Είστε εδώ

Επικοινωνιακά παιχνίδια με τις ζωές των άλλων (του Λευτέρη Κρέτσου)

Μπορούν να κοροϊδεύουν λίγους για λίγο, πολλούς για πολύ, αλλά όχι όλους για πάντα. Οι πολίτες δεν αντιλαμβάνονται την πραγματικότητα μόνο μέσα από κατανάλωση τηλεοπτικών δελτίων και διαγγελμάτων. Την αντιλαμβάνονται και από τις τραγικές ελλείψεις στα νοσοκομεία. Και βέβαια από τις στις οθόνες των ΑΤΜ.

Η ατομική ευθύνη πάει σύννεφο αυτές τις μέρες. Για παράδειγμα, σε κανένα πρωθυπουργικό διάγγελμα και σε καμιά υπουργική δήλωση δεν υπήρχε κάποια έστω μικρή ένδειξη μεταμέλειας ή συγνώμης προς τους πολίτες. Μια κάποια μικρή έστω προσπάθεια εξορκισμού των τύψεων που πρέπει να αισθάνονται ειδικά εκείνοι που προπαγάνδιζαν στο παρελθόν, και μάλιστα με τιμή και καμάρι, το κλείσιμο νοσοκομείων, την απόλυση γιατρών και την περιστολή των δημόσιων δαπανών για την υγεία. Αλλά όχι, όλα καλά τα έκαναν.

Εντάξει, θα πει κάποιος, όλα αυτά έγιναν στο παρελθόν. Αυτά θα λέμε τώρα που η κατάσταση καίει σαν πυρωμένο σίδερο; Θα πρέπει να τα θυμόμαστε και να τα λέμε όμως:
– Γιατί δεν πήραν εγκαίρως τα απαραίτητα μέτρα, πέραν της απαγόρευσης της κυκλοφορίας και του κλεισίματος των σχολείων και των εμπορικών καταστημάτων;

– Γιατί μπλόκαραν τις προσλήψεις στο δημόσιο σύστημα υγείας το καλοκαίρι;

– Γιατί δεν έγιναν προσλήψεις νοσηλευτικού και ιατρικού προσωπικού τους προηγούμενους μήνες, πριν το ξέσπασμα της κρίσης. Και δεν έχουν γίνει ακόμα και σήμερα;

– Γιατί δεν έχουμε αυτά που χρειαζόμαστε και ακόμη περισσότερα σε αντιδραστήρια, αναπνευστήρες και άλλα αναλώσιμα και υλικά;

– Γιατί δεν έκλεισαν αμέσως οι εκκλησίες;

– Γιατί δεν έκαναν τεστ στην άτυχη 41χρονη από την Καστοριά;

– Γιατί άφησαν κάποιες επιχειρήσεις να κερδοσκοπούν εν μέσω κρίσης;

– Γιατί κάνουν επιτάξεις ιδιωτικών ΜΕΘ με υψηλές αποζημιώσεις στους ιδιώτες; Άλλο πράγμα είναι η επίταξη και άλλο η χρυσή ενοικίαση.

Γιατί, γιατί, γιατί.

Απάντηση δεν πήραμε ούτε πρόκειται να πάρουμε. Αντίθετα, στα πρωθυπουργικά διαγγέλματα που έγιναν κυριαρχούν η προετοιμασία της κοινής γνώμης για τα χειρότερα, καθώς και το μεγάλο ενδιαφέρον για τους παππούδες και τις γιαγιάδες ως ιδιαίτερα συμπαθείς πληθυσμιακές ομάδες μελλοθάνατων. Είναι ώρα ευθύνης, λέγεται και ξαναλέγεται. Αλλά ευθύνης κατά βάση ατομικής, επιμένουν. Πράγμα που ως ένα βαθμό είναι σωστό, αλλά πρόκειται για μισή αλήθεια. Και η μισή αλήθεια είναι το χειρότερο ψέμα, όπως λέει και ο σοφός λαός μας.

Τα ίδια λόγια και τις ίδιες αντιδράσεις είχαμε σχεδόν παντού, από τις ΗΠΑ, τη Βρετανία, τη Γαλλία, τη Γερμανία μέχρι την Ελλάδα. Μέχρι και ο κυνικός πραγματιστής Μπόρις και ο επιθετικός αλαζόνας Τραμπ λύγισαν στο τέλος μπροστά στον κίνδυνο της εξάπλωσης της νόσου και της πολιτικής κατάρρευσης και άρχισαν τα κηρύγματα της ατομικής ευθύνης. Ο βασικός λόγος για την κοινή αυτή θέση στα αρχηγικά διαγγέλματα είναι απλός. Πρόκειται για μια επικοινωνιακή προσέγγιση, η οποία τουλάχιστον προσωρινά, πετυχαίνει το στόχο της.

