Το 2008 η καμπάνια του Μπάρακ Ομπάμα για την Προεδρία έσπασε τα στεγανά και τις νόρμες του πολιτικά επικοινωνιακού παιχνιδιού στις ΗΠΑ και διεθνώς. Ο μετέπειτα Πρόεδρος ήταν ο πρώτος που «έτρεξε» την καμπάνια στα social media, μεταφέροντας μια διαδικασία ξένη και αποστειρωμένη, ιδιαίτερα για τη νέα γενιά, στην οθόνη του υπολογιστή ή του κινητού των Αμερικανών ψηφοφόρων. Δεν έμεινε όμως μόνο σ’ αυτό.
Έβαλε στο επίκεντρο τον «απλό άνθρωπο». Τον υδραυλικό, τον νέο που ζει στο γκέτο, τον μαθητή, τον εργαζόμενο στο σύστημα Υγείας, καλλιεργώντας μ’ αυτόν τον τρόπο το προφίλ του πολιτικού που νοιάζεται για τους πολίτες, που είναι ένας από αυτούς. Έτσι, με την καθοριστική συμβολή των social media, η εικόνα του ηγέτη που συνομιλεί με τους «κανονικούς» ανθρώπους διαδίδεται σαν χείμαρρος.
Το 2022 τα social media είναι αναντικατάστατο κομμάτι της πολιτικής επικοινωνίας. Κι αν το 2008 συνέβαλαν σε μια προοδευτική αλλαγή στις ΗΠΑ, σήμερα αποτελούν πανίσχυρο εργαλείο στα χέρια της alt right και των δεξιών ηγετών που επενδύουν αστρονομικά ποσά. Στην Ελλάδα το project Κυριάκος Μητσοτάκης το «απογείωσε». Η λανθάνουσα γλώσσα στη ΔΕΘ του 2017, «με ενδιαφέρει η επικοινωνία, όχι η ουσία», απέδωσε με ακριβή τρόπο την επικοινωνιακή στρατηγική της Ν.Δ. Η πρόσληψη και η συνεργασία με γκουρού της επικοινωνίας εξ Αμερικής, από τον Σταν Γκρίνμπεργκ έως τον Έρικ Παρκς, που επανήλθε ως campaign strategist στο Μέγαρο Μαξίμου, είναι ενδεικτική. Στην Ελλάδα ωστόσο η σκηνοθεσία μπορεί συχνά να εξελιχθεί σε πλήρη γραφικότητα, που καταλήγει memes και σατιρικά βίντεο στο ίντερνετ – χωρίς αυτό να αναιρεί το ότι η δουλειά γίνεται.
Ετσι, ο Κ. Μητσοτάκης συχνά πρωταγωνιστεί σε «τυχαίες» συναντήσεις με πολίτες που κατά σύμπτωση τον αποθεώνουν. «Καλέ, τι γκόμενος είσαι εσύ!» αναφώνησε γυναίκα στην Κυψέλη βλέποντας τον πρωθυπουργό στον δρόμο. Όπως αποδείχθηκε, η «τυχαία» μητέρα με το καρότσι ήταν εργαζόμενη στο γραφείο του Κ. Χατζηδάκη. Ακολούθησε το 2021 επίσκεψη στον Τύρναβο και στα Φάρσαλα, όταν, την ώρα που το αμάξι του πρωθυπουργού διέσχιζε τον κάμπο, ένας καβαλάρης με εκπληκτική σκηνοθεσία τρέχει με το άλογό του από το βάθος του χωραφιού φωνάζοντας «να χαιρετήσω τον αρχηγό». «Γνώριζα τον πατέρα σου» λέει ο άνθρωπος που συστήθηκε ως… Ντάλτον.
Την περασμένη εβδομάδα, ο ενθουσιασμός για τον Κ. Μητσοτάκη πέρασε τον Ατλαντικό, καθώς στο πλαίσιο της παρουσίας του στον ΟΗΕ, την ώρα που περπατούσε στη Νέα Υόρκη, με μια κάμερα να τραβάει προφανώς κατά σύμπτωση, τον σταμάτησε ένας οδηγός ταξί από την Τρίπολη. «Πού είσαι, ρε μεγάλε; Τι κάνεις εσύ; Από πού είσαι;» του είπε ο λαοφιλής και εκτός συνόρων Κυριάκος. Βέβαια, δεν πρωτοτύπησε. Λίγο νωρίτερα, «τυχαία» συνάντηση με πολίτες στο Σέντραλ Παρκ είχε ο Τούρκος Πρόεδρος Ερντογάν, άλλος ένας ηγέτης με άρτια σκηνοθεσία.
Την επικοινωνιακή στρατηγική τής σκηνοθεσίας έχει υιοθετήσει και ο Όρμπαν, ο οποίος μετά την καμπάνα της Κομισιόν για την ελευθερία του Τύπου, είχε «τυχαίες» συναντήσεις σε περίπτερα της Βουδαπέστης που διαβεβαιώνουν ότι δεν υπάρχει κανένα θέμα ελευθεροτυπίας στην Ουγγαρία. Πάντα «συμπτωματικά» με μια κάμερα να ακολουθεί…
ΠΗΓΗ: AVGI.GR
