Ήταν το παρακμιακό πάρτι μιας κληρονόμου που ανακάλυψε τη δράση στο ΠΑΣΟΚ στα 37 της -αφού έχει ανακαλύψει εν τω μεταξύ τη μισθοδοσία από μια τράπεζα, στην οποία δεν δούλευε ποτέ – και σήμερα εμφανίζεται να ιδρύει κόμμα σαν τον … Ανδρέα Παπανδρέου. Με πολιτικό λόγο συνοικίας, καλεί τους ακολούθους της «να τσακίσουν» τους άλλους και λέει σε πολιτικούς αρχηγούς «να το βουλώσουν». Για να ακουστεί η ίδια καθώς παπαγαλίζει κείμενα, απαξιώνοντας την πολιτική με σαπουνόφουσκες. Πολιτευόμενη αλαζονικά με φιλομητσοτακικές κουτοπονηριές που κονιορτοποίησε ακόμη και ο πρώην αρχικηπουρός του Παπανδρέου Γ. Ραγκούσης: την εξευτέλισε στο κοινό της μαστιγώνοντας την αποδοχή της θεωρίας για «σκευωρία» στη Novartis…
Η Φώφη Γεννηματά -ανυποψίαστη για το πολιτικό έγκλημα που φορτώθηκε- σκηνοθέτησε μεγαλομανιακά την θριαμβευτική είσοδο της στο χώρο που βρέθηκαν μόνο βουβοί διορισμένοι -«σύνεδροι» και όσοι χειροκροτητές μάζεψε το σύστημά της. Ανέβηκε στο βήμα με την έπαρσή της για να πει στους υπολοίπους ότι «δεν είναι ικανοποιημένη» από τη συμπεριφορά τους το προηγούμενο διάστημα και να τους απειλήσει «ως εδώ» -δεν θα ανεχθεί στο εξής ανυπακοή.
Μια σπάνια φιγούρα μετατροπής της πολιτικής σε παράσταση περιφερειακού θεάτρου με τη πρωταγωνίστρια να παίζει τη Γκόλφω του Κορομηλά, αλλά να πιστεύει ότι παίζει στο Μπροντγουαίη Τενεσί Ουίλιαμς. Έκρυψε -ωμά και ανερυθρίαστα-το όνομα του Ανδρέα Παπανδρέου, και εξαφάνισε το ΠΑΣΟΚ παίζοντας τον θρυλικό Μάρτιν Λούθερ Κινγκ των Βαλκανίων με την επανάληψη της λέξης «οραματίζομαι»- αλά Γ. Παπανδρέου το 2004 που «είχε ένα όραμα»… Κι όμως, υπήρχαν σοβαροί υποτίθεται άνθρωποι που την άκουσαν και τη χειροκρότησαν… Ο κατήφορος ορισμένων δεν έχει τέλος.
Ήταν εκεί, ο παρασκηνιακός Κώστας Λαλιώτης. Με βοηθό τον αχάριστο Σκανδαλίδη αυτή τη φορά έστησαν νέο «Πεντελικό» σε βάρος της μνήμης του Ανδρέα Παπανδρέου αυτή τη φορά. Συρόμενοι όπως πάντα πίσω από τον καθέναν από τους κατώτερους επιγόνους του. Προσφέρουν τώρα τις υπηρεσίες τους στη Φώφη Γεννηματά και έγιναν άλλοθι για να παραπλανηθεί η κομματική βάση και να την ψηφίσει.
Ο ένας -με την πλάτη γυρισμένη στο ήθος με το οποίο τον πίστωσε γενιά του – βαρυστομαχιασμένος ίσως από το ποπ κορν στους κινηματογράφους για να εμπνέεται αερολογίες για τον Τσόρτσιλ , την ώρα που διαλύεται το ΠΑΣΟΚ. Κορόιδευε λέγοντας ότι το μέλλον του Κινήματος θα αποφασιστεί με δημοψήφισμα: «αυτοδιάλυση ή επανίδρυση». Βλέπει τον Ανδρέα Παπανδρέου ως «ηγέτη από το μέλλον», αλλά άφησε να τον ρίξουν στα σκυλιά ως ηγέτη από το παρελθόν. Ο άλλος, πιο λαϊκός όπως πάντα, έγινε παπαγάλος της θεωρίας «το ΠΑΣΟΚ τέλειωσε». Ο Σκανδαλίδης. Για τον οποίο έλεγε ο Άκης Τσοχατζόπουλος: «Τον στείλαμε να πάει ένα χαρτί στο Καστρί και έμεινε εκεί».
Ήταν εκεί ο αρχιερέας του πραγματικού «Πεντελικού», πανευτυχής που νίκησε τον ιδρυτή του ΠΑΣΟΚ-έστω μετά θάνατον. Το δικό του όραμα ήταν να εξαφανιστεί το ΠΑΣΟΚ και μαζί του κάθε αναφορά στο όνομα του Παπανδρέου και το πέτυχε. Τα υπόλοιπα θα τα αναλάβουν οι συνήθεις γελωτοποιοί του. Ζήτησε «μάχη ενάντια στις δομές » που …καθιέρωσε ο ίδιος. Πάντα δημοκρατικός – όπως τότε που παρέδωσε το ΠΑΣΟΚ στο διαμέρισμα του- θυμήθηκε ότι γι’ αυτό το συνέδριο «έπρεπε να έχουν γίνει κάποιες εκλογές», αλλά δεν βαριέσαι…
Ο Κώστας Σημίτης παρέμεινε αυτό που ήταν πάντα. Ακόμη και τότε που ο παλιός εταίρος του Γ. Παπανδρέου τον πέταξε στα αζήτητα και δεν βρέθηκε άνθρωπος να πάρει το μέρος του. Για να ταπεινώνει πάντως όσους έχουν ακόμη μνήμες Παπανδρέου, έδωσε εύσημα στον -κατά τα λοιπά αξιοπρεπή και αξιοσέβαστο- Νίκο Αλιβιζάτο, φανατικό επικριτή Ανδρέα Παπανδρέου, που διεκπεραίωσε επιτυχώς τις διαδικασίες κατάλυσης του ΠΑΣΟΚ. Κι αυτός ανταπέδωσε πληροφορώντας το κοινό ότι «ο Δημήτρης Παπαγγελόπουλος έφτιαξε το σκάνδαλο από την αρχή, το σκάνδαλο Novartis».