Για πρώτη φορά μετά από μήνες ο Τραμπ εμφανίζεται ξανά στις δημοσκοπήσεις ως ο πιο πιθανός επόμενος Πρόεδρος των ΗΠΑ. Στη Βρετανία το 60% περίπου των πολιτών θεωρούν ότι η κυβέρνηση αντιμετωπίζει με σοβαρό τρόπο την πανδημία. Την ίδια στιγμή το 90% θεωρούν ότι οι πολίτες και η βρετανική κοινωνία αντιμετωπίζουν το θέμα με τρυφηλότητα. Η κυβέρνηση δηλαδή είναι σοβαρή, ενώ οι πολίτες της χώρας όχι. Στη Γαλλία η δημοτικότητα του Μακρόν εκτοξεύτηκε σε ρεκόρ διετίας μετά το διάγγελμά του, ενώ στην Ελλάδα πρόσφατες δημοσκοπήσεις εμφανίζουν μια μεγάλη πλειοψηφία ικανοποιημένη από τα μέτρα της κυβέρνησης κατά της εξάπλωσης του κορωνοϊού.

Δεν είναι η πρώτη φορά βέβαια που συμβαίνει κάτι τέτοιο. Σε δύσκολες καταστάσεις η «αυστηρή» εξουσία κερδίζει πόντους. Παρατηρείται το φαινόμενο οι κυβερνώντες να επιβραβεύονται στις δημοσκοπήσεις από τους πολίτες, και ταυτόχρονα οι πολίτες να κατηγορούν τους συμπολίτες τους για ό,τι κακό συμβαίνει. Στη Βρετανία κάποτε κατηγορούσαν συλλήβδην τους οπαδούς της Λίβερπουλ για το Χέϊζελ και τους λιμενεργάτες για τις απεργίες, στο Ντέρρυ της Ιρλανδίας τους Καθολικούς διαδηλωτές για το μακελειό της Ματωμένης Κυριακής, στην Ελλάδα των μνημονίων αρχικά τους τεμπέληδες δημοσίους υπαλλήλους και στο τέλος ακόμη και τη γιαγιά Ζηνοβία που πήγε 4 ολόκληρες ημέρες διακοπές η αθεόφοβη στα μαγευτικά και καταπράσινα Μέθανα. Γερούν γερά και αστακομακαρονάδες στην Μύκονο ξανά. Όλα στην υγεία των κορόιδων που πρέπει να πληρώσουν γιατί ζούσαν οι άθλιοι πάνω από τις δυνατότητες τους.

Έτσι και σήμερα, που σύμφωνα με τον Υπουργό Άδωνι Γεωργιάδη τα 800 ευρώ είναι μια χαρά γιατί, όπως ανέφερε κάνουμε διακοπές με τα λεφτά του κράτους στο σπίτι μας. Προφανώς θεωρεί ότι όλοι κάνουμε διακοπές με αντισηπτικά στο σαλόνι. Ότι δεν έχουμε αγωνία για τους συνανθρώπους μας και τους δικούς μας που αποφεύγουμε να δούμε. Ότι δεν νιώθουμε ανασφάλεια για την μελλοντική εργασία και το μελλοντικό μας εισόδημα, ή αυτό που πρόσφατα χάσαμε με ή χωρίς sms.

Κοινώς αφού το κράτος έδωσε 800 ευρώ στο «λαουτζίκο», αυτός δεν παρά το να βγάλει το σκασμό και να μείνει σπίτι του. Και αν πάει κάτι στραβά τις επόμενες εβδομάδες και έχουμε κακές ειδήσεις, τότε αυτό θα οφείλεται σχεδόν αποκλειστικά στο ότι υπήρχαν και κάποιοι ανόητοι, οι οποίοι αγνόησαν τους κινδύνους. Λες και μόνο το Μένουμε Σπίτι μετράει. Η θωράκιση του δημόσιου συστήματος υγείας, τα διαγωνιστικά τεστ, η επάρκεια ιατρικού εξοπλισμού και κλινών και η εμπέδωση ισχυρού αισθήματος ασφάλειας στους πολίτες δεν παίζουν κανένα ρόλο.

ολόκληρο το άρθρο του Λευτέρη Κρέτσου στο koutipandoras.gr

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *