Είστε εδώ

Νταήδες σήμερα, κοτούλες χτες … ( του Τάσου Παππά )

Πουλάμε νταηλίκι σήμερα, ενώ στο παρελθόν ήμασταν κοτούλες λειράτες. Πλειοδοσία πατριωτισμού και καταγγελίες για εθνική μειοδοσία. Το ζευγάρι που πρωταγωνιστεί στη δημόσια συζήτηση όταν η εξωτερική πολιτική κερδίζει στη μάχη των εντυπώσεων τη σκανδαλολογία. Για «Βατερλώ» και «ναυάγιο» έκαναν λόγο κόμματα της αντιπολίτευσης και μέσα ενημέρωσης επειδή ο Ερντογάν έθεσε τα θέματα εν ψυχρώ και σε δημόσια θέα. Και αντί ο Τσίπρας να βγάλει επί τόπου το γιαταγάνι και να του πάρει το κεφάλι προσπάθησε να τον αντικρούσει με επιχειρήματα. Τέτοια εθνική ταπείνωση! Το καλαμπούρι είναι ότι:
-Τα λένε αυτά κόμματα και μέσα ενημέρωσης που είχαν αποθεώσει τον Ανδρέα Παπανδρέου όταν είχε τοποθετήσει το κυπριακό στο ράφι (υψηλού επιπέδου διπλωματικός ελιγμός κατά την κρίση τους εκείνη την εποχή) και τον αποθέωσαν ξανά όταν έκανε αυτοκριτική στα λατινικά εκστομίζοντας το περίφημο mea culpa (για γενναία πράξη είχαν μιλήσει), επιλέγοντας στη συνέχεια τη στρατηγική που κωδικοποιήθηκε στο σχήμα «μη διάλογος-μη πόλεμος». Η τότε αντιπολίτευση είχε κατηγορήσει τον Παπανδρέου για ατιμωτική υποχώρηση.
-Τα λένε αυτά κόμματα και μέσα ενημέρωσης που δεν είχαν βρεί κάτι επιλήψιμο στη συμπεριφορά του Κώστα Σημίτη το βράδυ της κρίσης των Ιμίων, που δεν ενοχλήθηκαν ούτε από το «ευχαριστώ τους Αμερικανούς» ούτε από την υποστολή της ελληνικής σημαίας στη βραχονησίδα. Είχαν επικροτήσει τη στάση του γιατί με τις κινήσεις του απέτρεψε μία σύρραξη που θα ήταν καταστροφική για τη χώρα. Ωστόσο, για τους βουλευτές της Νέας Δημοκρατίας ο Σημίτης ήταν προδότης. Του πέταξαν κατάμουτρα τη βρισιά εντός της Βουλής.
-Τα λένε αυτά κόμματα και μέσα ενημέρωσης που υποστήριζαν με φανατισμό το σχέδιο Ανάν και εξέφρασαν τη δυσφορία τους επειδή οι ελληνοκύπριοι το απέρριψαν με μεγάλη πλειοψηφία. Αμέσως μετά πάντως χωρίς κανέναν ενδοιασμό προσυπέγραψαν τη δήλωση του Τάσσου Παπαδόπουλου: «παρέλαβα κράτος, δεν θα παραδώσω κοινότητα». Η συνέπεια σ’ όλο το μεγαλείο της!!!
*Υ.Γ : Αλήθεια, ποια γνώμη έχουν οι φρουροί της πατρίδας για την πρόταση του Ελευθερίου Βενιζέλου το 1932 να πάρει το Νόμπελ Ειρήνης ο Κεμάλ Ατατούρκ; Δέκα χρόνια μετά τη μικρασιατική καταστροφή συνέβη αυτό. Μήπως ήταν πράξη εθνικής μειοδοσίας;
Ολόκληρο το άρθρο του Τάσου Παππά στην efsyn.gr

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *