Φαίνεται ότι κάποιοι Ανώτατοι Δικαστές έχουν απωθημενα να δουν τον εαυτό τους σε ρόλο … ΔΙΣ (Διαρκής Ιερά Σύνοδος). Αλλιώς δεν εξηγείται μια απόφαση που τοποθετεί την Ελλάδα στην κατηγορία σκοταδιστικών θρησκόληπτων φονταμελιστικών κοινωνιών μη κοσμικού χαρακτήρα… Και που σίγουρα μόνον ελκυστική δεν κάνει την Εκκλησία στη νεολαία αλλά και την σύγχρονη κοινωνία… Και να επισημάνουμε βέβαια οτι είναι άλλο τα Σχολεία και άλλο τα Θρησκευτικά Σχολεία. Σε όλον τον κόσμο…)
Πιο συγκεκριμένα αντισυνταγματικές και αντίθετες στην Ευρωπαϊκή Σύμβαση Δικαιωμάτων του Ανθρώπου (ΕΣΔΑ) έκρινε το ΣτΕ αποφάσεις του τέως υπουργού Παιδείας Κωνσταντίνου Γαβρόγλου με τις οποίες καθορίσθηκαν τα προγράμματα σπουδών του μαθήματος των θρησκευτικών στην πρωτοβάθμια και δευτεροβαθμια εκπαιδευση,
Με τις υπ΄ αριθμ. 1749 – 1752/2019 αποφάσεις της Ολομέλειας του Συμβουλίου της Επικρατείας ακυρώθηκαν οι επίμαχες 101470/Δ2/16.6.2017 και 99058/Δ2/13.6.2017 αποφάσεις του τέως υπουργού Παιδείας.
Σύμφωνα με το σκεπτικό της ( κατα πλειοψηφια εκδοθείσας) απόφαση της Ολομέλειας του Ανωτάτου Ακυρωτικού Δικαστηρίου πρέπει να επιδιώκεται η ανάπτυξη της Ορθόδοξης Χριστιανικής συνείδησης στους Ορθόδοξους Χριστιανούς μαθητές. Τα συγκεκριμένα προγράμματα σπουδών, σύμφωνα με το ΣτΕ, « δεν αποβλέπουν στην ανάπτυξη της θρησκευτικής συνείδησης των Ορθόδοξων μαθητών, διότι τα μεν προγράμματα του Δημοτικού και του Γυμνασίου δεν περιέχουν ολοκληρωμένη -και διακριτή έναντι άλλων δογμάτων και θρησκειών- διδασκαλία των δογμάτων, ηθικών αξιών και παραδόσεων της ορθόδοξης εκκλησίας, το δε πρόγραμμα του Λυκείου είναι αποσυνδεδεμένο από τη διδασκαλία αυτή.
Αντιθέτως, δίδεται ιδιαίτερη έμφαση είτε στην προβολή στοιχείων κοινών με τη διδασκαλία άλλων δογμάτων και θρησκειών (Δημοτικό-Γυμνάσιο) είτε στη διδασκαλία διαφόρων ηθικών και κοινωνικών ζητημάτων.
Οι σύμβουλοι Επικρατείας επισημαίνουν ακόμη, ότι οι ετερόδοξοι, αλλόθρησκοι ή άθεοι μαθητές έχουν δικαίωμα πλήρους απαλλαγής από το μάθημα ενω η Πολιτεία οφείλει, εφόσον συγκεντρώνεται ικανός αριθμός μαθητών που απαλλάσσονται, να προβλέψει τη διδασκαλία ισότιμου μαθήματος προκειμένου να αποτραπεί ο κίνδυνος «ελεύθερης ώρας».
Πάλι καλά πάντως που αποφάσισαν Να μην αναγράφεται το θρήσκευμα σε τίτλους σπουδών…
Στην ίδια γραμμή με την Αρχή Προστασίας Προσωπικών Δεδομένων συντάχθηκε και το Συμβούλιο της Επικρατείας για το ζήτημα της αναγραφής του θρησκεύματος σε τίτλους σπουδών. Το Ανώτατο Ακυρωτικό Δικαστήριο με τις 1759-1760/2019 αποφάσεις της Ολομέλειάς του ακύρωσε τις αποφάσεις του Υπουργού Παιδείας, Έρευνας και Θρησκευμάτων, κατά το μέρος που με αυτές προβλέφθηκε η αναγραφή του θρησκεύματος των μαθητών στο απολυτήριο, τα αποδεικτικά σπουδών και τα πιστοποιητικά σπουδών του γυμνασίου και του γενικού λυκείου.
«Η υποχρεωτική ή προαιρετική αναγραφή του θρησκεύματος στα έγγραφα αυτά συνιστά παραβίαση του άρθρου 13 του Συντάγματος, του άρθρου 9 της ΕΣΔΑ, καθώς και διατάξεων της νομοθεσίας περί προστασίας προσωπικών δεδομένων» εξηγούν οι Σύμβουλοι στην απόφαση τους, ενώ κάνουν λόγο για πλήγμα του δικαιώματος της θρησκευτικής ελευθερίας, καθώς «η ελευθερία της θρησκευτικής συνείδησης περιλαμβάνει, μεταξύ άλλων, και το δικαίωμα του ατόμου να μην αποκαλύπτει, είτε αμέσως είτε εμμέσως, το θρήσκευμα ή τις θρησκευτικές εν γένει πεποιθήσεις του, ενώ καμία κρατική αρχή ή κρατικό όργανο δεν επιτρέπεται να αναζητούν το θρησκευτικό φρόνημα του ατόμου, πολύ δε περισσότερο να επιβάλλουν την εξωτερίκευση των εν λόγω πεποιθήσεων».
Στο σκεπτικό της απόφασης αναφέρεται ότι «η αναγραφή του θρησκεύματος σε δημόσια έγγραφα, όπως εν προκειμένω το απολυτήριο, τα αποδεικτικά σπουδών και τα πιστοποιητικά σπουδών του γυμνασίου και του γενικού λυκείου (ή οι αστυνομικές ταυτότητες, όπως είχε, αντίστοιχα, κριθεί με τις αποφάσεις 2280-2286/2001 της Ολομέλειας του ΣτΕ), η οποία επιβάλλεται κατ’αρχήν ως υποχρεωτική με τις προσβαλλόμενες αποφάσεις, συνιστά παραβίαση του άρθρου 13 του Συντάγματος».
Μάλιστα, όπως εξηγούν οι δικαστές, η αναγραφή του θρησκεύματος συνιστά παραβίαση του άρθρου 13 του Συντάγματος, «ακόμη και αν γίνεται με τη συγκατάθεση ή την πρωτοβουλία του μαθητή ή των γονέων του ή με την πρόβλεψη του σχετικού πεδίου στον τύπο του τίτλου, το οποίο μπορεί να παραμείνει κενό, γιατί η θρησκευτική ελευθερία περιλαμβάνει μεν το δικαίωμα του καθενός να εκδηλώνει ανεμπόδιστα το θρήσκευμα ή τις θρησκευτικές εν γένει πεποιθήσεις του, αλλά δεν περιλαμβάνει το δικαίωμα των ατόμων να εκδηλώνουν τις πεποιθήσεις αυτές με την αναγραφή τους, όταν το επιθυμούν, και σε δημόσια έγγραφα, όπως οι προαναφερόμενοι τίτλοι σπουδών, οι οποίοι συνιστούν αποδεικτικά της φοίτησης, της επίδοσης και της ολοκλήρωσης ενός σταδίου εκπαίδευσης των μαθητών (και μάλιστα επιδεικνύονται σε κάθε αρχή και υπηρεσία και σε οποιονδήποτε ιδιώτη για την πιστοποίηση των σπουδών και των γνώσεων του κατόχου τους σε όλη τη διάρκεια του μετέπειτα βίου του) και όχι αποδεικτικά μη συναφών πληροφοριών, όπως είναι οι θρησκευτικές πεποιθήσεις».
Πηγή: documentonews.gr / ethnos.gr
Οι δικαστές του ΣτΕ δεν αποφασίζουν με γνώμονα τις προσωπικές τους απόψεις. άλλωστε αν γινόταν κάτι τέτοιο θα έπρεπε να λεγόταν δικαστήριο με το ονοματεπώνυμο που κάθε δικαστή.
Οι δικαστές κρίνουν με βάση το ισχύον σύνταγμα της χώρας. Και μόνο με αυτό.
Αυτό ήταν από την αρχή δεδομένο ότι δεν μπορεί να περάσει και το ήξερε και ο κ. Γαβρόγλου. Παρόλα αυτά προχώρησε γιατί έπρεπε να ικανοποιηθεί το 3% του ελληνικού λαού που αποτελεί τον πυρήνα του Σύριζα.
Αν λοιπόν ηθελε να ισχύσει κάτι τέτοιο και η απόφαση να ήταν διαφορετική έπρεπε να αλλάξει το Σύνταγμα πρώτα