Ναι, ο Τσίπρας και ο Καμμένος, είναι «αδίστακτοι» (όπως έγραψε η φυλλάδα «Φιλελεύθερος»).
Ναι, είναι «αδίστακτοι» γιατί θέλουν να ολοκληρώσουν τη θητεία, την αποστολή που δημοκρατικά τους ανέθεσε ο λαός, να βάλουν τον τόπο σε νέα τροχιά.
Ναι είναι «αδίστακτοι» γιατί δεν θέλουν να παραδώσουν τα κλειδιά της πατρίδας σε εκείνους που τη διαπόμπευσαν, τη φτώχυναν, την κατέστρεψαν.
Σε εκείνους που εξευτέλισαν τους πολίτες της, χαρακτηρίζοντάς τους «τεμπέληδες» και «διεφθαρμένους».
Ε, ναι, ρε, αυτοί οι δύο τύποι, εκτός από «αδίστακτοι» είναι και επικίνδυνοι (χωρίς εισαγωγικά).
Είναι επικίνδυνοι για κάτι τύπους όπως ο Κούλης, που είναι η ενσάρκωση της οικογενειοκρατίας.
Όπως οι Άδωνις και Βορίδης που είναι προσβολή για τις δημοκρατικές παραδόσεις του τόπου μας.
Είναι επικίνδυνοι για όλους τους πολιτικούς τύπου Αυγενάκη, Αν Μισέλ, Βούλτεψη, Κυρανάκη και πολλών λοιπών, που έχουν μαζευτεί στη ΝΔ του «πορφυρογέννητου».
Είναι επικίνδυνοι γιατί είναι ασυνεννόητοι με τα συμφέροντα – αυτά της Novartis, του ΚΕΕΛΠΝΟ και πολλών πολλών άλλων.
Είναι επικίνδυνοι γιατί δεν είναι «κύριοι» όπως ο «κύριος» Στουρνάρας.
Είναι επικίνδυνοι γιατί δεν νογάνε και δεν τα βρίσκουνε με πρεζέμπορους και άλλους ανάλογων «κυβικών».
Είναι επικίνδυνοι για τα «τζάκια».
Και φυσικά για όλους αυτούς τους λόγους είναι η ελπίδα του νέου, του συνταξιούχου, των μικρομεσαίων, των μεροκαματιάρηδων, όλων μας για το σήμερα και το αύριο.
Φρανκ και Κλερ Αντεργουντ
