Ο Αδωνις Γεωργιάδης δεν είναι ένας απλός πολιτικός. Είναι ένα πολιτικό φαινόμενο. Και για αυτό του αξίζει το παρόν άρθρο. Το κέρδισε πανηγυρικά…
Κατά την καθαρά προεκλογικού τύπου -και πεντακάθαρα αρχηγική- εκδήλωση για την κοπή της πίτας του, την περασμένη Κυριακή, ο Αδωνις Γεωργιάδης είπε: «Από εμένα κακή κουβέντα κατά του οποιουδήποτε Νεοδημοκράτη δεν θα ακούσετε ποτέ». Και, μόλις 6 λεπτά αργότερα, άρχισε να «καρφώνει» τον Δένδια, έναν Νεοδημοκράτη πολύ παλαιότερο από εκείνον.
«Αλλοι μπορεί να χαίρονται με τα χειροκροτήματα του ΣΥΡΙΖΑ. Εμείς χαιρόμαστε με τα χειροκροτήματα των Νεοδημοκρατών», είπε ο νεοφόρετος στην παράταξη αντιπρόεδρος. Με αυτό τον τρόπο, σχολίασε αρνητικά -μπροστά στο φανατισμένο ακροατήριό του, που διαπνέεται απόλυτα από την αρχή «όποιος δεν συμφωνεί με τον Αδωνι, είναι εχθρός μας»- την τοποθέτηση του Νίκου Δένδια στο κοινοβούλιο, που απέσπασε το χειροκρότημα ακόμη και βουλευτών της συμπολίτευσης.
Τότε, όλοι μίλησαν για μια ωραία στιγμή πολιτισμένου κοινοβουλευτισμού, που τόσο έχει λείψει από τον τόπο τα τελευταία χρόνια. Ο Αδωνις Γεωργιάδης, πάλι -όπως αποδείχθηκε εκ των υστέρων- έγινε έξαλλος. Και, όταν βρήκε την ευκαιρία, πέταξε το καρφί του προς τον Δένδια. Με τον οποίο «πολιτισμένο κεντροδεξιό» είναι δεδομένο ότι δεν θέλει να έχει καμία σχέση. Όπως, άλλωστε, παλαιότερα δεν ήθελε να έχει καμία σχέση με τη ΝΔ, γενικότερα… Γι’ αυτό είχε προσβάλει και καθυβρίσει όλους τους Προέδρους της σύγχρονης ΝΔ, όπως και την παράταξη συνολικά. Όμως, τι σημασία έχουν αυτά που έλεγε παλαιότερα; Τι σημασία έχει η προσωπική αξιοπιστία; Για το φαινόμενο «Αδωνις» μιλάμε…
«Κυρίες και κύριοι, θέλω να είστε πολύ υπερήφανοι που ανήκετε σ’ αυτή την παράταξη», είπε το βράδυ της περασμένης Κυριακής ο Αδωνις Γεωργιάδης. Βέβαια, ένα άλλο βράδυ, εκείνο της 27ης Απριλίου του 2011, φωνασκούσε από την τηλεοπτική του εκπομπή ότι η «Η ΝΔ κατά τη γνώμη μου –θα το πω δημοσίως- είναι ντροπή της δεξιάς».
«Εγώ θέλω να παίρνω το χειροκρότημά σας. Το χειροκρότημα αυτής της παρατάξεως», συνέχισε ο Αδωνις Γεωργιάδης, κατά την κοπή της πρωτοχρονιάτικης πίτας του για το 2019. Προσπαθώντας θάψει στη γαλάζια λήθη, προφανώς, παλαιότερες δηλώσεις του, τύπου… «δεν μπορώ να πιστέψω ότι θα μπορούσα να έχω εγώ οποιαδήποτε ιδεολογική ή πολιτική συγγένεια με αυτό το γελοίο τσίρκο» ή «η ΝΔ είναι γελοία».
