Να τώρα, μάθαμε και τον approval in principle. Αν δεν επιτευχθεί, κατά τον εκπρόσωπο της Λαγκάρντ, συμφωνία στο Eurogroup, τότε το Ταμείο έχει ως δεύτερη καλύτερη λύση την ως άνω διαολοτονπατέρα τους approval. Θα συμμετάσχει στο πρόγραμμα, αλλά χωρίς λεφτά. Και θα βάλει λεφτά – σιγά μην βάλει! – όταν επιτέλους υπάρχει αίσια κατάληξη στα μέτρα για τη βιωσιμότητα του χρέους. Θα δώσει, δηλαδή, αν δεν καταλάβατε, στον Σόιμπλε, που έχει δεσμευτεί στη γερμανική Βουλή ότι δεν πάει σε συμφωνία, χωρίς το Ταμείο, το διαβατήριο που του χρειάζεται. Για να μας… ας μην το πω.
Και όλα αυτά, προς διευκόλυνση, επαναλαμβάνω της γερμανικής πλευράς. Για να μην δημιουργηθεί, είπε ο κύριος ΔΝΤ, «έκρυθμη κατάσταση», λόγω Ελλάδας, στην Ευρώπη, λίγο πριν τις γερμανικές εκλογές. Και αφού έτσι έχουν τα πράγματα, αν έτσι έχουν τα πράγματα, μπορεί κανείς να αναρωτηθεί: Γιατί, δηλαδή, να μην δημιουργηθεί έκρυθμη κατάσταση; Επειδή έτσι βολεύει τον Σόιμπλε, την Μέρκελ, τους μουλωχτούς του ΔΝΤ, που τόσο μεγάλη επιμονή δείχνουν να κόψουν το ψωμί του συνταξιούχου στην Ελλάδα, και τόσο μεγάλη υπομονή να μην κόψουν ψήφους του Σόιμπλε στη Γερμανία;
Εμείς δηλαδή είμαστε τα ήσυχα παιδιά, τα βολικά, τα πειθαρχημένα; Που για να διευκολύνουν εκλογικούς προγραμματισμούς, οικονομικούς κανιβαλισμούς, και καθεστωτικούς βανδαλισμούς, θα πρέπει να δεχτούν αδιαμαρτύρητα μια κάποια λύση, που δεν θα είναι λύση; Άμα δηλαδή τα στηλώσουμε, το φάντασμα της «έκρυθμης κατάστασης» θα βολτάρει μόνο πάνω από τα δικά μας κεφάλια; Όχι και από τα δικά τους – ενόψει εκλογών, γαλλικών παραινέσεων, νότιων φόβων, και λοιπά; Μήπως, ήρθε η ώρα να θυμηθούμε από πού ερχόμαστε και πού πάμε; Διότι approval in principle έχουμε κι εμείς, με τον ελληνικό λαό…
Ολόκληρο το άρθρο του Θανάση Καρτερού στο avgi.gr
Πηγή: tvxs.gr
