Μια ιστορία από την … “εποχή” Mega, ανήρτησε στη σελίδα της στο facebook η γνωστή δημοσιογράφος και συγγραφέας Δώρα Μακρή, ( ανταποκρίτρια της ΕΡΤ στη Μαδρίτη ), με αφορμή τις ραγδαίες εξελίξεις στο κανάλι της Μεσογείων. Διαβάστε την ιστορία, που είναι χαρακτηριστική του modus vivendi που επικρατούσε στο … ενημερωτικό (;) τομέα του καναλιού.
” Μια φορά κι έναν καιρό κάτι παιδιά της Greenpeace είχαν ανέβει σε ένα καράβι και είχαν κρεμάσει ένα πανώ. Ως νέα και αφελής πρότεινα να πάω να το καλύψω αφού ήταν μία – όπως μου φαινόταν- δίκαιη διαμαρτυρία που αφορούσε σε ρύπανση της θάλασσας από κάτι πετρέλαια. Ο αρχισυντάκτης με κοίταξε καλά και μου είπε: Θες να δουλεύεις και αύριο στο Μέγκα; Διότι κοίταξε καλά σε ποιον ανήκει το καράβι! Και τίνος είναι το πετρέλαιο. Φυσικά δεν πήγα η απλή ρεπόρτερ διότι χωρίς άδεια δεν πας.
Μετά ήταν κι άλλα πολλά περιστατικά μικρότερα ή μεγαλύτερα που με έκαναν να συνειδητοποιήσω ότι το κανάλι δεν ανήκε σε κανέναν από τους απλούς εργαζόμενούς του, αλλά σε κάτι υψηλά ιστάμενους ιδιοκτήτες, που δεν τους είχαμε συναντήσει ποτέ. Εμείς δουλεύαμε ως μούτσοι. Αν εξαιρέσεις μερικά μεγάλα ονόματα, οι υπόλοιποι ούτε πλούσιοι γίναμε, ούτε και διαπλεκόμενοι. Σήμερα λοιπόν είναι εντελώς άδικο να την πληρώνουν και τα χλωρά κοντά στα λίγα και ξερά.
Σήμερα κάποιοι απλοί μου φίλοι και συνάδελφοι- όσοι απόμειναν- προφανώς χάνουν τη δουλειά τους. Και φυσικά δεν χαίρομαι καθόλου. Και να είστε σίγουροι ότι το αυτί των ιδιοκτητών καθόλου δεν ιδρώνει. Διότι ανήκουν σ αυτό το περίφημο ποσοστό που μάλλον ευνοήθηκε από την κρίση. Δεν θα τους λείψει και το ψωμί από το τραπέζι! Αρα λοιπόν τα μένη ας εκτοξεύονται στη σωστή κατεύθυνση. ”
Από Dora Makri