Δεν έλειψε και ο αποσυνάγωγος γιος του Ανδρέα Παπανδρέου που παρέλαβε από τον Σημίτη το ΠΑΣΟΚ ως κληροδότημα, αφού προηγουμένως τον βοήθησε να πάρει την πρωθυπουργία. Παρά την βούληση του νοσηλευόμενου στο Ωνάσειο πατέρα του να μην συμβεί -την οποία απέκρυψαν δυο άλλα στελέχη του ΠΑΣΟΚ. Ο Γ. Παπανδρέου, χωρίς συναίσθηση της κατάσταση στην οποία έχει περιέλθει ως υποτακτικός της Φώφης -προσπαθώντας να ξαναμπεί στη Βουλή χωρίς την ψήφο των πολιτών- εξυμνούσε τον εαυτό του που έσυρε τη χώρα σε διεθνή οικονομικό έλεγχο και έχασε την πρωθυπουργία ατιμωτικά. Κανείς δεν του υπενθύμισε ότι διέλυσε και καταχρέωσε το ΠΑΣΟΚ. Ούτε τα πορίσματά από την οικονομική του διαχείριση, ή την διάσπαση του κόμματος που τον ευεργέτησε. Το ήθος περίσσευε στην αίθουσα.
Ήταν εκεί και ο Γ. Καμίνης -παλαιός προστατευόμενος του Αλιβιζάτου στο Πανεπιστήμιο Αθηνών- προσκομίζοντας την αποτυχία του στο δήμο Αθηναίων, αλλά κυνηγώντας μια βουλευτική έδρα χαρακτηρίζοντας… εθνικό έγκλημα τη σύμπραξη με τον Τσίπρα- σε έναν απροκάλυπτο ανταγωνισμό με τον Θεοδωράκη που τον διέκρινε εξ αρχής: τον θεωρεί ανταγωνιστή στο ψηφοδελτίου Επικράτειας. Μάλλον ματαίως γιατί αυτό συνονθύλευμα δεν θα βρει ψηφοφόρους το βάλλουν στη Βουλή.
Ήταν φυσικά και ο Σταύρος Θεοδωράκης που δούλευε εν ψυχρώ όσους το άκουγαν: αυτός που πρωτοστάτησε να διοριστούν τα «όργανα» και να μην γίνουν ψηφοφορίες, έλεγε ότι «τα ιδρυτικά συνέδρια είναι τόποι παραγωγής πολιτικής» και ότι το «νέο Κίνημα δεν θα πρέπει να είναι άθροισμα μηχανισμών»- ενώ αξίωσε να είναι άθροισμα μηχανισμών.
Ήταν εκεί- ως περαστικός- και ο Βαγγέλης Βενιζέλος που δικαίωσε το 4% που πήρε στο 2015 ως επικεφαλής του ΠΑΣΟΚ προτείνοντας αντί-ΣΥΡΙΖΑ πόλους- με τον Άδωνι και τον Σαμαρά που θαυμάζει επικεφαλής -και λέγοντας ότι για το Κινάλ πρώτος στόχος πρέπει να είναι «η στρατηγική και βαθιά ήττα του ΣΥΡΙΖΑ». Δηλαδή όχι η επιτυχία του κόμματός του, αλλά ήττα του ΣΥΡΙΖΑ υπέρ της ΝΔ. Όλα εξηγούνται…
Βεβαίως και ήταν ο Κυριάκος Μητσοτακης -πάλι καλά που δεν έστειλε τον Άδωνι. Είχε κηρύξει την έναρξή της αρχής του «ανοσιουργήματός» στο περσινό «συνέδριο» και πήγε για να συγχαρεί τους πρωταγωνιστές του που το ολοκλήρωσαν. Έτσι απαλλάσσουν την οικογένειά του από τη οδυνηρή μνήμη του ΠΑΣΟΚ και του Ανδρέα Παπανδρέου. Σε ανταμοιβή υποσχέθηκε όταν έλθει εν τη βασιλεία του θα «συναντηθεί» μαζί τους. Ήταν η απόδειξή της σημασίας που έχει γι’ αυτούς η διάλυση του ΠΑΣΟΚ. Ένα κόμμα με αυτό το τίτλο θα πάθαινε αλλεργία στην ιδέα συνεργασίας με τον νεομητσοτακισμό, τον Σαμαρά, τον Άδωνι και τον Βορίδη. Αλλά το Κινάλ της κόρης του Γεννηματά και του γιου του Ανδρέα Παπανδρέου δεν έχουν πρόβλημα. Από αρχές καλά πάμε…
ολόκληρο το κείμενο του Γιώργου Λακόπουλου στο anoixtoparathyro.gr
…συμφωνώ, συνυπογράφω!
Εχει καταλάβει κανένας ποιο είναι το πολιτικό όραμα αυτού του κόμματος; Σε τι στοχεύει; Ποιοι είναι οι πολιτικοί άξονες που καθορίζουν την κύρια γραμμή του; Εν τέλει, ποιος είναι ο λόγος για να υπάρχει;