Του Απόστολου Λυκεσά
” Αλλά ήταν μνημόσυνο. Είχαν το ύφος του Κλάους Μαρία Μπραντάουερ στο «Μεφίστο» και αναρωτιόταν με ύφος Παρθένου της Γουαδελούπης «μα γιατί μας μισούν τόσο οι βρωμοπόδαροι;». Φυσικά δεν έγινε καμιά αναφορά στις καταγγελίες των πολιτών στο πειθαρχικό της ΕΣΗΕΑ. Εξάλλου, κι εδώ να ομολογήσουμε είχαν δίκιο, τι κάνανε περισσότερο ή λιγότερο την περίοδο του δημοψηφίσματος από αυτά που έπρατταν τα προηγούμενα 25 χρόνια; Το ακατανόητο γι αυτούς είναι ότι ο κόσμος που έχασκε κάποτε με ανοιχτό το στόμα σε όσα λέγανε έβγαλε γλώσσα, απόκτησε μιλιά και διαμαρτυρήθηκε.
Ήταν ένα μνημόσυνο η χθεσινοβραδινή εκπομπή και θύμιζε τα μνημόσυνα που συνήθιζαν κάποτε στη Μαγαδασκάρη και τα περιέγραφε μια μυθιστορηματική περσόνα του Μισέλ Ουελμπέκ σε ένα βιβλίο του, πως το είχανε λέει συνήθειο να βγάζουν τους νεκρούς από τους τάφο και να τους βάζουν δίπλα τους την ώρα του φαγητού, σειρά ολόκληρη από εκταφές κάνανε, μέχρι να συνηθίσουν οι ζωντανοί την απουσία του εκλιπόντος και να συνειδητοποιήσει ο θανών ότι δεν πρόκειται να αναστηθεί.
Όπως συνηθίζεται σε ανάλογα συμβάντα οι τεθλιμμένοι συγγενείς έδειχναν συγκινημένοι, για όλους τους υπόλοιπους μόνο υποθέσεις μπορώ να κάνω. (Η μέτρηση της τηλεθέασης που αυτοί χρησιμοποιούσαν ως μέτρο μέχρι τώρα θα δίνει σίγουρα ένα μέτρο αυτών των υποθέσεων).”
Oλόκληρο το άρθρο stokokkino.gr
