Του Νίκου Παναγιωτόπουλου – Πηγή: newpost.gr
Επί προσωπικού, λοιπόν, κύριε Γιαννακόπουλε όση πίκρα κι αν νιώθεις από τον πόλεμο αλλά και τα συμφέροντα που έχουν άλλα σχέδια, μην αφήσεις να επαναληφθεί η ιστορία με την ΠΑΕ και στο Μπάσκετ, να μην γίνουμε στο ίδιο έργο θεατές, ας είναι διαφορετικό το τέλος!
Πρόεδρε συσπείρωσε τις υγιείς δυνάμεις του Παναθηναϊκού μην αφήνεις τα πληρωμένα τσιράκια να του κάνουν κακό, όπως στην περίπτωση Βαρδινογιάννη.
Που με τα χαρτζιλίκια κάποιων «νεόπλουτων» παραγόντων εκείνη την εποχή και τα παραμύθια τους, έδιωξαν μια οικογένεια με τεράστια προσφορά στον σύλλογο! Επί των ημερών της, ο Παναθηναϊκός, κέρδισε τίτλους και πραγματοποίησε σπουδαίες πορείες στην Ευρώπη. Μπορούμε να ξεχάσουμε τις ματσάρες, τις φορές που νοιώσαμε υπερήφανοι για τα αποτελέσματα με σπουδαίες ευρωπαϊκές ομάδες, ενώ για πάντα θα θυμόμαστε την πορεία ως το Καμπ Νόου.
Σήμερα;
Το ίδιο και στο μπάσκετ και ακόμα μεγαλύτερες επιτυχίες και χαρές.
Αλλά δεν είναι μόνο οι χαρές αλλά και οι λύπες γιατί όσοι δεν έχουν μάθει να χάνουν δεν μπορούν να νοιώσουν και τη χαρά της νίκης. Κι αυτό συμβαίνει σε πολλές περιπτώσεις με κάποιους φανατικούς που δεν αγαπάνε τις ομάδες τους, δεν χαίρονται με τις νίκες αλλά με τις ήττες των άλλων.
Αλλά θέλω να γυρίσω το ρολόι πίσω…και να θυμηθώ τον Παύλο.
Ο Παύλος Γιαννακόπουλος έγραψε ιστορία στον ελληνικό αθλητισμό και την ΙΣΤΟΡΙΑ του Παναθηναϊκού στο Μπάσκετ.
Όταν έμαθα για τον θάνατο του ξημερώματα Κυριακής, τέτοιες μέρες, 10 Ιούνιου του 2018…πραγματικά λυπήθηκα.
Τον γνώρισα στα πρώτα μου δημοσιογραφικά βήματα, μου έκανε εντύπωση η απλότητα του, για τέτοιου μεγέθους επιχειρηματία.
Άνθρωπος με τεράστια αγάπη για τον Παναθηναϊκό, άνθρωπος που δεν απέκλειε νέους, μιλούσε άνετα σε όλους και όχι μόνο σε κλίκες και «μεγαλοδημοσιογράφους».
Φρέσκος και πιτσιρικάς στο ρεπορτάζ, θυμάμαι, έμεινα άφωνος όταν αναζητώντας περισσότερα στοιχειά για τα τότε μεταγραφικά πλάνα του Παναθηναϊκού δεν δίστασε να μου δώσει το προσωπικό του τηλέφωνο. Και από τότε ήταν πολλές οι φορές που μου είχε δώσει πληροφορίες και είχε μοιραστεί το όνειρο του να κάνει τον Παναθηναϊκό κορυφαία ομάδα, όχι μόνο στην Ελλάδα, ούτε μόνο στην Ευρώπη αλλά στον κόσμο.
Πέρασαν τα χρόνια διάλεξα δρόμο στη δημοσιογραφία το κεφάλαιο αθλητικό ρεπορτάζ ήταν ένα καλό και σύντομο σχολείο… αλλά παρακολουθούσα τα όσα έχτιζε ο Παύλος Γιαννακόπουλος, άλλωστε δεν μπορούσες να μην το κάνεις αφού ήταν ο από τους σπουδαιότερους παράγοντες στην ιστορία του Παναθηναϊκού, ο άνθρωπος που άλλαξε την ιστορία του συλλόγου και του ελληνικού αθλητισμού.
Τον γνώρισα στην αρχή, που ίσως και κάποιοι-τότε- να αμφισβητούσαν την προσπάθεια του, θυμάμαι μία από τις τελευταίες κουβέντες μας- δεν μας δόθηκε η ευκαιρία να τα ξαναπούμε- «θα κάνω τον Παναθηναϊκό τη μεγαλύτερη ομάδα της Ευρώπης». Και το έκανε, τόσο απλά…
Σε μια χώρα που συνηθίζει να αμφισβητεί τα πάντα, τον Παύλο Γιαννακόπουλο δεν τον αμφισβήτησε κανείς, ούτε «φίλοι», ούτε αντίπαλοι.
Δεν συνηθίζω να παρεμβαίνω αν και αγαπώ την ομάδα, παρακολουθώ από απόσταση…
Επί προσωπικού, λοιπόν, κύριε Γιαννακόπουλε όση πίκρα κι αν νιώθεις από τον πόλεμο αλλά και τα συμφέροντα που έχουν άλλα σχέδια, μην αφήσεις να επαναληφθεί η ιστορία με την ΠΑΕ και στο Μπάσκετ, να μην γίνουμε στο ίδιο έργο θεατές, ας είναι διαφορετικό το τέλος! Έξωση στους πραγματικούς εχθρούς του Παναθηναϊκού και όχι σ΄ αυτούς που η προσφορά τους είναι τεράστια!
Ας αναλάβει το μπάσκετ επιτέλους ο ΤΣΑΚΑΣ.