Του Μενέλαου Γκίβαλου (Καθηγητής Πολιτικής Επιστήμης ΕΚΠΑ
Μέλος της Πολιτικής Γραμματείας της Κ.Ε.Α του ΣΥΡΙΖΑ – Προοδευτική Συμμαχία)
Το κύριο χαρακτηριστικό της κυβέρνησης της Ν.Δ. το οποίο εξηγεί το σύνολο σχεδόν των επιλογών της) είναι το ότι αποτελεί ένα κομματικό – πολιτικό «μόρφωμα», που λειτουργεί ως «διαμεσολαβητής» μεγάλων οικονομικών συμφερόντων, εγχώριων και ξένων.
Τι σημαίνει κόμμα – διαμεσολαβητής; Σημαίνει ότι η συντηρητική παράταξη δεν απέκτησε ποτέ εθνική στρατηγική (οικονομία, παραγωγή, κοινωνικοί θεσμοί, ιδεολογία, πολιτισμική βάση) αλλά διήνυσε όλη την περίοδο της μεταπολίτευσης με «δάνεια», με εξωγενείς πολιτικές και ιδεολογικές αντιλήψεις.
Από τη Ν.Δ. του «ανήκομεν»…γενικώς… του Κωνσταντίνου Καραμανλή περάσαμε στον πρώιμο νεοφιλελευθερισμό του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη και φθάσαμε στη «χρυσή δεκαετία» της χρεωκοπίας και των μνημονίων. Εκεί ο κύκλος ολοκληρώθηκε. Η Ν.Δ. υποτάχθηκε πλήρως στην εγχώρια διαπλοκή, αποτέλεσε τον πλέον πρόθυμο διαχειριστή των μνημονίων, τον πιο πιστό υπηρέτη της Τρόικας και του Σόιμπλε και αποκρυστάλλωσε πλήρως την ακροδεξιά – υπερσυντηρητική ταυτότητα και ιδεολογία.
Όλα αυτά τα χαρακτηριστικά ταυτοτικά στοιχεία της εκτυλίσσονται σήμερα μπροστά στα μάτια μας: Μια κυβέρνηση που καθοδηγείται από τους φορείς της διαπλοκής και τον ΣΕΒ και η οποία έχει επιδοθεί σε ένα πρωτοφανές «πλιάτσικο» της δημόσιας περιουσίας, των δημόσιων κοινωνικών αγαθών, μια κυβέρνηση που ιδιωτικοποιεί το νερό, τις εθνικές – ενεργειακές υποδομές και εμπορευματοποιεί το περιβάλλον.
Ακόμα και η περιβόητη βοήθεια των 32 δισ, δεν εντάσσεται σ’ ένα εθνικό πρόγραμμα αλλά ανατίθεται στους «ιέρακες» της Σχολής του Σικάγου και στην «παρέα» του πρωθυπουργού για να τα «κατανείμουν» στους συστημικούς επιχειρηματίες και στη διαπλοκή.
Μπορεί αυτό το καθεστωτικό σύστημα εξουσίας να διασφαλίσει τη συναίνεση ή έστω την ανοχή και την «ουδετερότητα» των πολιτών και μάλιστα όταν η επερχόμενη καταστροφή φθάσει στο ζενίθ της; Προφανώς, όχι.Γι’ αυτό, προκειμένου να επιβιώσει και να αναπαραχθεί αυτό το σύστημα συμφερόντων, έχει επιλέξει να στηριχθεί σε τρεις άξονες.
-Στην ατιμωρησία, γεγονός που προϋποθέτει την χειραγώγηση της δικαιοσύνης,
-Στην αποδυνάμωση και στον ευτελισμό των δημοκρατικών θεσμών, αρχής γενομένης από το Κοινοβούλιο,
-Στη διαρκή και άνευ ορίων χρήση του δίπολου «προπαγάνδα- καταστολή» για τον έλεγχο των κοινωνικών αντιδράσεων.
Στην πρώτη περίπτωση η Δικαιοσύνη και συγκεκριμένα οι «διατεταγμένοι θύλακες» τους οποίους διέθετε το καθεστώς στο εσωτερικό της ενεργοποιήθηκαν από την εποχή των μνημονίων. Διαμορφώθηκε με τον τρόπο αυτόν ένα σχεδόν αδιαπέραστο «τείχος πρoστασίας» των εγκλημάτων της διαπλοκής και του μαύρου πολιτικού χρήματος. Ο κατάλογος μακρότατος: Λίστα Λαγκάρντ, Panama Papers, Λίστα Μπόγιαρνς, Siemens, Eξοπλιστικά, Novartis… Το μήνυμα συνεπώς κάτι παραπάνω από σαφές:
«Μη θίγετε τους φορείς της διαπλοκής και του μαύρου πολιτικού χρήματος γιατί όχι μόνο δεν θα βρείτε άκρη, αλλά θα καταλήξετε και κατηγορούμενοι…».
Η περίπτωση Παπαγγελόπουλου και των δημοσιογράφων που τόλμησαν να ερευνήσουν τα οικονομικά και πολιτικά αυτά εγκλήματα αποτελεί κορυφαίο παράδειγμα.
Οι δημοκρατικοί θεσμοί και το Δημόσιο αποτελούν τους κύριους πολιτικούς στόχους του καθεστώτος. Το δημόσιο ειδικά δεν αφορά μόνο τη δημόσια περιουσία και τις επιχειρήσεις, αλλά και την αντίληψη, την ιδεολογική αρχή ότι μπορεί να υπάρχει «δημόσιος χώρος» (υλικός ή πνευματικός) που να μην υπάγεται στην κερδοσκοπία και στους μηχανισμούς της Αγοράς.
Γιατί χωρίς δημοκρατικούς θεσμούς και χωρίς «δημόσιο χώρο» η κοινωνία μένει ανοχύρωτη, απροστάτευτη, και έτσι είναι εύκολο να τρομοκρατηθεί και να χειραγωγηθεί από τους μηχανισμούς της προπαγάνδας και της καταστολής.
Οι πολιτικοί «μεταπράτες», οι κυβερνητικοί διαμεσολαβητές στυγνών συμφερόντων δεν έχουν να δώσουν λόγο σε κανένα παρά μόνο στα αφεντικά τους. Γι’ αυτό και στις επιλογές και στις πρακτικές τους κυριαρχούν ο πολιτικός κυνισμός, η αδιαντροπιά, το ψεύδος και η απροκάλυπτη συναλλαγή με τον εσμό των πελατειακών συμφερόντων που τους ακολουθεί…
Και όλα τα παραπάνω συμβαίνουν σε καθημερινή βάση, ανενδοίαστα και προκλητικά. Ακόμα και την τουριστική καμπάνια η κυβέρνηση την αφαίρεσε από τον ΕΟΤ και την ανάθεσε χωρίς καν διαγωνισμό σε «πρόθυμο» επιχειρηματία έναντι 32 εκατομμυρίων ευρώ.
Όμως κι αυτή η πράξη επιστρέφει ως μπούμεραγκ και αποτυπώνεται στο κλεμμένο σλόγκαν της διαφήμισης της Lancaster, που πλάσαρε ο ιδιώτης.
Όλα ψεύτικα, όλα κλεμμένα, όλα δανεικά…
