Παραφράζοντας το επικό «Όταν έκλαψε ο Νίτσε», σε άρθρο του με τίτλο «Όταν έκλαψε ο Τσιόδρας» (από τη στήλη του «a la Καρτ» στην «Αυγή της Κυριακής») ο γνωστός αρθρογράφος βάζει τα πράγματα στη θέση τους σχετικά με την “ουδετερότητα” της ενημερωσης του “εθνικού λοιμωξιολόγου” ενώ αφήνει και σαφείς αιχμές για τους “ευγενείς Συριζαίους” όπως τους αποκαλεί φωτογραφίζοντας τον Τομεάρχη Υγείας Ανδρέα Ξανθό που είχε δηλώσει ότι και ο ΣΥΡΙΖΑ αν ηταν κυβέρνηση εκείνον θα εμπιστευόταν… “Δεν είναι ουδέτερος ο Σωτήρης Τσιόδρας” καθαρίζει τα τζάμια της σκόπιμης σύγχυσης ο Θαν. Καρτερός…
«Το είπε ο Τσιόδρας. Ακούσατε χθες, σήμερα, προχθές, τον Τσιόδρα. Αλλοι τρεις νεκροί, το ανακοίνωσε ο Τσιόδρας. Ευτυχώς που υπάρχει ο Τσιόδρας. Κι εμείς ένα Τσιόδρα θα είχαμε σε αυτή τη θέση -αυτό από ευγενείς συριζαίους. Και η σκηνή των σκηνών, που συγκίνησε περισσότερο κι από θρήνους συγγενών. Ο Τσιόδρας να κλαίει βουβά επί του βήματος. Έσπασε ο Τσιόδρας, λύγισε ο Τσιόδρας, δάκρυσε ο Τσιόδρας, έκλαψε ο Τσιόδρας. Τίτλοι και παράθυρα, υπότιτλοι και φεγγίτες, ηχητικά και διαδικτυακά, με τον Τσιόδρα ασχολούνται. Όπου και να ΜΗΝ πας, Τσιόδρα ακούς και βλέπεις. Πανδημία δίχως Τσιόδρα, σκορδαλιά χωρίς τα σκόρδα.
Υπάρχει βέβαια και ο Τσιόδρας ψάλλων. Αλλά όσοι ασχολήθηκαν μ’αυτό, και τόλμησαν να του κάνουν κάποια προσεκτική έως και αβρή κριτική, κατηγορήθηκαν ότι δεν σέβονται τον επιστήμονα και χριστιανό. Αλλά ο ίδιος σέβεται τον εαυτό του, όταν κάνει αυτά που μας συμβουλεύει να μην κάνουμε εμείς; Οταν επιτίθεται σε δημοσιογράφο ότι σπέρνει τον φόβο, επειδή τον ρωτάει τι γίνεται με τους εν οίκω κλεισμένους και επί ξύλου κρεμασμένους. Οταν δηλώνει ότι αν δεν έκαναν -ο Μητσοτάκης, δηλαδή, άντε και ο ίδιος- όσα έκαναν, ΘΑ ΕΙΧΑΜΕ 2.265 νεκρούς. Υποθετικούς, για χρήση τρομοκρατικής προπαγάνδας, αλλά όλα κι όλα. Μετρημένους φέρετρο φέρετρο.
Προπαγάνδα ο Τσιόδρας; Θα πέσει φωτιά να μας κάψει. Τι κάνει όμως αν όχι αυτό; Μετράει νεκρούς και κρούσματα, παρέχει στους φοβισμένους το γλυκύ έαρ των πατρικών συμβουλών του και συνεχώς αφήνει να διαπερνάει κάθε του λέξη μια υπόρρητη και άρρητη ανακούφιση. Καλά είμαστε. Και είμαστε καλά, επειδή τα κάναμε και τα κάνουμε σωστά. Μήπως τον ακούσατε ποτέ να λέει έστω μια λέξη για τα μηνύματα αγωνίας των ανθρώπων της πρώτης γραμμής, που παλεύουν χωρίς τα απαραίτητα; Να σημειώνει κάποιο λάθος, κάποια αβλεψία, κάποιου είδους ευθύνη; Να ασκεί μια επιστημονική κριτική ουσίας, που ακουμπάει στην πραγματικότητα και όχι στις προδιαγραφές του Μητσοτάκη;
Από την άλλη όμως, τι περιμέναμε; Δεν εκπροσωπεί τους ανθρώπους της πρώτης γραμμής, ούτε τους παραπεταμένους από το σύστημα, ούτε βέβαια -ύπαγε οπίσω μου- πρόσφυγες, Ρομά, φυλακισμένους και απόκληρους. Την κυβέρνηση της Δεξιάς εκπροσωπεί. Τον Μητσοτάκη εκπροσωπεί. Αυτός τον τοποθέτησε εκεί. Αυτός τον λιβανίζει ως τεχνοκράτη μεγάλου βεληνεκούς. Εκπρόσωπος επί της πανδημίας είναι, αλλά δικός τους εκπρόσωπος . Και ως εκπρόσωπος μιας κυβέρνησης, και ενός πρωθυπουργού, υποστηρίζει τους εκπροσωπούμενους. Είναι θέμα δεοντολογίας, Πολιτικής, όχι επιστημονικής, αλλά πάντως δεοντολογίας.
Εκείνο που δεν είναι καθόλου δεοντολογικό, ούτε έντιμο, είναι να κρύβονται όλοι τους, με πρώτο τον Μητσοτάκη, πίσω από τον δήθεν ουδέτερο τεχνοκράτη. Δεν είναι ουδέτερος ο Τσιόδρας. Κι όταν μιλάει, κι όταν κλαίει, αυτούς εκπροσωπεί. Την πολιτική τους εξωραϊζει. Και το κάνει μια χαρά».
Από τη στήλη του Θανάση Καρτερού στην Αυγή της Κυριακής «a la Καρτ»
ειλικρινά δεν μπορώ να καταλάβω τέτοια ειρωνια χλεύη και απαξίωση στο πρόσωπο αυτού του ανθρώπου και ο συσχετισμός με τον νιτσε άσχετος προφανώς ταίριαξε γιατι έκλαψαν και οι δυο αλλα μόνο εκει καμία σχέση γιατι ο νιτσε έκλαψε επειδη ηταν άθεος και πάλευε κι αυτος με τους δαίμονες του όπως ο Καζαντζάκης και ο τσιοδρας έκλαψε γιατι ειναι ανθρωπος και πιστεύει στο θεο ιδε ο ανθρωπος λοιπόν κύριε