Με μία ανάρτηση – επιστολή από καρδιάς απάντησε η Ρένα Δούρου στον Μίνο Μωυσή, πρώην πρόεδρος της ισραηλιτικής κοινότητας Αθηνών και επιχειρηματίας, ο οποίος σε ανάρτησή του στο Facebook το Σάββατο ζητούσε ο ΣΥΡΙΖΑ να αποσύρει το σποτ και να ζητήσει συγγνώμη γιατί, όπως υποστήριζε, αναπαρήγαγε «στερεοτυπικό αντισημιτικό περιεχόμενο» (πηγή).
Στην ανάρτησή της αναφέρει:
Αγαπητέ Μίνο
Σου απευθύνω αυτές τις λίγες γραμμές στη βάση της αψεγάδιαστης συνεργασίας που είχαμε στη διάρκεια των πέντε ετών της θητείας της Δύναμης Ζωής στη Διοίκηση της Περιφέρειας Αττικής. Όταν, κατά γενική ομολογία, κάναμε την επέτειο της Ημέρας Μνήμης των Ελλήνων Εβραίων Μαρτύρων και Ηρώων του Ολοκαυτώματος ένα πραγματικά κεντρικό γεγονός Τιμής και Μνήμης, όταν μέχρι το 2014 που ανέλαβα περιφερειάρχης ήταν μια απλή διεκπεραίωση. Λειτουργώντας πάντα με απόλυτο σεβασμό για τους Μάρτυρες και τους απογόνους τους.
Αφορμή η τοποθέτησή σου σχετικά με τη χρήση του ονόματος του Μωυσή στο γνωστό πλέον σποτ του ΣΥΡΙΖΑ – Προοδευτική Συμμαχία.
Το αρχικό μου ξάφνιασμα μετατράπηκε σε θλίψη και απορία και για αυτό σου γράφω δύο 24ωρα μετά.
Αν και θα μπορούσα, λόγω της επαγγελματικής μου ιδιότητας, να εξηγήσω το γιατί η κριτική σου είναι (και) τεχνικά εσφαλμένη, δεν το κάνω γιατί δεν έχει τόση σημασία.
Περισσότερη σημασία έχουν, κατά τη γνώμη μου, τα “γιατί”.
Γιατί επέλεξες τη συγκεκριμένη συγκυρία για να ανακαλύψεις “στερεοτυπικό αντισημιτικό περιεχόμενο” σε ένα σποτ που κάνει χρήση ενός ονόματος που εδώ και καιρό έχει αποδοθεί στον Πρωθυπουργό από φιλικά προσκείμενο έντυπο;
Και μόνο το γεγονός ότι 48 ώρες μετά, ένιωσες την ανάγκη να εξηγήσεις γιατί στην αρχική περίπτωση δεν υπάρχει το “στερεοτυπικό αντισημιτικό περιεχόμενο” που αυθαιρέτως ανιχνεύεις στη δεύτερη, λέει πολλά. Και με όλο το σεβασμό στο πρόσωπό σου, πρέπει να σου πω ότι η επιχειρηματολογία σου απλά δεν αντέχει σε σοβαρή κριτική. Κάνει μάλλον χειρότερα τα πράγματα, δοκιμάζοντας τη λογική (μας).
Όμως το θέμα δεν είναι ούτε η βιβλική ιστορία ούτε η επικοινωνιακή πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ.
Είναι ότι με έναν αβάσιμο, επιφανειακό και πρόχειρο τρόπο, θέτεις το κορυφαίας σημασίας θέμα του αντισημιτισμού στην πολιτική κονίστρα, με όρους μικροκομματικής αντιπαράθεσης. Εκεί δηλαδή που δεν πρέπει να βρίσκεται. Εκεί όπου έχουμε καταφέρει ομοψυχία, σπέρνεις αμφιβολία και διχόνοια.
Ειδικά μάλιστα εσύ που διατέλεσες πρόεδρος της ισραηλιτικής κοινότητας Αθηνών, θα έπρεπε να αντιλαμβάνεσαι ότι αυτή η υπόθεση είναι πολύ σοβαρή για να γίνει εργαλείο σε μια πολιτική αντιπαράθεση. Έχουμε πάρα πολλά πεδία πολιτικής σύγκρουσης, και η καταπολέμηση του αντισημιτισμού δεν είναι (ευτυχώς) ένα από αυτά.
Με ειλικρινή εκτίμηση