Αμέσως μετά, άρχισε τις προσωπικές αναφορές στους Προέδρους της ΝΔ, για τους οποίους μίλησε με τα καλύτερα λόγια: Δήλωσε πλήρη υποταγή στον νυν Πρόεδρο, Κυριάκο Μητσοτάκη, ξεχνώντας ότι στις 9 Ιουνίου του 2011 τον χαρακτήριζε «βαθύπλουτο γόνο», που δεν χρειάστηκε να εργαστεί ποτέ στη ζωή του. Συμπληρώνοντας, τότε, με απόλυτη ειρωνεία και καγχάζοντας από την τηλεοπτική του εκπομπή: «Ενας άνθρωπος που εκπροσωπεί και μια οικογένεια, η οποία τόσες πολλές δεκαετίες τόσα προσέφερε στον τόπο, χωρίς ποτέ να ακουστεί οποιαδήποτε εμπλοκή του ή οποιαδήποτε σχέση με εταιρεία ιδιωτική ή οποιαδήποτε άλλη… Δεν το αντέχει η συνείδησή μου να έχω περισσότερα από τον Κυριάκο Μητσοτάκη». Ηταν η εποχή που ο Αδωνις Γεωργιάδης, με αυτό τον τρόπο, τα «έχωνε» στον Κυριάκο Μητσοτάκη για τις σχέσεις του με τη Siemens. Όμως, για τον τωρινό Αδωνι Γεωργιάδη, θέμα Siemens απλά δεν υπάρχει. Όλα αυτά ήταν βλακείες… «Για τις εκλογές του 2012 πρέπει να είμαστε υπερήφανοι», λέει σήμερα ο Αδωνις Γεωργιάδης, πλέκοντας το εγκώμιο του Αντώνη Σαμαρά. Ασχετα που παλαιότερα τον περιέλουζε –ως Πρόεδρο τότε της ΝΔ- με υβριστικούς χαρακτηρισμούς, όπως «κατώτερο των περιστάσεων», «ελάχιστο» και «ανύπαρκτο».
Βέβαια, το καλύτερο από όλα είναι αναμφισβήτητα αυτό που έχει να κάνει με τον Κώστα Καραμανλή και το Βουκουρέστι. Λέει σήμερα ο Αδωνις Γεωργιάδης (3 Φεβρουαρίου 2019): «Να θυμηθούμε το βέτο στο Βουκουρέστι, που ήρθε τότε ο Κώστας Καραμανλής και σταμάτησε την ένταξη των Σκοπίων στο ΝΑΤΟ και έδωσε το χαρτί αυτό στις επόμενες κυβερνήσεις». Είναι ο ίδιος άνθρωπος που παλαιότερα έλεγε πως «ο κ. Καραμανλής και η κυβέρνηση της ΝΔ θα χρεωθεί στην Ιστορία την απώλεια των εθνικών δικαίων της Μακεδονίας» και ότι «ο Κώστας Καραμανλής μπαίνει στην Ιστορία ως ο Πρωθυπουργός που ξεπούλησε τη Μακεδονία», καταγγέλλοντας ότι προσπάθησε να κοροϊδέψει τον ελληνικό λαό. Για τη λεγόμενη «εθνική γραμμή Καραμανλή» όλα αυτά. Τη μια τον έβριζε, την άλλη τον αποθεώνει.
Τα ίδια σχετικά και με την απόφαση του Κώστα Καραμανλή να πάει σε πρόωρες εκλογές το 2009. Την μια τον έβριζε (ότι κακώς το έκανε), την άλλη τον δικαιολογούσε απόλυτα (ότι καλώς το έκανε). Δύο αντιδιαμετρικές τοποθετήσεις. Για το ίδιο γεγονός.
Τα ίδια και με το δεύτερο μνημόνιο Σαμαρά. Τη μια το αποκαλούσε πολύ χειρότερο από το πρώτο, την άλλη πολύ καλύτερο από το πρώτο.
Ο ίδιος άνθρωπος, από την ίδια εκπομπή, μιλώντας στους ίδιους τηλεθεατές. Από το άσπρο στο μαύρο, χωρίς δισταγμό. Πραγματικό φαινόμενο.
Μπροστά σ’ αυτό το σίφουνα, λοιπόν, του παραλόγου, της αντίφασης και της κωλοτούμπας, τι μπορεί να πει κανείς; Τίποτα απολύτως, πέραν του να του αναγνωρίσει ότι είναι ο πρώτος και ο καλύτερος τηλε-πωλητής της χώρας, χωρίς να υπάρχει δεύτερος. Τόσο καλός, που αποφάσισε να εφαρμόσει τις τεχνικές της τηλε-πώλησης και στην πολιτική, ποντάροντας στην απόλυτη πεποίθησή του ότι οι ψηφοφόροι ξεχνούν. Ότι, κάθε φορά, αναζητούν τη νέα μόδα. Μάλιστα, αν κρίνουμε από τον κόσμο, αλλά και τους Νεοδημοκράτες πολιτικούς, που μάζεψε στην κοπή της πίτας του για να τον χειροκροτήσουν, παίζει και να έχει δίκιο, ο άτιμος….
* Ο Γιώργος Χριστοφορίδης είναι δημοσιογράφος – οικονομολόγος
δημοσιεύτηκε στο koutipandoras.gr
