Ο διάλογος για την αναθεώρηση του θεσμικού πλαισίου της Τοπικής Αυτοδιοίκησης πόσο αφορά την κοινωνία και τους συμπολίτες μας; Μήπως πρόκειται για μια συζήτηση intra muros, μεταξύ ορισμένων αιρετών ή τεχνοκρατών;
Ή οφείλει να αφορά όλους και όλες γιατί ουσιαστικά πρόκειται για την προστασία του περιβάλλοντος, τη στήριξη της επιχειρηματικότητας, τη βελτίωση της ποιότητας ζωής των τοπικών κοινωνιών;
Απαντήσεις στα παραπάνω ερωτήματα υπάρχουν πολλές, το σίγουρο είναι ένα: πολύτιμος χρόνος έχει χαθεί σχετικά με τις δυνατότητες, τον ρόλο και τη λειτουργία εκείνης της βαθμίδας εξουσίας που βρίσκεται πιο κοντά στους πολίτες και τα προβλήματά τους.
Είναι άλλωστε ενδεικτικό ότι το Συμβούλιο της Ευρώπης θεωρεί τις τοπικές και περιφερειακές αρχές κρίσιμα εργαλεία εμβάθυνσης της δημοκρατίας, διασφάλισης της κοινωνικής συνοχής και αντιμετώπισης του ρατσισμού και της ξενοφοβίας.
Και δεν είναι τυχαίο ότι η κεντρική κυβέρνηση στη χώρα μας, από την ίδρυση του σύγχρονου κράτους, ποτέ δεν εμπιστεύτηκε και αντιμετώπισε με δυσπιστία, ενίοτε και φόβο, αυτή την εκκολαπτόμενη αποκεντρωμένη εξουσία. Εξ ου και οι συστηματικές προσπάθειες ελέγχου.
Τελευταίο παράδειγμα, η θέσπιση από τον «Καλλικράτη» της Αποκεντρωμένης Διοίκησης, θεσμού ελέγχου των αιρετών περιφερειών από το κεντρικό κράτος.
Ούτε είναι τυχαίο ότι οι σχεδιασμοί του μεσοπρόθεσμου προγράμματος και του Γιόαχιμ Φούχτελ έπληξαν πρώτη την Τοπική Αυτοδιοίκηση, θέτοντάς την υπό επιτροπεία και αποδυναμώνοντάς τη θεσμικά, με την απορρύθμιση των εργασιακών σχέσεων, και οικονομικά, με τη μείωση των ΚΑΠ. Το πρώτο θύμα των μνημονίων ήταν η Τοπική Αυτοδιοίκηση.
Ωστόσο ανέκαθεν η Τ.Α. ήταν το «ράφι» για «ατυχήσαντα» στελέχη στην κεντρική πολιτική σκηνή ή το «ζέσταμα» για μια υπουργική καριέρα.
Η υπόθεση όμως της Αυτοδιοίκησης είναι πολύ σημαντική, σε όλα τα επίπεδα, για να αντιμετωπίζεται ως «παράρτημα» κεντρικών σχεδιασμών.
Η μεταρρύθμισή της από την κυβέρνηση σήμερα επείγει και έχει, πέρα από συμβολικό, και κρίσιμο, ουσιαστικό χαρακτήρα. Μπορεί και πρέπει, μετά από πολύμηνη καθυστέρηση, να αποτελέσει τομή με το χθες και αφετηρία για ένα νέο, αποκεντρωμένο μοντέλο διοίκησης, λαμβάνοντας υπόψη το momentum που αποτελεί ο δημόσιος διάλογος για τη συνταγματική μεταρρύθμιση.
Στην κατεύθυνση αυτή, με αίσθηση της ευθύνης ως μεγαλύτερης Περιφέρειας της χώρας, η Περιφέρεια Αττικής έχει έγκαιρα επεξεργαστεί συγκεκριμένες προτάσεις που σχετίζονται με τον Β’ βαθμό Τοπικής Αυτοδιοίκησης.
Προτάσεις που βασίζονται στην εμπειρία και τη βούληση να καταστούν οι Περιφέρειες της χώρας πυλώνες βιώσιμης ανάπτυξης, σύγχρονης επιχειρηματικότητας που παράγει θέσεις εργασίας, καθώς και εστίες κοινωνικής αλληλεγγύης.
Να παίξουν δηλαδή, για πρώτη φορά στην ιστορία της χώρας, έναν διπλό, αυτονόητο σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες, ρόλο: αναπτυξιακό και κοινωνικό.
Να μπορούν να δίνουν αποτελεσματικά το «παρών» στην αντιμετώπιση ζητημάτων όπως το προσφυγικό/μεταναστευτικό. Μέχρι σήμερα οι τοπικές και περιφερειακές αρχές φέρνουν σε πέρας την αποστολή τους απέναντι στο προσφυγικό φαινόμενο με μόνο στήριγμα την αλληλεγγύη των πολιτών.
Ομως πλέον πρέπει, χωρίς θεσμικά εμπόδια, με σαφές κανονιστικό πλαίσιο, να είναι σε θέση να δρουν σε όλα τα μέτωπα.
Η συνέχεια του άρθρου της Περιφερειάρχη Ρένας Δούρου στην Εφημερίδα των Συντακτών ΕΔΩ !
Φωτό: EUROKINISSI/ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΑΓΟΠΟΥΛΟΣ
