καθοριστική συμβολή όλων των παραγόντων του πολιτειακού και πολιτικού βίου, από την Πρόεδρο της Δημοκρατίας, την κυβέρνηση, την Αξιωματική Αντιπολίτευση, όλα τα κόμματα, τους ειδικούς της υγείας αλλά και τους παραγωγικούς φορείς, τα συνδικάτα, τις επαγγελματικές οργανώσεις, την πανεπιστημιακή κοινότητα”
“Μιας συζήτησης για να δημιουργήσουμε το δίχτυ προστασίας όλων (και είναι περισσότεροι από όσους φανταζόμαστε) όσοι αντιμετωπίζουν θέματα ψυχικής υγείας. Μια συζήτηση, χωρίς παρωπίδες, που είναι το ίδιο (αν όχι και περισσότερο) κρίσιμη για τη Δημοκρατία, όσο είναι εκείνη για την οικονομία, την εργασία, την παιδεία, τον πολιτισμό, τον τουρισμό. Γιατί όσο οι άνθρωποι νοσούν ψυχικά, τίποτε από τα παραπάνω δεν μπορεί να λειτουργήσει σωστά”.
